เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 914 ผู้หญิงสองหน้า
บทที่ 914 ผู้หญิงสองหน้า
บทที่ 914 ผู้หญิงสองหน้า
องค์หญิงรัชทายาทมองแผ่นหลังกว้างของซูอันด้วยแววตาเหม่อลอย
นางเป็นคนที่คอยปกป้องรัชทายาทมาโดยตลอด แต่ในฐานะสตรี นางเองก็อยากมีบุรุษสักคนคอยปกป้องนางเช่นกัน น่าเสียดาย เนื่องจากสถานะปัจจุบัน นางถูกบังคับให้ซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจ…
ทว่าตอนนี้นางได้รับการปกป้องโดยชายคนนี้
นี่คือนักฆ่าระดับปรมาจารย์หรืออาจจะเหนือกว่า แม้แต่เสนาบดีสงครามซือเหมี่ยวก็ไม่ใช่คู่มือ ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองคนนี้จะหยุดนางได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ยังคงเสี่ยงชีวิตยืนกำบังร่างนางเอาไว้
องค์หญิงรัชทายาทจำบางสิ่งที่นางอ่านในนิยายรักได้ ไม่มีสตรีคนใดสามารถต้านทานชายที่เต็มใจสละชีวิตเพื่อนาง หากย้อนกลับไปในตอนนั้น นางคงเย้ยหยันบทพูดนั้นโดยเชื่อว่ามันเป็นความปรารถนาส่วนตัวของผู้เขียน แต่ตอนนี้นางได้สัมผัสด้วยตัวเองแล้ว…
นางไม่รู้ว่าอะไรเป็นแรงผลักดันให้บุคคลนี้ปกป้องนาง มันเป็นเพราะหน้าที่ของเขาหรือเป็นอย่างอื่น?
นางไม่แน่ใจ แต่นางรู้เพียงว่า นับจากนี้นางจะไม่มีวันลืมร่างสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเป็นแน่
ทว่าทันใดนั้น เสียงตะโกนเย็นชาดังก้องมาแต่ไกล “วายร้ายตัวไหนกล้าสร้างปัญหาในวังหลวง!”
จากนั้นนางเห็นชายผู้สวมชุดสีแดงเข้มเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ผิวของอีกฝ่ายซีดขาวอย่างผิดปกติ ดวงตานั้นเย็นชาเป็นที่สุด…จูเซี่ยฉือซิน!
องค์หญิงรัชทายาทถอนหายใจด้วยความโล่งอก ชายเบื้องหน้านางน่าจะปลอดภัยแล้ว
ซูอันถอนหายใจด้วยความโล่งอก พี่ชาย ทำไมมาช้าอย่างนี้? หากเจ้าไม่โผล่หน้าออกมา ข้าคงสงสัยว่าใครคือศัตรูตัวจริงกันแน่?!
เขาแสร้งแสดงความกล้าหาญปกป้ององค์หญิงรัชทายาทเพราะชายหนุ่มได้รับข่าวการมาถึงของจูเซี่ยฉือซิน
เสร็จงานนี้แล้ว ข้าจะได้เลื่อนตำแหน่งไหม?
แน่นอน เขาไม่เคยคิดว่าการกระทำของเขาจะทำให้เกิดผลที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง
จูเซี่ยฉือซินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แลกหมัดกับนักฆ่าหญิงทันที แรงปะทะทำให้เจ้าสำนักมารกระเด็นถอยหลัง ขณะที่จูเซี่ยฉือซินก็เซไปเหมือนกัน
“หืม?” จูเซี่ยฉือซินรู้สึกประหลาดใจ ระดับการบ่มเพาะของนักฆ่านางนี้ต่างจากผู้บ่มเพาะระดับปรมาจารย์ทั่วไป!
อย่างไรก็ตาม เขาไม่กังวลมากนัก ขณะนี้เขาอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับปรมาจารย์และเพิ่งได้รับการชี้แนะความรู้ใหม่จากองค์จักรพรรดิซึ่งยกระดับเขาให้อยู่เหนือระดับปรมาจารย์ขึ้นไปอีก
นอกจากจักรพรรดิและราชันลมปราณแล้ว มีคนไม่มากที่กล้ากล่าวอ้างว่าแข็งแกร่งกว่าเขา!
“การได้เห็นผู้เยาว์ที่มีการบ่มเพาะสูงเช่นนี้ทำให้ข้าประหลาดใจมาก อนาคตที่รุ่งโรจน์รอเจ้าอยู่ แต่น่าเสียดายที่วันนี้เจ้าต้องมาพบจุดจบซะแล้ว” จูเซี่ยฉือซินถอนหายใจราวกับรู้สึกสงสารนางอย่างจริงใจ
นักฆ่าหญิงหัวเราะคิกคัก “ข้าได้ยินมาว่าความแข็งแกร่งของผู้บัญชาการจูเซี่ยฉือซินสูงส่งลึกล้ำ ตอนนี้ข้าบอกได้เลยว่าเจ้าแข็งแกร่งเหมือนดั่งข่าวที่ร่ำลืออย่างแท้จริง แต่ทว่าเจ้าเชื่อจริง ๆ เหรอว่าจะสามารถเอาชนะข้าได้?”
จูเซี่ยฉือซินพ่นลมหายใจอย่างไม่ใส่ใจคำของนาง “หมดเวลาพูดแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เขาพุ่งตัวเข้าหานักฆ่าหญิงด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า ดูเหมือนว่าจะเร็วกว่าทักษะจ้าววายุของซูอันซะด้วยซ้ำ
ร่างกายของเขาถูกห้อมล้อมไปด้วยเปลวเพลิงสีแดง ราวกับตัวเขาเป็นหงส์เพลิง
ซูอันเดาะลิ้น เขาคิดเสมอว่าจูเซี่ยฉือซินเป็นผู้บ่มเพาะธาตุน้ำแข็งเนื่องจากภายนอกที่ดูเย็นชาของเขา แต่จริง ๆ แล้วเขาเป็นผู้บ่มเพาะธาตุไฟสินะ
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาดูเหมือนผู้บ่มเพาะวิชาวัฏจักรหงส์อมตะตัวจริง อีกฝ่ายดูเหมือนหงส์อมตะมากกว่าข้าซะอีก!
ซูอันรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แม้ว่าเขาต่างหากที่เป็นผู้ครอบครองวิชาวัฏจักรหงส์อมตะตัวจริง แต่วิชาทั้งหลายที่เขามีมันอลังการไม่ได้ครึ่งของจูเซี่ยฉือซินด้วยซ้ำ!
เสียงอันอ่อนโยนขององค์หญิงรัชทายาทดังขึ้น “ท่านบาดเจ็บหรือเปล่า?”
ซูอันตกตะลึง สองสามครั้งที่เขาได้พบนาง องค์หญิงรัชทายาทมักจะทำตัวเย่อหยิ่งและปากร้าย แต่เขาไม่เคยเห็นนางพูดกับใครด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นนี้
เขาประสานมือเคารพนาง “ขอบคุณองค์หญิงรัชทายาทที่เป็นห่วง กระหม่อมได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
ซูอันไม่ได้รับบาดเจ็บเลย แต่ถ้าเขายอมรับ คงไม่ได้รับความเห็นอกเห็นใจมากเท่านี้
ริมฝีปากแดงขององค์หญิงรัชทายาทเผยอขณะที่นางมองดูร่างสูงองอาจตรงหน้า นี่คือชายแท้ในหมู่ชายที่ไม่มีทางหลั่งน้ำตา!
เขาไม่เหมือนรัชทายาทผู้โง่เขลาที่ร้องไห้เพียงเพราะบังเอิญเตะเข้ากับขาโต๊ะ…
ซูอันรู้สึกแปลก ๆ ทำไมองค์หญิงรัชทายาทถึงมองเขาอย่างเหม่อลอย?
ชายหนุ่มกระแอมเบา ๆ “องค์หญิงรัชทายาท พระองค์ได้รับบาดเจ็บหรือไม่พะย่ะค่ะ?” เขารีบถามกลับ
องค์หญิงรัชทายาทหน้าแดงและส่ายหัว “ข…ข้าสบายดี”
นางได้รับบาดเจ็บ แต่นางจะบอกให้ชายคนนี้รู้ได้อย่างไร?
“ข้าเจ็บ ข้าเจ็บ!” รัชทายาทร้องไห้ “หัวข้ากระแทกเสา! บวมเลย!”
องค์หญิงรัชทายาททนอดกลั้นไม่ทุบตีเขา
นางโกรธมาก ดูผู้ชายคนนี้สิ แล้วดูสามีข้าสิ!
ซูอันยิ้มและกล่าวว่า “องค์รัชทายาท พระองค์ไม่จำเป็นต้องกังวล อาการบาดเจ็บนี้ แค่ทายาก็หายแล้ว”
“แต่มันเจ็บมากเลย!” รัชทายาทกล่าวพลางทำหน้ามุ่ย เขามองไปที่องค์หญิงรัชทายาท “แม่มักจะเป่าแผลของข้าเมื่อข้าเจ็บ หลิงหลง เจ้าช่วยเป่าให้ข้าได้ไหม? ข้าจะได้หายเร็วขึ้น!”
องค์หญิงรัชทายาทโกรธจนหัวแทบระเบิด บัดซบ! ข้าเป็นภรรยาหรือแม่ของเจ้ากันแน่?
“เป่าเอาเองเถอะ!” นางตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยวกราด
“อ…อืม…” เสียงตะโกนของนางทำให้รัชทายาทสั่นสะท้านด้วยความกลัว เขาไม่กล้าพูดอะไรอีกและเงยหน้าพยายามเป่าหัวตัวเอง
ฉากที่น่าขันนี้ทำให้ซูอันถึงกับพูดไม่ออก
ในสายตาของรัชทายาท องค์หญิงรัชทายาทนั้นดุร้ายมากอย่างแน่นอน
องค์หญิงรัชทายาทเบนสายตากลับมามองที่ซูอัน ทันใดนั้นเสียงของนางก็อ่อนโยนอีกครั้ง “ข้าควรเรียกท่านว่าอะไรดี? เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า?”
ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองนั้นลึกลับและไม่ค่อยปรากฏตัวในที่สาธารณะ อย่างไรก็ตาม นางเป็นองค์หญิงรัชทายาท ดังนั้นนางจึงเคยพบกับพวกเขาสองสามคน แม้ว่าทุกคนจะสวมหน้ากาก แต่นางก็รู้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่นางเคยเจอมาก่อน
ซูอันหยิบตราคำสั่งของเขาขึ้นมาแล้วพลิกไปรอบ ๆ เพื่อแสดงตัวเลขให้นางดู “กระหม่อมคือ ‘สิบเอ็ด’ พะยะค่ะ”
ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองย่อมไม่เปิดเผยชื่อจริงของตนเอง แต่เรียกแทนตนเองด้วยลำดับเลข
นอกจากนี้ เขาต้องการได้รับรางวัลหลังจากนี้ ดังนั้นต้องแน่ใจว่าองค์หญิงรัชทายาทรู้ว่าใครที่ช่วยนางและรัชทายาทเอาไว้
ถึงคราวขององค์หญิงรัชทายาทที่ต้องตกตะลึง “สิบเอ็ด? มีทูตยุทธ์เสื้อแพรทองเพียงสิบคนเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ผิด แต่กระหม่อมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่ง” จากสิ่งที่เขารู้ ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองทุกคนมีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นทูตยุทธ์เสื้อแพรเงินจำนวนมากและทูตยุทธ์เสื้อแพรทองแดงจำนวนนับไม่ถ้วนคอยติดตาม แต่เขาเป็นคนเดียวที่มีแต่ตราคำสั่ง ไม่มีผู้ใดคอยติดตามรับใช้เหมือนทูตยุทธ์เสื้อแพรทองคนอื่น ๆ
แน่นอน ซูอันรู้ว่าจักรพรรดิกำลังทำอะไรอยู่ การที่เขาได้รับเพียงตราคำสั่งอย่างเดียวนั้น เนื่องจากจักรพรรดิไม่ได้วางแผนที่จะให้ซูอันมีอำนาจอย่างแท้จริง ทุกอย่างเป็นเพียงฉากหน้าเพื่อทำให้ราชันลมปราณตายใจและทำให้ซูอันดำเนินแผนการต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้น
นิยายที่คุณอาจสนใจ
