เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 917 การโจมตีถูกจังหวะ

บทที่ 917 การโจมตีถูกจังหวะ

ซูอันจำได้ว่าหญิงสาวเจ้าสำนักมารได้ใช้พลังส่งชิวฮัวเล่ยไปทางทิศตะวันออก ดังนั้นชายหนุ่มจึงรีบรุดไปทางนั้นเช่นกันโดยหวังว่ามันจะเป็นการดีที่สุดหากตอนนี้นางหนีรอดออกจากพระราชวังไปแล้ว…

ทว่าไม่นานนัก เขาก็ได้ยินเสียงการเข่นฆ่าดังมาจากบริเวณใกล้เคียง ดังนั้นจึงรีบมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว

ภายในสวนหินเขาสังเกตเห็นกลุ่มทหารรายล้อมบุคคลที่สวมชุดดำหลายคน ซึ่งกำลังพยายามปกป้องสหายคนหนึ่ง

“ชิวฮัวเล่ย!” ซูอันจำนางได้ทันที

เขาประเมินสถานการณ์ด้วยสีหน้ามืดมน นี่ไม่ใช่ทหารธรรมดาแต่เป็นผู้ที่ได้รับการบ่มเพาะมาอย่างดีซึ่งนำโดยชายชุดเกราะสีทอง น่าจะเป็นกองพลซ้ายแม่ทัพเฉิงซยง เขาเป็นผู้บ่มเพาะระดับแปด

กลุ่มนักฆ่าเสียเปรียบด้านจำนวนอยู่แต่แรกแล้ว ดังนั้นตอนนี้เมื่อเผชิญกับเฉิงซยงผู้บ่มเพาะระดับแปด กลุ่มของชิวฮัวเล่ยจึงยิ่งเสียหายหนัก ถ้าไม่ใช่เพราะกลุ่มของนางมีผู้บ่มเพาะที่เคยสู้กับอาจารย์ของรัชทายาทอย่างสูสีก่อนหน้านี้ พวกนางคงตายกันทุกคนไปนานแล้ว

น่าเสียดายที่ผู้บ่มเพาะสำนักมารที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของนางได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้ที่วังตะวันออก เขาจึงไม่ใช่คู่มือของเฉิงซยงซึ่งอยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม

นักฆ่าส่วนใหญ่ถูกฆ่าไม่ก็ถูกคร่ากุมไว้แล้ว ผู้บ่มเพาะสำนักมารที่เหลือรีบผลักชิวฮัวเล่ย “รีบออกไปจากที่นี่!”

ดวงตาของชิวฮัวเล่ยเต็มไปด้วยน้ำตา แต่นางรู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะแสดงอารมณ์

นางกัดฟันหนีอย่างหัวซุกหัวซุน นางไม่ต้องการให้การเสียสละของสหายร่วมสำนักไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตาม เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายของเฉิงซยงก็ตามนางมา “เจ้าคิดจะหนีไปไหน?”

ฝ่ามือของเฉิงซยงกระแทกเข้าที่หน้าอกของผู้บ่มเพาะสำนักมารคนสุดท้าย ผู้บ่มเพาะสำนักมารชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะทรุดตัวลง และก่อนที่เขาจะทันได้ลุกขึ้นอีกครั้งกระบี่ของทหารราชองครักษ์คนหนึ่งได้พาดเข้าที่คอของเขาแล้ว

เฉิงซยงไม่ได้หยุดเลย เขาติดตามชิวฮัวเล่ยไปในทันทีโดยมั่นใจว่าเขาจะตามนางทันภายในสามลมหายใจ ชิวฮัวเล่ยอยู่ในระดับที่หกเท่านั้น ความแตกต่างระดับการบ่มเพาะระหว่างพวกเขามีมากเกินไป

ชิวฮัวเล่ยรู้ว่าศัตรูกำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว นางเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง ความขมขื่นเล็กน้อยผุดขึ้นในหัวใจของนาง “เจ้าโง่คนนั่นเสี่ยงชีวิตปกป้ององค์หญิงรัชทายาท แต่ตอนนี้ข้าจะตายอยู่แล้วยังไม่เห็นหน้าเขาเลย!”

นางตัดพ้อทั้งที่ในใจเข้าใจดี สมาชิกสำนักได้แยกย้ายกันหลบหนีไปทุกทิศทุกทาง เพื่อที่จะไม่ถูกล้อมจับหลังจากออกจากวังตะวันออก กลุ่มของพวกนางโชคไม่ดีที่บังเอิญเจอแม่ทัพกองพลซ้ายเข้า

แม้แต่นางเองก็คาดเดาความโชคร้ายของตัวเองไม่ได้ แล้วซูอันจะรู้ได้อย่างไร?

ด้วยขนาดของวัง มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหานางเจอ แม้ว่าจะต้องการช่วยนางก็ตาม

นางจับมีดสั้นที่เอวด้วยสีหน้ามุ่งมั่น ทุกคนในภารกิจนี้ตกลงที่จะแสร้งทำเป็นคนของราชันลมปราณ หากถูกจับได้ ทุกคนที่ได้รับเลือกให้เข้าร่วมภารกิจนี้ไม่มีใครกลัวความตาย

แต่ถึงอย่างนั้น นางก็รู้ว่าตัวนางไม่สามารถถูกจับตัวไปได้แบบเป็น ๆ แม้ว่าคนอื่นจะถูกจับก็ตาม ประการแรก นางมีสถานะพิเศษภายในสำนัก และประการที่สอง นางเป็นหญิงงาม เมื่อถูกจับได้ นางจะต้องถูกข่มเหงแน่นอน

นางได้ตัดสินใจที่จะพลีชีพในระหว่างภารกิจนี้ สหายของนางต่างเสียสละตัวเองเพื่ออุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ นางจะแตกต่างกันได้อย่างไร?

สิ่งหนึ่งที่นางเสียใจคือนางจะไม่ได้เจอหน้าชายคนนั้นอีกก่อนที่นางจะตาย…

ทว่าในขณะที่กำลังสิ้นหวังนั้นเอง ดาบที่ลุกโชดช่วงไปด้วยเปลวไฟยาวหลายจั้งฟาดฟันลงมา ใบหน้าของนางซีดเผือด พระราชวังเต็มไปด้วยผู้บ่มเพาะเก่งกาจมากมายเกินไป นางอาจไม่สามารถตายได้ง่าย ๆ อย่างที่นางต้องการ

แต่แล้วน่าแปลกที่ดาบเพลิงนั้นไม่ได้โจมตีนาง แต่กลับฟันเข้าหาเฉิงซยงที่ไล่ตามมาแทน!

เฉิงซยงตื่นตระหนกยกแขนขึ้นป้องกันตัวเอง กำไลเหล็กรอบแขนของเขาหมุนอย่างรวดเร็วส่งเสียงบาดแก้วหูเมื่อปะทะกับกระบี่เพลิง

ตู้ม!

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น ร่างของเฉิงซยงถูกแรงปะทะกดดันจนกระเด็นถอยกลับเหยียบก้อนหินใหญ่จนแตกเป็นเศษเล็กเศษน้อย เฉิงซยงโบกมือปัดฝุ่นควันที่ฟุ้งกระจาย ไม่มีนักฆ่าให้เห็นแล้ว

ขณะเดียวกัน จู่ ๆ อำนาจกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ขยายออกจากฝั่งวังตะวันออก เฉิงซยงหันควับไปทางวังตะวันออกด้วยสีหน้าตกตะลึง “แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ยังทรงมีส่วนร่วมด้วย! ผู้ใดกันที่ควรค่าพอให้พระองค์ลงมือด้วยตนเองเช่นนี้?”

ในวังตะวันออก จูเซี่ยฉือซินพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหยุดนักฆ่าที่พยายามหลบหนี แต่น่าเสียดายที่การโจมตีทั้งหมดของเขาถูกป้องกันได้อย่างง่ายดายโดยกระบี่บินของนักฆ่าหญิงผมยาว

กระบี่บินนี้บินไปรอบ ๆ หญิงสาวอย่างอิสระ ยับยั้งโซ่ตรวนวิญญาณของเขาได้อย่างสมบูรณ์ทุกครั้ง

จูเซี่ยฉือซินขมวดคิ้ว เขาพยายามเค้นสมองหาว่ามีผู้บ่มเพาะหญิงคนใดบ้างที่ใช้กระบี่บินแบบนี้และอยู่ในระดับปราชญ์ด้วย น่าเสียดายที่ไม่ว่าจะนึกอย่างไรก็นึกไม่ออก มีตัวเลือกที่เป็นไปได้สองสามคน แต่ไม่มีคนใดที่เหมือนกับผู้หญิงที่กำลังเผชิญหน้าอยู่

หลังจากปะทะกันไปหลายสิบกระบวนท่า หญิงสาวยิ้มและพูดว่า “ข้าจะไม่เล่นกับเจ้าแล้ว”

ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในบริเวณใกล้เคียง นางต้องไปช่วยชิวฮัวเล่ย

แต่ทันทีที่นางจะจากไป จูเซี่ยฉือซินก็พุ่งเข้ามาขวางทางของนาง

หญิงสาวขมวดคิ้ว “ทำไมเจ้าดื้อด้านขนาดนี้? เจ้าก็รู้ว่าตัวเจ้าเองไม่สามารถหยุดข้าได้ หากเราสู้กันต่อไปมันมีแต่รากฐานการบ่มเพาะของเจ้าจะเสียหาย ซึ่งเจ้าจะต้องใช้เวลาหลายสิบปีกว่าจะฟื้นตัว”

จูเซี่ยฉือซินถอนหายใจ “ปฏิเสธไม่ได้ว่าระดับการบ่มเพาะของเจ้านั้นสูงกว่าข้า และข้าแทบไม่เคยเห็นใครในระดับเดียวกับเจ้าเลย น่าเสียดายที่ถึงแม้ข้าจะหยุดเจ้าไม่ได้ แต่อย่าลืมว่านี่คือพระราชวัง! เจ้าเชื่อจริง ๆ เหรอว่าองค์จักรพรรดิจะไม่สามารถหยุดยั้งเจ้าได้?”

หญิงสาวหัวเราะ “ไม่ต้องมาขู่ ข้ารู้ว่าตอนนี้จักรพรรดิของเจ้า…ไม่สามารถปรากฏตัวได้!”

“เจ้าแน่ใจเหรอ?” จู่ ๆ พระราชโองการสีทองปรากฏขึ้นในมือของจูเซี่ยฉือซิน เขาคลี่มันออกอย่างรวดเร็วและเริ่มท่อง “โอรสสวรรค์มีราชโองการ…”

หญิงสาวตื่นตัว นางรู้ว่าทูตยุทธ์เสื้อแพรสามารถเป็นผู้แทนจักรพรรดิได้ แต่นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่บ่อย ทำไมจูเซี่ยฉือซินถึงกับต้องอัญเชิญโองการของจักรพรรดิตอนนี้?