เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1176
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1176
ลู่ฝานมองหานอู๋ซวง ด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า
ถอยงั้นเหรอ เขาไม่เคยเข้าใจความหมายของคำนี้ว่าหมายถึงอะไรกันแน่
ลู่ฝานขยับข้อมืออยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดกับหานอู๋ซวงด้วยรอยยิ้ม “อีกเดี๋ยวลุงอย่าถีบฉันแล้วกัน!”
หานอู๋ซวงพูดด้วยรอยยิ้ม “อีกเดี๋ยวนายขอร้องให้ฉันถีบ ฉันก็จะไม่ถีบ ดูสิว่ากระดูกนายจะหักสักกี่ซี่!”
ลู่ฝานสูดหายใจลึก วางสองมือลงบนมุกซานไห่
ทันใดนั้น ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ทั้งตัวออกมา เกราะเกล็ดมังกรปกคลุมตัวเขาทั้งตัว เปลวเพลิงและสายฟ้าระเบิดขึ้นพร้อมกัน!
“วิทยายุทธแข็งแกร่งมาก!”
ลูกหลานตระกูลหานพากันพูดอย่างตกใจและถอยไปด้านหลัง
เมื่อยอดฝีมือลงมือ ถึงรู้ว่าอะไรคือความแตกต่าง เทียบกับการแสดงออกของหานสงเมื่อครู่ ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหวจริงๆ
แม้แต่หานหยวนหนิงก็แอบมั่นใจในสายตาของลู่ฝานในตอนนี้
แม้เขายังหยิ่งยโสมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่าลู่ฝานไม่ได้ด้อยเลย ถึงตอนนี้เขาไม่ได้พิการ ก็ไม่แน่ว่าจะเอาชนะลู่ฝานได้
ใช้แรงที่มือทั้งสองข้าง ลู่ฝานเริ่มขยับมุกซานไห่
เมื่อปราณชี่เข้าไปในมุกซานไห่ ทำให้เทือกเขาด้านในส่งเสียงดังกึกก้อง
ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังอันแข็งแกร่งไหลผ่านมุกซานไห่เข้ามาในตัวเขา แผ่ซ่านไปในร่างกายเขา ในรูปแบบบีบรัดอย่างต่อเนื่อง
จู่ๆ ตอนนี้จิตวิญญาณของลู่ฝาน สัมผัสถึงแรงดึงดูดแปลกประหลาด กระชากเขาเข้าไปในมุกซานไห่ทันที
รอจนลู่ฝานตั้งสติได้ ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่
เห็นเพียงยอดเขาสูงตระหง่านทับอยู่บนตัวเขา ยังมียอดเขาอื่นลอยมาอย่างต่อเนื่อง และซ้อนทับอยู่ด้านบนด้วย
หนักมาก!
นี่คือความรู้สึกเดียวที่ลู่ฝานรู้สึกในตอนนี้ เหมือนปราณชี่ของเขาหายไปหมดแล้ว สิ่งเดียวที่สามารถใช้ได้คือพลังของร่างกายตัวเอง!
ฝ่าเท้าจมลงไปใต้ดิน เอวโดนกดทับไว้ทั้งหมด อีกทั้งยังค่อยๆ จมลงไปทีละนิด
ไม่นาน ตัวครึ่งหนึ่งจมลงไปในดิน ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะหายใจไม่ออกแล้ว
น้ำหนักนี้แข็งแกร่งจนน่ากลัวจริงๆ!
ตอนนี้คนด้านนอกเห็นลู่ฝานหลับตาลงอย่างกะทันหัน และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น!
หานอู๋ซวงตกใจมาก มองไปทางผู้อาวุโสใหญ่อย่างไม่เข้าใจ
ผู้อาวุโสใหญ่ก็ตกใจเหมือนกัน เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาข้างลู่ฝานทันที
“แปลกมาก เขาคงไม่ได้เข้าไปในมุกซานไห่ใช่ไหม!”
ผู้อาวุโสใหญ่พูดออกมา
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ พวกลูกหลานตระกูลหานพูดคุยกัน มีเพียงหานหยวนหนิงที่พอรู้อะไรบ้าง เขาอ้าปากพูดออกมาทันที “อะไรนะ”
ผู้อาวุโสรองก็เดินเข้ามาเช่นกัน เมื่อสำรวจร่างกายลู่ฝานอย่างละเอียด และลองเอามืออังที่จมูก จากนั้นพูดว่า “เข้าไปจริงๆ ด้วย พระเจ้า อย่าบอกนะว่าเขาได้รับการถ่ายทอดจากขุนพลังสุดเหนือฟ้าคนใดคนหนึ่ง มีพลังแห่งโลกของขุนพลังสุดเหนือฟ้า ไม่งั้นจะเข้าไปได้ยังไง พวกเรายังทำไม่ได้เลย!”
พวกผู้อาวุโสผลักหานอู๋ซวงออก แล้วล้อมลู่ฝานเอาไว้
ตอนนี้ลู่ฝานสามารถขยับมุกซานไห่ได้ไกลเท่าไร ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาสนใจอีกแล้ว เพราะการที่ลู่ฝานสามารถเข้าไปในพื้นที่ของมุกซานไห่ได้ยังไง ทำให้พวกเขาสงสัยเป็นอย่างมาก
ผู้อาวุโสใหญ่สะบัดมือ มุกซานไห่สว่างจ้าขึ้นมาทันที จากนั้นม่านแสงโผล่ออกมาจากมุกซานไห่
ทุกคนเห็นในม่านแสง ลู่ฝานแบกเขาขนาดใหญ่บนตัว และตัวเขาค่อยๆ จมลงไป
“พี่ลู่ฝานนี่นา ทำไมเขาถึงอยู่ในม่านแสงล่ะ”
“ว้าว! ลู่ฝานแบกเขาลูกใหญ่มากเลย!”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน มีใครอธิบายได้ไหม”
ผู้อาวุโสใหญ่และคนอื่นมองภาพในม่านแสง แล้วพูดเสียงเบาว่า “การทดสอบเคลื่อนย้ายภูเขา! เป็นการทดสอบเคลื่อนย้ายภูเขาจริงๆ!”