เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1138

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1138

ได้ยินคำเยาะเย้ยของลู่ฝาน ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไม่มีใครยอมออกมาโจมตีลู่ฝาน

ลู่ฝานก้าวเท้าเดินผ่านพวกเขาไปตรงๆ จู่ๆ มีนักบู๊ตะโกนขึ้นในกลุ่มคน “ทุกคน จะกลัวเขาไปทำไม ฆ่าเลย……”

ยังไม่ทันพูดจบ ลู่ฝานคว้ามือซ้ายกลางอากาศ นักบู๊คนนี้ปลิวออกมาจากกลุ่มคน ร่วงลงมาอยู่ในมือลู่ฝานทันที

นักบู๊มองลู่ฝานอย่างตกตะลึง แต่เขาก็ฟันกระบี่ลงมาตามสัญชาตญาณ

กระบี่มีสายฟ้า แสงไม่อ่อนด้อยเลย พลานุภาพของกระบี่นี้ เกินกว่าระดับที่นักบู๊แดนปราณชีวิตจะปล่อยออกมาได้ วิทยายุทธของไอ้หมอนี่ไม่ด้อยเลย

อากาศเวิ้งว้างข้างหน้าลู่ฝานโดนฟันจนจะเอียง แต่ทันใดนั้นแสงสายฟ้าโดนลู่ฝานบีบจนแตกสลาย

แสงนัยน์ตาทั้งสองข้างกะพริบ ทันใดนั้นนักบู๊คนนี้แข็งทื่อทั้งตัว เลือดออกเจ็ดทวาร

ลู่ฝานโยนเขาไปด้านข้างเหมือนโยนขยะ

แค่พละกำลังเกือบจะเข้าสู่แดนปราณดิน กล้ามาอวดดีต่อหน้าเขา

ปราณชี่ในตัวไหลอย่างต่อเนื่องเหมือนสายน้ำ ตอนนี้ลู่ฝานมีความคิดถึงขนาดที่อยากสู้กับนักบู๊แดนปราณฟ้าแล้ว

นักบู๊ที่วิทยายุทธไม่ถึงแดนปราณดิน เคล็ดวิชาบู๊ไม่ถึงระดับดินขั้นสูงสุด ไม่มีทางสู้ต่อหน้าเขาได้เกินสามกระบวนท่า

ลู่ฝานกวาดตามองคนที่เหลือ แม้ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ทุกคนสัมผัสถึงคำพูดจากใบหน้าของลู่ฝาน

เรียกว่า “ยังมีใครอีกไหม!”

ไม่มีใครกล้าพูดอีก ท่าทางดุดันเด็ดเดี่ยวของลู่ฝาน ทำให้พวกเขาตกใจจริงๆ

คนพวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นคนที่ใช้เงินจำนวนมากซื้อโควตารายชื่อจากไท่จื่อ เพื่อเข้าร่วมการคัดเลือก วิทยายุทธเพียงพอ แต่โดยพื้นฐานแล้วยังไม่เคยเห็นภาพการเข่นฆ่าเลย เห็นลู่ฝานแค่มอง ก็ทำให้คนล้มลงบนพื้นเลือดไหลออกมาไม่หยุดได้ ขาทั้งสองข้างของนักบู๊บางส่วนเริ่มสั่น

ลู่ฝานประเมินพวกเขาไม่ผิดเลย

คนพวกนี้คือพวกหัวมังกุท้ายมังกร เป็นถุงเงินของไท่จื่อชัดๆ

ทำอันดับในการคัดเลือก กลับไปคุยโม้ที่บ้าน เป็นข้าราชการได้ง่ายแค่นั้น!

ถ้ามองพวกเขาเป็นผู้โดดเด่นในบรรดานักบู๊อายุน้อยของประเทศอู่อาน นั่นสิถึงจะเรียกว่าเอาของไม่ดีมาปนกับของดี

ลู่ฝานคิดว่าถ้าพวกศิษย์พี่ใหญ่มา อาจแข็งแกร่งกว่าคนพวกนี้ด้วยซ้ำ แม้วิทยายุทธของศิษย์พี่ใหญ่สู้พวกเขาไม่ได้ แต่ทางด้านจิตใจแห่งวิถีบู๊ อาจแข็งแกร่งกว่าคนพวกนี้เป็นร้อยเท่า

ก้าวเท้าเดินออกไป ไม่มีใครกล้าขวางลู่ฝานสักคน

คนหลายสิบคนมองด้านหลังลู่ฝานหายลับไปจากสายตา พากันมองหน้ากันแล้วก้มหน้าเดินออกไป

ไม่มีหน้าพูดอะไรอีกแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงว่าคนหลายสิบคนอยู่ต่อหน้าคนคนเดียว ไม่มีความคิดจะลงมือผุดขึ้นมาเลย

ลู่ฝานคนเดียวต้านทานพลังปราณของหลายสิบคน ยังแสดงให้เห็นว่าไม่เป็นอะไรเลย ทำให้พวกเขาตกตะลึงจริงๆ ต่อไปถ้าพวกเขาเจอลู่ฝานอีก คงทำได้เพียงหลบเท่านั้น

กลุ่มคนเดินแยกย้ายออกไปด้วยความสลด สองสามคนที่ฉลาดหน่อย กลับเร่งฝีเท้าจะตามลู่ฝานให้ทัน ดูว่าลู่ฝานจะไปที่ไหน

พวกเขาไม่กล้าลงมือกับลู่ฝาน แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ยินดีให้คนที่มีความสามารถลงมือกับลู่ฝาน

อย่างเช่นพวกเทียนชิงหยาง ในใจคนพวกนี้ คงมีแค่ลูกหลานสิบตระกูลใหญ่ที่สามารถแข่งกับลู่ฝานได้

……

ในตำหนักไท่เหอ แสงหายไปจากเสามังกรขดต้นหนึ่ง

ตอนนี้ในตำหนักไม่มีใครสักคน มีเพียงองครักษ์เกราะทองที่เห็นภาพนี้

องครักษ์เกราะทองรีบมองบนพื้นทันที ทันใดนั้นแสงที่เคลื่อนไหวสะท้อนภาพลู่ฝานเดินออกมาจากจวนเซียนบู๊กระบี่คลั่ง

องครักษ์เกราะทองรีบเดินออกไปทางห้องทรงพระอักษรทันที

“รายงาน! ลู่ฝานแห่งเขตตงหวาทดสอบเรียบร้อยแล้วครับ ออกมาจากจวนเซียนบู๊กระบี่คลั่งแล้วครับ!”

องครักษ์วิ่งพลางตะโกนเสียงดัง ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องทรงพระอักษร

ตอนนี้ในห้องทรงพระอักษร ฉินซางต้าตี้กำลังอ่านสรุปจากหนังสือและพูดคุยกับลูกชายทั้งสองคนของตัวเอง กำลังอ่านสรุปจากหนังสือและพูดคุยกัน

ฉินซางต้าตี้อ่านหนังสือแล้วเอียงหัวไปมาอย่างมีความสุข ส่วนไท่จื่อฉินอวิ่นกับองค์ชายรองฉินฝานฟังจนจะหลับ

จู่ๆ ได้ยินเสียงตะโกนนอกประตู ไท่จื่อฉินอวิ่นกับองค์ชายรองฉินฝานสะดุ้งตาสว่างขึ้นทันที