เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1149

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1149

หลังผ่านไปหนึ่งวัน!

เขาวิถีบู๊เละเทะไปหมด

จวนเซียนบู๊เทียนซ่วนยังคงสว่างอยู่ และไม่ได้รับความเสียหายเลยสักนิด

แต่พื้นดินด้านหน้าจวนกลับมีหลุมลึกมากมาย เละเทะหนักมาก

กลุ่มคนแยกย้ายกันไปไหนแล้วไม่รู้ เหลือเพียงเทียนชิงหยางกับหานหยวนหนิงสองคน พวกเขาต่อสู้กันมาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว!

เลือดสดหยดลงมาจากปลายกระบี่ เทียนชิงหยางมองหานหยวนหนิงที่อยู่ข้างหน้า แล้วพูดว่า “อย่าคิดว่าสายเลือดตระกูลหานของพวกนายจะไร้เทียมทาน ภายใต้กระบี่ของฉัน ยังไงนายก็ต้องตายอยู่ดี!”

หานหยวนหนิงมองหน้าอกตัวเอง ตรงนั้นมีรอยกระบี่ลึกหนึ่งรอย เนื้อและเลือดเปิดออกมาข้างนอก

แผลจากกระบี่ไม่นับประสาอะไร สำหรับลูกหลานตระกูลหาน แผลภายนอกทั่วไปก็แค่เพิ่มพลังต่อสู้ให้พวกเขาเท่านั้น

แต่รอยแผลจากกระบี่ที่เทียนชิงหยางแทงลงบนตัวเขา กลับทำให้หานหยวนหนิงเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

เพราะกระบี่นี้ของเทียนชิงหยาง คิดไม่ถึงว่าจะทำลายความบ้าคลั่งของเขา!

แสงสีแดงนัยน์ตาหายไป หานหยวนหนิงไม่อยากเชื่อจริงๆ

สภาวะบ้าคลั่ง เป็นหนึ่งในไพ่ไม้ตายของตระกูลหานมาโดยตลอด มันสามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ให้นักบู๊ได้อย่างมาก อีกทั้งไม่เกรงกลัวอาการบาดเจ็บ กล้าที่จะสู้สุดชีวิต

ใช้แผลแลกแผล นั่นเป็นเรื่องปกติธรรมดา ใช้พลังของมือและเท้าแลกชีวิต ยิ่งเป็นอะไรที่ปกติธรรมดาเข้าไปใหญ่

เมื่อได้ใช้แล้วจะไม่จบไม่สิ้น

แต่วันนี้ความบ้าคลั่งของเขา กลับโดนเทียนชิงหยางทำลาย

แค่กระบี่ธรรมดาๆ เพียงกระบี่เดียว ก็สามารถทำลายได้!

หานหยวนหนิงไม่รู้ว่าเทียนชิงหยางทำได้อย่างไร เขารู้เพียงว่าพลังของตัวเองกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว

ผลข้างเคียงของการบ้าคลั่ง ยิ่งคงอยู่เป็นเวลานานเท่าไร ผลข้างเคียงก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น บางครั้งอาจอันตรายถึงชีวิต

หานหยวนหนิงหอบหายใจอย่างแรง เงาเก้าเงาด้านหลัง เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเลือนราง

ตอนเขาได้รับการถ่ายทอดจากเซียนบู๊จิ่วหวา เวลาสั้นเกินไป ทำให้ไม่ได้ฝึกเคล็ดวิชาบู๊นี้จนถึงขั้นสูงสุด

เมื่อพลังไม่มั่นคง จะทำให้เงาทั้งเก้าเริ่มสลายหายไปด้วย

หานหยวนหนิงรู้สึกว่าทุกสิ่งรอบตัวเริ่มหมุนเคว้ง

หันมาดูฝั่งเทียนชิงหยาง ดูสุขุมและใจเย็นกว่ามาก

เทียนชิงหยางค่อยๆ เอานิ้วมือปาดเลือดบนปลายกระบี่ทิ้ง

กระบี่วิเศษไม่เปื้อนคราบเลือด เมื่อใช้มือปาด เลือดสดก็กระเด็นใส่หน้าหานหยวนหนิงทันที

เลือดสดนั่นราวกับหมัดหนักโจมตีใส่สองครั้ง ทำให้หานหยวนหนิงถอยหลังไปอีกหลายก้าว

เทียนชิงหยางมองหานหยวนหนิงแล้วพูดว่า “ถ้านายใช้พลังสายเลือด ยังพอมีคุณสมบัติสู้กับฉันได้ แต่ตอนนี้นายไม่มีแม้กระทั่งคุณสมบัติที่จะเห็นพลังสุดแข็งแกร่งของฉัน นายทำได้แค่ให้ฉันฝึกกระบี่เท่านั้น”

เทียนชิงหยางก้าวเข้ามาข้างหน้า แทงกระบี่ลงบนไหล่หานหยวนหนิงอีกครั้ง

แต่ขณะนั้นเอง จู่ๆ หานหยวนหนิงไม่ถอยแต่กลับพุ่งเข้าไป ใช้ไหล่รับกระบี่มังกรคำรามของเทียนชิงหยาง หลังจากนั้นพลิกมือจู่โจมด้วยกระบี่ ฟันไปทางคอของเทียนชิงหยาง

เงาทั้งเก้าเข้าไปในกระบี่ของหานหยวนหนิงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นแสงเก้าสีโจมตีใส่คอของเทียนชิงหยาง

ฉิ้ง!

กระบี่ยาวไม่ได้ฟันลงไปที่คอของเทียนชิงหยาง แต่กลับโดนพลังสีขาวขุ่นหนึ่งชั้นต้านทานเอาไว้

ในเวลาเดียวกัน ไหล่ของหานหยวนหนิงโดนเทียนชิงหยางแทงจนทะลุ

เทียนชิงหยางมองหน้าหานหยวนหนิงแล้วพูดว่า “นายนี่ไม่ยอมแพ้จริงๆ!”

พลิกข้อมืออย่างรวดเร็ว ไหล่ซ้ายของหานหยวนหนิงระเบิดออกทันที

หานหยวนหนิงกัดฟัน ถอยไปด้านหลังหลายก้าว พลังปราณบนตัวกะพริบขึ้น ผนึกเส้นลมปราณเอาไว้ทันที ไม่ให้เลือดไหลออกมา

ไหล่ซ้ายขาดไปแล้ว หานหยวนหนิงยังจ้องหน้าเทียนชิงหยางอยู่อย่างนั้น

เทียนชิงหยางถลึงตามองเขาแล้วพูดว่า “ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ”

หานหยวนหนิงแผดเสียงออกมาว่า “จะให้ฉันยอมแพ้ ฝันไปเถอะ!”

จู่ๆ ตัวของเทียนชิงหยางเปลี่ยนแปลงเป็นร้อยแปดพันเก้าอีกครั้ง หานหยวนหนิงใช้พลังปราณปกคลุมทั่วร่างกายทันที