เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 843 โอบกอดอันทัดเทียม

บทที่ 843 โอบกอดอันทัดเทียม

ร่างกายของแม่ชียุงสั่นสะท้าน ความไม่เชื่อแสดงอยู่ทั่วใบหน้าของนาง “นี่มันแก่นแท้เลือดพรสวรรค์ระดับเลิศล้ำในตำนาน! ฮ่าๆๆๆ! การดูดซับนี้อาจเทียบเท่ากับการดูดซับบัวทองคำสิบสองช่อชั้นเลยก็ได้! ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่ทอดทิ้งข้า! วันนี้ข้าจะปรับแต่งดอกบัวทองคำให้สมบูรณ์ด้วยเลือดของเจ้า และเมื่อข้าบ่มเพาะวิชาวัฏจักรหงส์อมตะด้วยแล้ว จะไม่มีใครในโลกนี้ที่หยุดข้าได้อีก!”

เพ่ยเหมียนหมานได้แต่มองอย่างช่วยไม่ได้ นางยังคงไม่ฟื้นตัวจากการโจมตีครั้งก่อนของแม่ชียุงและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

แต่จู่ ๆ มือของซูอันก็ขยับขึ้นอย่างช้า ๆ โอบรอบเอวที่ได้สัดส่วนของแม่ชียุงที่อยู่ข้างหน้าเขา

แม่ชียุงรู้สึกประหลาดใจ แต่นางไม่ได้สนใจมันมากนัก ท้ายที่สุด บรรดาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของนางมักจะสิ้นเรี่ยวแรงไปทั้งหมดจนไม่อาจต้านทานนางได้

แม่ชียุงยิ้มกว้างเมื่อนางนึกถึงอนาคตอันสุกสกาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า “หึ ๆ เจ้าต้องการกอดข้าก่อนตายอย่างนั้นเหรอ? ข้ารู้ว่าข้างดงาม ข้าจะปล่อยให้เจ้าทำตามใจเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน”

เมื่อพิจารณาถึงระดับการบ่มเพาะที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว นางไม่จำเป็นต้องใช้ปากเพื่อดูดแก่นแท้โลหิตของเขาด้วยซ้ำ แค่วางมือบนไหล่ของซูอันก็เพียงพอแล้วที่จะดูดซับแก่นแท้โลหิตของเขา ดังนั้นนางจึงสามารถพูดคุยได้ตามปกติ

ซูอันถอนหายใจ “คงจะดีมากถ้าเจ้าไม่สามารถพูดในขณะที่กำลังดูดเลือดของข้าแบบนี้”

รอยยิ้มของแม่ชียุงกว้างขึ้น “เจ้ากำลังขอความเมตตาอยู่เหรอ? พูดตามตรง หน้าตาของเจ้านับว่าพอใช้ได้ ถ้าเจ้ายินดีที่จะเป็นของเล่นของข้า ข้าอาจจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป แต่แน่นอนว่าเจ้าจะต้องมอบวิชาวัฏจักรหงส์อมตะมาก่อน”

ขณะที่นางพูด นางจงใจชะลอการดูดเลือดของเขา

แม้ว่านางจะอ่านความทรงจำของเขาได้โดยการดูดซับแก่นแท้โลหิต แต่มันจะเป็นโศกนาฏกรรมใหญ่หากมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจนส่งผลทำให้นางไม่ได้รับความทรงจำทั้งหมดของซูอัน สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับนางก็คือการทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ร่วมมือด้วยความสมัครใจ

ซูอันถอนหายใจ “แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้สวยเป็นพิเศษ แต่ข้าว่าหน้าตาของเจ้าก็ยังพอรับได้ ทว่าน่าเสียดาย ถ้าเจ้าเป็นสาวสัตว์ประหลาดประเภทอื่น ข้าอาจจะรับข้อเสนอเจ้า แต่นี่เจ้าดันเป็นยุงซะได้ ดังนั้นมันจึงน่าจะค่อนข้าง…ยาก…ที่ข้าจะสอด…เข้าไป”

แม่ชียุงโกรธเคืองกับคำพูดวิตถารไร้ยางอายของซูอัน “รนหาที่ตาย!”

—

ท่านยั่วยุแม่ชียุงสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 1024!

—

ต่อให้นางจะผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก แต่นางก็ยังเป็นผู้หญิง การถูกพูดจาไม่ให้เกียรติเช่นนี้ก็ยังทำให้นางคลุ้มคลั่งและลืมความคิดทั้งหมดในการพยายามหว่านล้อมทันที ความคิดเดียวที่เหลืออยู่ในหัวตอนนี้คือดูดซูอันให้แห้ง!

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้านางกลับรู้สึกค่อนข้างสับสน ทำไมดูดไปตั้งนานแล้วไอ้เด็กนี่ยังอ้วนท้วนอยู่? แถมผิวของมันกลับเปล่งปลั่งขึ้นด้วยซ้ำ

นางคิดถึงเหล่าผู้บ่มเพาะที่นางเคยดูดแก่นแท้โลหิตก่อนหน้านี้ หลายคนมีระดับการบ่มเพาะที่สูงกว่าซูอันมาก แต่นางสามารถดูดอีกฝ่ายให้แห้งได้ภายในไม่กี่อึดใจ

แต่ทำไมเด็กคนนี้ถึงยังดูสมบูรณ์ดีหลังจากที่นางดูดเลือดเขามานานขนาดนี้?

นางรู้สึกแปลก ๆ รอบเอวของนาง ดูเหมือนจะมีคลื่นความร้อนแผ่ซ่านออกมาจากบริเวณนั้นพร้อมกับความรู้สึกชา นางรู้ว่ามือของซูอันอยู่ที่นั่น แต่สัมผัสของผู้ชายไม่ควรทำให้นางรู้สึกแบบนี้!

หรือว่าในเลือดของไอ้เด็กนี่มียาปลุกกำหนัดผสมอยู่หรือเปล่า?

นางกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก ในฐานะที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมีประสบการณ์มากมาย นางสังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ในที่สุดนางเริ่มตระหนักได้ว่า ขณะนี้พลังในร่างของนางเองกำลังถูกดูดออกผ่านทางเอวของนางด้วยอัตราที่น่าตกใจ! ฝ่ามือของซูอันนั้นไม่ต่างอะไรกับหลุมดำที่มีแรงสูบพลังมหาศาล

แม่ชียุงตกใจ “นี่มันลูกไม้บ้าอะไรของเจ้าอีก!?”

ซูอันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าดูดข้า ข้าก็ดูดเจ้า จะได้ยุติธรรมอย่างไรล่ะ!”

เขาวางแผนที่จะทำเช่นนี้ตั้งแต่แรกแล้ว การบ่มเพาะของแม่ชียุงนั้นแข็งแกร่งกว่าทั้งเขาและเพ่ยเหมียนหมานมาก และพวกเขาได้ต่อสู้กับนางหลายครั้งก่อนที่จะเข้าสู่มิติลับ ดังนั้นหากสู้กันตรง ๆ ไม่มีทางที่จะเอาชนะนางได้อย่างแน่นอน นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้กลอุบายเข้าสู้

เขาลองใช้วิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์เพื่อดูว่าตัวเองจะสามารถเอาชนะด้วยการกลืนกินนางได้หรือไม่?

แม้ว่าวิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์จะสามารถดูดซับการบ่มเพาะของผู้อื่นได้ แต่มันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้กับการสัมผัสร่างกายของนางโดยตรงหากนางไม่ยินยอม ดังนั้นเขาจึงคิดใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ นี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะสามารถประชิดตัวนางได้โดยที่นางมีระดับการบ่มเพาะสูงกว่าเช่นนี้

แม่ชียุงพยายามปัดมือของเขาออก แต่นางกลับพบว่านางไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะทำอย่างนั้น สิ่งที่ปกติควรจะง่ายดายสำหรับนางแต่ตอนนี้กลับดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง

นางมองไปที่ชายตรงหน้านางและพูดอย่างเกลียดชัง “เจ้าคิดว่าความสามารถในการดูดซับมั่ว ๆ นี่เพียงพอที่จะจัดการกับข้าหรืออย่างไร?! มาดูกันว่าใครจะแห้งก่อนกัน!”

นางมีสายเลือดของเผ่าพันธุ์ปีศาจโลหิตซึ่งสืบเชื้อสายมาตั้งแต่โบราณ การดูดแก่นโลหิตเป็นทักษะโดยกำเนิดและนางฝึกฝนมันจนช่ำชองเหนือกว่าใคร ดังนั้นนางจึงไม่กลัวที่จะวัดฝีมือกับใครในเรื่องนี้

ทว่าไม่นานนัก นางเริ่มสูญเสียความมั่นใจ เพราะมันกลับกลายเป็นว่าดูเหมือนนางจะไม่ใช่ฝ่ายที่ได้เปรียบ แต่ในเวลาเดียวกันนางก็ไม่ได้เสียเปรียบเช่นกัน มันเป็นสถานการณ์ที่ทั้งสองยังคงทัดเทียมกันอยู่

ซูอันบ่นในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์นี้ และเขาไม่ได้ฝึกฝนมันมาก่อนเลย ดังนั้นนี่คือที่สุดที่เขาสามารถจะทำได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกทึ่งกับวิชานี้เพราะนี่ขนาดเขาไม่ได้เชี่ยวชาญในการใช้งานมันเลย เขายังดูดพลังได้ในอัตราที่ทัดเทียมกับแม่ชียุง

ถ้าหากชายหนุ่มเชี่ยวชาญมันจริง ๆ แล้ว เขาคงดูดผู้คนอื่นให้ตัวแห้งได้ภายในพริบตาเลยไม่ใช่หรืออย่างไร?

ในที่สุดเพ่ยเหมียนหมานก็ฟื้นตัวและกระโจนเข้ามาแทงกระบี่ของนางไปที่แผ่นหลังของแม่ชียุง

เมื่อสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวของเพ่ยเหมียนหมาน แม่ชียุงไม่ได้ตื่นตระหนก นางกลับยิ้มเยาะแทน

ซูอันตะโกนเตือนทันที “เหมียนหมานหยุด! ขณะนี้ข้ากับนางอยู่ในสภาวะสมดุล สิ่งใดที่เข้าใกล้ข้ากับนางอาจถูกกลืนกิน ถอยไปให้ไกล!”

ใบหน้าของเพ่ยเหมียนหมานซีดและนางก็หยุดทันที “แล้วต้องทำอย่างไร?”

ซูอันขมวดคิ้ว เขายังหาวิธีการดี ๆ ไม่ได้เช่นกัน

แม่ชียุงเอ่ยขึ้น “ในเมื่อพวกเราต่างไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ พวกเราเลิกรากันแค่นี้และปล่อยพร้อมกันดีไหม?”

ซูอันเยาะเย้ย “เจ้าเห็นข้าเป็นคนโง่เหรอ? ถ้าข้าหยุดตอนนี้เจ้าจะมีวิธีอื่นอีกเป็นล้านที่จะฆ่าเรา!”

เขาจะจับนางด้วยวิชาเทพยุทธ์กลืนสวรรค์เป็นครั้งที่สองได้อย่างไร?

แม่ชียุงยิ้ม “ไม่ยาก ข้าจะยินดีทำสัญญาโลหิต!”

จากนั้นนางก็ตะโกนต่อทันทีว่า “ขอให้สวรรค์เป็นพยานของเรา ถ้าข้าฆ่าคนทั้งสองนี้หลังจากที่พวกเราตกลงที่จะรามือกันทั้งสองฝ่าย ข้ายินดีให้อีกฝ่ายดูดร่างกายของข้าจนแห้งเหี่ยวและสังหารข้าทิ้งได้ตามใจชอบ! แค่นี้เจ้าพอใจหรือไม่?”

นางเย้ยหยันอยู่ในใจขณะสาบาน ข้าจะดูดพวกเจ้าให้แห้งโดยไม่ฆ่าพวกเจ้า!

นอกจากนี้ด้วยความแตกต่างของระดับการบ่มเพาะ ไม่มีทางที่นางจะปล่อยให้อีกฝ่ายใช้ทักษะดูดพลังนางได้อีกครั้ง ด้วยวิธีนี้อีกฝ่ายจะไม่มีทางทำตามส่วนที่สองของคำสาบานที่จะดูดนางให้แห้งจนตายได้

ซูอันพยักหน้า “ก็ได้”

เพ่ยเหมียนหมานเริ่มตื่นตระหนก “อาซู ผู้หญิงคนนี้ร้ายมาก! เจ้าอย่าเชื่อนางง่าย ๆ แบบนี้สิ!”