เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1105
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1105
ร่างกายคนบิดตัวยากมาก แต่สำหรับสัตว์อสูรห้าธาตุที่ไม่มีร่างจริง กลับเป็นเรื่องที่ปกติมาก
อาวุธทั้งหกเล่มปักลงบนตัวลู่ฝาน ตอนนี้ปราณชี่ของลู่ฝานแสดงพลังป้องกันอันแข็งแกร่งออกมา เหมือนฟองน้ำที่ยุบลงไป แข็งแกร่งจนอาวุธทั้งหกเล่มไม่สามารถทำลายได้
“ห้าลมหายใจ หกลมหายใจ ไอ้เก้า จัดการได้หรือยัง!” ลู่ฝานตะโกนเรียกในใจ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังว่า “ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว!”
“นี่ลู่ฝานกำลังทำอะไรอยู่”
ไท่จื่อฉินอวิ่นหัวเราะออกเสียง ชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “อย่าบอกนะว่าเขาไม่รู้ว่าสัตว์อสูรห้าธาตุคืออะไร อย่าบอกนะว่าเขาจะแล่เนื้อเถือหนังสัตว์อสูรห้าธาตุ เพื่อเอาแก้วหิน”
พวกข้าราชการที่เป็นพรรคพวกของไท่จื่อ พากันหัวเราะตาม
ฉินซางต้าตี้กับฉินฝานส่ายหน้าเบาๆ การกระทำของลู่ฝานไม่ฉลาดเลย
มีความสามารถแบบนี้ รีบชิงออกจากเขตสีฟ้าไม่ดีกว่าเหรอ
จะเหยียบมันไว้ทำไม อีกเดี๋ยวถ้ามันกลายเป็นสายลมหายตัวไป จะอับอายขายหน้ามากนะ!
ตอนนี้หานหยวนหนิงเดินออกจากเขตสีเขียวแล้ว เขามองการกระทำของลู่ฝานอยู่ในเขตสีฟ้า ส่งเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “คนโง่!”
เสียงหัวเราะพรืดดังขึ้นด้านหลังไม่หยุด
ลู่ฝานก็ได้ยินเหมือนกัน แต่เขาไม่สนใจ และไม่มีเวลาไปสนใจด้วย
สัตว์อสูรสายลมที่อยู่ใต้เท้าพยายามจะกลายเป็นสายลมหายตัวไป ลู่ฝานเปิดเขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คมทันที จึงสามารถควบคุมมันเอาไว้ได้!
ไม่งั้นมันคงหนีไปนานแล้ว!
“เก้าลมหายใจ สิบลมหายใจ ไอ้เก้า!”
ลู่ฝานกัดฟันพูดเบาๆ
ทันใดนั้น แสงหนึ่งสว่างขึ้นในมือลู่ฝาน เป็นเงาของเจดีย์ล้ำค่า
แสงสว่างแสบตา ทำให้คนดูออกยากว่าด้านในคืออะไร ฉินซางต้าตี้และคนอื่นเพ่งมองมาในมือลู่ฝาน แต่พวกเขาเห็นเพียงมวลแสงเท่านั้น มองไม่เห็นอย่างอื่นเลย
แสงนี้ร่วงลงบนตัวสัตว์อสูรสายลม
ทันใดนั้น สัตว์อสูรสายลมเริ่มหดตัวเล็กลงอย่างรวดเร็ว
ท่ามกลางสายตาของทุกคน สัตว์อสูรสายลมเปลี่ยนจากความสูงประมาณตัวคน กลายเป็นครึ่งตัวคน และกลายขนาดเหมือนทารก สุดท้ายเหลือขนาดเท้านิ้วหัวแม่มือ ร่วงลงมาในมือลู่ฝาน
ตกตะลึงอ้าปากค้าง!
คนนับไม่ถ้วนตกใจจนช็อกไปแล้ว เทียนชิงหยางที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ มองลู่ฝานเหมือนเห็นผี!
หลังจากนั้นลู่ฝานกำมือ แสงสว่างหายไป
ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังเย็นแทรกซึมเข้าไปในตันเถียนของเขา จากนั้นโดนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรควบคุมเอาไว้
“สัตว์อสูรคุ้มครองเจดีย์ ฮ่าๆ ตัวที่สองแล้ว สัตว์อสูรสายลมที่ดีขนาดนี้ ถ้าเลี้ยงดีๆ ต่อไปอาจเป็นเทพอสูรมารสายลมก็ได้!”
ลู่ฝานขี้เกียจสนใจเสียงพึมพำของไอ้เก้า
เขารู้สึกเพียงว่าปราณชี่ทั้งตัวเขาใกล้หมดแล้ว!
หน้าดำหน้าแดงสลับไปมา แผลบนตัวฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ทั้งเขตสีฟ้าเริ่มวุ่นวายขึ้นมา
พลังสีฟ้าด้านในเริ่มระเบิดออกไป!
“แย่แล้ว!”
ลู่ฝานรีบกุลีกุจอพุ่งไปด้านหน้า แม้การเคลื่อนไหวไม่งดงาม แต่ต้องรักษาชีวิตเอาไว้ก่อน!
ยังดีที่เขาอยู่ไม่ห่างจากทางออกเขตสีฟ้า เพียงพริบตาเดียวก็พุ่งออกมาได้
แต่ต่อมา สะพานสายรุ้งของเขตสีฟ้า เริ่มมีรอยร้าวปรากฏออกมาให้เห็น
เทียนชิงหยางเห็นว่าผิดปกติ รีบถอยไปด้านหลังทันที
ต่อจากนั้น สะพานสายรุ้งของเขตสีฟ้าพังลงมาทั้งหมด