เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1144

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1144

ลู่ฝานกลืนน้ำลาย ให้ทุกอย่างที่นี่กับเขา งั้นเขาจะได้เป็นผู้แข็งแกร่งภายในพริบตาใช่ไหม

ลู่ฝานพูดเสียงเบาว่า “ฉันไม่รู้ว่าแบบไหนถึงเรียกว่าเตรียมพร้อม ผู้อาวุโสจักรพรรดิอู่ ท่านแน่ใจเหรอว่าฉันมีคุณสมบัติที่จะได้รับโลกใบนี้”

จักรพรรดิอู่พูดว่า “ฉันบอกว่านายมีคุณสมบัติก็ต้องมีสิ ปลดปล่อยทุกอย่างของนาย ให้โลกใบนี้เข้าไปในร่างกายนาย สัมผัสวิถีด้านในอย่างละเอียด นี่เป็นเส้นทางไปสู่การเป็นผู้แข็งแกร่งที่เร็วที่สุดของนาย”

ลู่ฝานสูดหายใจลึก อ้าแขนออกทั้งสองข้าง

วินาทีต่อมา โลกทั้งใบเริ่มสั่นสะเทือน

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าประสาทสัมผัสทั้งหกของตัวเองปิดตายทั้งหมด

หูไม่ได้ยิน ตามองไม่เห็น ปากพูดไม่ได้ ในใจเหลือความสว่างบริสุทธิ์เพียงเล็กน้อย

พลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาลทะลักเข้ามาในตัวเขา พุ่งเข้าไปในตันเถียนของเขา เหมือนพลังนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ชะล้างร่างกายเขา มีเสียงดังจากตัวลู่ฝานไม่หยุด รูขุมขนทั้งตัวเปิดออก แสงสลัวส่องออกมาจากข้างใน แอบเห็นรางๆ ว่ามีไซโคลนขนาดเล็กบนผิวหนังทุกตารางนิ้วของเขา

ถอดรกเปลี่ยนกระดูก นี่คือโอกาสและโชคชะตายิ่งใหญ่ในตำนานนักบู๊

นี่ไม่ใช่การถอดรกเปลี่ยนกระดูกครั้งแรกของลู่ฝาน ตอนอยู่ที่บ้านเกิดในตอนนั้น ลู่ฝานที่ชีวิตลำบากระหกระเหิน ภายใต้การช่วยเหลือของอาจารย์หวูเฉิน เขาได้รับโอกาสถอดรกเปลี่ยนกระดูกหนึ่งครั้ง และเป็นเพราะการถอดรกเปลี่ยนกระดูกครั้งนั้น จนถึงตอนนี้วิทยายุทธของลู่ฝานยกระดับอย่างรวดเร็ว เจอความยากลำบากน้อยมาก

ตอนนี้เป็นครั้งที่สอง

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าร่างกายตัวเองกำลังผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ กำลังมีพลังมหาศาลเข้ามาในทุกส่วนของร่างกาย

พลังที่ทะลักเข้ามา ไม่ใช่พลังฟ้าดิน ไม่ใช่พลังปราณ พลังชี่ แต่เป็นพลังอย่างหนึ่งที่ลู่ฝานไม่เคยเห็นมาก่อน

ความยิ่งใหญ่ของมัน เต็มไปด้วยพลังทำลาย ราวกับว่าแค่กระแทกเบาๆ ก็สามารถทำลายล้างทุกอย่างได้

แต่มันก็มีพลังชีวิตเต็มเปี่ยมเช่นกัน ราวกับทุกสรรพสิ่งสามารถเติบโตจากการหล่อเลี้ยงของพลังนี้

ลู่ฝานไม่เคยเห็นพลังแบบนี้มาก่อน เขาสัมผัสได้เพียงวิถีที่ไม่สิ้นสุดภายในนั้น

กฎของโลก วิถีบู๊เทียมฟ้า กระแทกใส่เขาราวกับเกลียวคลื่น

วิถีที่คนนับไม่ถ้วนใฝ่ฝันโหยหา กำลังพุ่งอย่างรวดเร็วในตัวเขา ลู่ฝานไม่กล้าใช้จิตใจดูสักเท่าไร กลัวว่าถ้าตัวเองไม่มีสมาธิเพียงนิดเดียว จะโดนพลังนี้กลืนจนจมหายไปหมด

พลังพวกนี้พุ่งตรงไปในตันเถียนของเขา หลังจากนั้นลู่ฝานเห็นมุกเทพของตัวเองมีแสงสว่างจ้า จากนั้นมุกเทพเริ่มขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

เริ่มจากไข่มุกทรงกลม กลายเป็นสี่เหลี่ยม และกลายจากสี่เหลี่ยมเป็นกลุ่มเมฆหมอกที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง

หลังจากนั้นในกลุ่มเมฆบาง เริ่มมีอากาศเวิ้งว้างสีดำปรากฏขึ้น

ทันใดนั้น อากาศเวิ้งว้างระเบิดออก

ตัวของลู่ฝานชะงักไปครู่หนึ่ง ตันเถียนระเบิดออกทั้งหมด

วินาทีนี้ลู่ฝานรู้สึกว่าตันเถียนของตัวเองหายไปแล้ว รวมถึงเส้นลมปราณและอวัยวะภายในของเขา ระเบิดจนกลายเป็นผุยผงทั้งหมด แต่ตัวลู่ฝานกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม้แต่น้อย!

ระหว่างที่ยังคลุมเครือ ลู่ฝานได้ยินไอ้เก้าตะโกนด้วยเสียงเศร้าและโมโห ทันใดนั้นเจดีย์เล็กๆ โผล่ขึ้นมาในฝ่ามือเขา นี่ไม่ใช่เงาเลือนราง แต่เป็นร่างจริง มุกเทพมังกรทำลายล้างและมุกเวิ้งว้างลอยวนอยู่ข้างเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ไอ้เก้าไม่สามารถอยู่ในตัวลู่ฝานต่อได้อีกแล้ว

หลังจากนั้น อากาศเวิ้งว้างแผ่ซ่านไปทั้งตัว แสงดาวระยิบระยับปรากฏขึ้น

เหมือนดวงดาวมากมายบนท้องฟ้ากะพริบอยู่ในอกของเขา แสงดาวเริ่มหมุนวน

กาแล็กซี่ปรากฏขึ้นเป็นทาง ลู่ฝานมองกาแล็กซี่เหล่านี้ รวมตัวเป็นรูปร่างของเส้นลมปราณด้วยความอึ้ง เริ่มซ้อนทับไปมาอยู่ในตัวเขา