เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 916 ระดับปราชญ์
บทที่ 916 ระดับปราชญ์
บทที่ 916 ระดับปราชญ์
สีหน้าของจูเซี่ยฉือซินตอนนี้นั้นเคร่งเครียด นักฆ่าหญิงคนนี้แปลกเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย เขาคงไม่สามารถแบกรับความรู้สึกผิดได้หากปล่อยให้พวกนักฆ่าหลบหนีไปได้
นักฆ่าหญิงไม่อยากเผชิญหน้ากับโซ่ตรวนวิญญาณนี้ นางถอยหลังห่างออกไปหลายระยะ
ด้วยการสะบัดข้อมือของจูเซี่ยฉือซิน โซ่ตรวนวิญญาณได้ขยายความยาวออกไปหลายจั้งพันรอบเอวของนางเอาไว้
เขายิ้ม ผู้หญิงคนนี้ประมาทเกินไป!
นางคงไม่คิดว่าโซ่ตรวนวิญญาณของเขาจะยาวขึ้นได้! ฮึ่ม! เมื่อเจ้าถูกมัดด้วยโซ่ตรวนวิญญาณ พลังชี่ของเจ้าจะถูกยับยั้งจนไม่สามารถสู้ต่อไปได้อีก!
ในเวลาเดียวกัน เคียวยักษ์ที่แหลมคมที่ปลายโซ่นั้นได้แทงเข้าที่เอวของนาง เอวที่บอบบางของหญิงสาวและใบมีดรูปเคียวขนาดใหญ่ดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
จูเซี่ยฉือซินเลียริมฝีปาก แววสะใจวาบผ่านดวงตาของเขา เขาไม่สนใจที่จะให้นางมีชีวิตอยู่เพื่อสอบปากคำอีกต่อไป การสังหารผู้บ่มเพาะระดับสูงเช่นนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการบ่มเพาะของเขา เขานึกภาพผู้หญิงคนนี้ถูกเคียวผ่าเป็นสองท่อน เลือดของนางจะกระจายไปทั่ว เมื่อถึงจุดนั้น เขาคิดว่าตัวเองจะต้องสามารถบรรลุเต๋าแห่งการสังหารและก้าวเข้าสู่ระดับปราชญ์ได้อย่างแน่นอน!
ซูอันตื่นตระหนก แม้ว่าเขาเกือบจะถูกฆ่าด้วยกระบี่บินของนาง แต่ก็รู้สึกว่ามันยากที่จะดูหญิงสาวเจ้าสำนักมารคนนี้ถูกฆ่าตายไปต่อหน้า เขาหวังว่านางจะรอดชีวิตไปได้
ความคิดด้านดีเขากลายเป็นภาพร่างของนางฟ้าชุดขาวปรากฏตัวบนไหล่ซ้ายของเขา “นางเป็นอาจารย์ของฮัวเล่ย ฮัวเล่ยจะเสียใจอย่างแน่นอนถ้านางตาย”
ทว่าถัดจากนั้นภาพร่างของปีศาจชุดแดงปรากฏตัวบนไหล่อีกข้างของเขา “ไร้สาระ! เจ้าแค่คิดว่านางดูสวยและเกิดความต้องการทางเพศกับร่างกายนางก็แค่นั้น เจ้ามันน่ารังเกียจ!”
นางฟ้าชุดขาวโต้กลับ “เจ้าน่ะสิไร้สาระ! นางปิดบังใบหน้าจนเห็นแต่ลูกกะตา ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่านางสวยหรือไม่?”
ปีศาจชุดแดงกล่าวเย้ยหยัน “แค่ดูจากรูปร่างและดวงตาคู่งามนั่นของนาง แค่นี้ก็รู้แล้วว่านางสวย!”
นางฟ้าชุดขาวถึงกับเงียบงัน…
ในขณะที่ซูอันกำลังประสบกับความขัดแย้งภายในครั้งใหญ่ ทันใดนั้นมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในการต่อสู้ สีหน้าของจูเซี่ยฉือซินเปลี่ยนไป เพราะเขาตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
นักฆ่าหญิงควรจะถูกเคียวผ่าครึ่งเลือดกระฉูด แต่กลับกันฉากเลือดพุ่งนั้นไม่ได้เกิดขึ้น ในทางกลับกัน ร่างของผู้หญิงคนนั้นค่อย ๆ หายไป และสิ่งที่ถูกพันด้วยโซ่ตรวนวิญญาณกลับกลายเป็นท่อนไม้ไร้ราคาท่อนหนึ่ง
“ทักษะสลับตัว?” จูเซี่ยฉือซินตกตะลึง เขารีบหลบไปด้านข้าง
น่าเสียดายที่มันสายไปเสียแล้ว ร่างของหญิงสาวปรากฏขึ้นด้านหลังจูเซี่ยฉือซินและในเวลาเดียวกัน นางก็แทงกระบี่เข้าใส่เขา
โชคดีที่จูเซี่ยฉือซินหลบได้เร็วพอ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเกิดบาดแผลเจาะทะลุกระดูกซี่โครงของเขา
ดวงตาของจูเซี่ยฉือซินหรี่ลง เขาไม่ได้มองดูบาดแผลตนเองเลย แต่กลับจ้องที่นักฆ่าหญิงอย่างไม่วางตา “เจ้าเป็นผู้บ่มเพาะระดับปราชญ์! เจ้าเป็นใครกันแน่?!”
ในตอนแรกซูอันกังวลว่าเจ้าสำนักหรืออาจารย์ของชิวฮัวเล่ยจะถูกผ่าครึ่ง แต่แค่ชั่วพริบตานางกลับสามารถพลิกสถานการณ์ทั้งหมดได้ อย่างไรก็ตาม บาดแผลของจูเซี่ยฉือซินไม่ได้ดูรุนแรงเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขายังสามารถสู้ต่อได้
แต่สิ่งที่จูเซี่ยฉือซินโพล่งออกมาเมื่อครู่นี้ทำให้ซูอันตกตะลึงอย่างมาก ปราชญ์!
ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้บ่มเพาะระดับปราชญ์!?
ตอนนี้เขาสามารถอวดอ้างได้ว่าเขารอดจากการโจมตีของปราชญ์ได้หรือไม่?
หญิงสาวไม่ตอบ แต่โบกมืออย่างสบาย ๆ ชิวฮัวเล่ยและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังถูกผลักเบา ๆ ออกจากวังตะวันออกด้วยอำนาจที่มองไม่เห็น
จูเซี่ยฉือซินรีบออกคำสั่ง “โกวซือให้คนของเจ้าพาองค์รัชทายาทไปยังที่ปลอดภัย เจาหยวนนำกำลังส่วนนึงไล่ตามพวกมัน ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองสิบเอ็ด ประสานทูตยุทธ์เสื้อแพรซึ่งอยู่ที่ประตูวังต่าง ๆ และแจ้งแม่ทัพทหารราชองค์รักษ์เกี่ยวกับสถานการณ์ เราจะปล่อยให้นักฆ่าแม้แต่คนเดียวหนีไปไม่ได้ ใครขัดคำสั่งตัดหัว ไม่มีข้อยกเว้น!”
กองทหารในพระราชวังถูกแบ่งออกเป็นกองพล กองพลซ้าย กองพลขวา กองพลจรยุทธ์ และกองพลทหารม้าศึก
โกวซือเป็นแม่ทัพกองพลขวา เจาหยวนเป็นแม่ทัพกองพลจรยุทธ์และเป็นสมาชิกของราชวงศ์ แต่เขามีสายเลือดเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิองค์ปัจจุบันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
วันนี้ได้เกิดเรื่องขึ้นมากมายภายในพระราชวัง และทหารราชองครักษ์ทั้งหมดอยู่ในความวุ่นวาย ไม่มีใครรู้ว่าแม่ทัพกองพลขวาและแม่ทัพกองพลทหารม้าศึกอยู่ข้างกายจักรพรรดินีหรือที่อื่น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด พวกเขาไม่ได้ปรากฏตัวที่นี่…
โกวซือและเจาหยวน เพิ่งมาถึงพร้อมกับคนของพวกเขา
แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นี้เป็นผู้บ่มเพาะระดับแปดทั้งหมด ตราบใดที่จูเซี่ยฉือซินสามารถขัดขวางนักฆ่าหญิงผู้ซึ่งมีระดับการบ่มเพาะสูงสุดไว้ได้ พวกเขาย่อมจะจัดการกับนักฆ่าที่เหลือได้โดยง่าย…
“รับทราบ!” แม่ทัพทั้งสองตอบ แม้ว่าจูเซี่ยฉือซินจะไม่มียศทางทหารที่สูงกว่า แต่เขาก็เป็นคนสนิทที่จักรพรรดิให้ความไว้วางใจมากที่สุด ซึ่งทำให้เขามีอำนาจสั่งการ
ทั้งสองคนมองมาที่ซูอันด้วยความประหลาดใจ มีทูตยุทธ์เสื้อแพรทองเพียงสิบคนไม่ใช่หรือ? มีคนที่สิบเอ็ดมาเพิ่มตั้งแต่เมื่อไร?
ซูอันแอบบ่น ข้าไม่ได้อยากมีส่วนร่วมเลย! ทำไมถึงโยนขี้มาให้ข้า!
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มคิดว่าอย่างน้อย ๆ คำสั่งนี้ก็น่าจะช่วยให้เขาได้คุ้มครองชิวฮัวเล่ยหนีรอดออกไปได้อย่างปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงยินดีรับคำสั่ง
แต่ขณะที่เขาเดินผ่านองค์หญิงรัชทายาท นางพูดขึ้นทันทีว่า “ท่านสิบเอ็ดโปรดระวังตัวด้วย!”
ซูอันอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะประสานมือเคารพและตอบกลับ “ขอบพระทัยองค์หญิงรัชทายาท!”
ก่อนที่เขาจะจากไป เขาเหลือบไปมองนักฆ่าหญิงที่ลอยอยู่กลางอากาศเป็นครั้งสุดท้าย เสื้อผ้าของนางกระพือเปล่งประกายราวกับเทพธิดาแห่งดวงจันทร์
เขาถอนหายใจ เมื่อไรข้าจะเจ๋งได้เท่านั้นบ้าง?
แม้จะอยู่ในอากาศ แต่ดูเหมือนว่านางจะไม่ได้อยู่ที่ระดับความสูงมากนัก ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่ามีผนึกครอบคลุมเมืองหลวงซึ่งห้ามไม่ให้ผู้บ่มเพาะคนใดบินได้นี่นา…แต่แล้วเขาผลักความคิดฟุ้งซ่านเหล่านี้ออกไปและสั่งให้ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองแดงทั้งหมดที่อยู่โดยรอบแยกย้ายกันไปที่ประตูวังตามลำดับและแจ้งให้หัวหน้าทหารราชองครักษ์ทราบ
บรรดาทูตยุทธ์เสื้อแพรต่างตกตะลึง “นายท่านไม่ต้องการให้ใครอยู่ที่นี่เลยเหรอ?”
ซูอันโบกมือ “ผู้นำกลุ่มนักฆ่าถูกท่านจูเซี่ยรั้งเอาไว้แล้ว และไม่มีนักฆ่าคนใดในตอนนี้ที่สามารถต่อกรกับข้าได้อีก พวกเจ้าทุกคนควรไปด้วยกันทั้งหมดเพื่อที่จะได้ระวังหลังให้กันและกัน”
เขาต้องหาทางพาชิวฮัวเล่ยออกไป ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการให้ใครอยู่เคียงข้างตัวเองให้เป็นอุปสรรค
แน่นอนว่าทูตยุทธ์เสื้อแพรคนอื่นไม่มีทางรู้ความคิดนี้ของเขา ทุกคนเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี ทูตยุทธ์เสื้อแพรทองสิบเอ็ดผู้นี้แข็งแกร่งแถมยังมีเมตตาเป็นห่วงพวกเขา ช่างน่าเลื่อมใสจริง ๆ!
“ขอบคุณท่านสิบเอ็ดสำหรับความเป็นห่วง!”
หลังจากที่เหล่าทูตยุทธ์เสื้อแพรกล่าวขอบคุณ พวกเขาก็แยกย้ายกันไปยังประตูวังที่ได้รับมอบหมายอย่างรวดเร็ว
การแสดงความขอบคุณของเหล่าทูตยุทธ์เสื้อแพรเกือบทำให้ซูอันหัวเราะออกมา เขารู้สึกสนุกมากที่ได้หลอกลวงผู้อื่นและยังคงได้รับคำขอบคุณสำหรับเรื่องนี้
จากนั้นเขาจึงเริ่มตามหาชิวฮัวเล่ย
นิยายที่คุณอาจสนใจ
