เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1179
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1179
ผู้อาวุโสใหญ่สะบัดมือบอกให้ผู้อาวุโสคนอื่นเอามุกซานไห่ออกไป หลังจากนั้นพูดกับลู่ฝานว่า “ตรงนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวกับนายแล้ว กลับไปเถอะ อย่าใช้แรงจนทำให้ข้าวของเสียหาย ไม่งั้นนายต้องชดใช้”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า ก้าวเท้าเดินออกไปข้างนอก แต่ละก้าวทำให้พื้นสั่นสะเทือนครู่หนึ่ง รอยเท้าลึกปรากฏขึ้นด้านล่างเท้า
ลู่ฝานก็รู้สึกว่าด้านล่างเท้าผิดปกติ เขาก้าวเท้าลงเบาๆ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันใหญ่เกินไปหน่อย
จนปัญญา ลู่ฝานทำได้เพียงเบาลงอีก แทบจะเขย่งเท้าเดินแล้ว ทำขนาดนี้แล้วยังไม่ได้ผลอีก ลู่ฝานทำได้เพียงใช้ย่ำก้าวยอดเมฆาฟ้าเหาะออกไป เหลือแผ่นหลังอันสง่างามให้ทุกคนเห็น
หานอู๋ซวงกระแอมเบาๆ สองครั้ง แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ นี่ถือว่าเขาประสบความสำเร็จไหม”
ผู้อาวุโสใหญ่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ผ่านการทดสอบเคลื่อนย้ายภูเขาแล้ว ทำไมจะไม่ประสบความสำเร็จล่ะ ฉันว่าศักยภาพของเด็กคนนี้เหนือกว่าเทียนชิงหยาง นายรอดูเถอะ ตอนการคัดเลือกรอบที่สาม เทียนชิงหยางซวยมากแน่นอน”
หานอู๋ซวงพูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นก็ดีสิ ดีมากเลย ฮ่าๆ ทำไมฉันถึงไม่มีลูกชายแบบลู่ฝานนะ”
ผู้อาวุโสรองพูดว่า “นายรีบเรียกหานเฟิงลูกชายนายกลับมาเถอะ เขาออกไปนานขนาดนี้ ควรกลับมาได้แล้ว”
เมื่อหานอู๋ซวงได้ยินชื่อหานเฟิง ก็ถอนหายใจยาวออกมา
ลูกหลานตระกูลหานพากันแยกย้ายออกไป ยังพูดคุยเรื่องการแสดงออกของลู่ฝานเมื่อกี้กันอย่างคึกคัก
“สิ่งที่ลู่ฝานได้รับในวันนี้ คิดว่าคงสู้กับเทียนชิงหยางได้แน่นอน”
“ใช่ ฉันจะไปพนันพี่ลู่ฝานชิงที่หนึ่ง ตอนนี้บ่อนพนันจำนวนมากให้อัตราต่อรองพี่ลู่ฝานสูงเลย ถ้าชนะขึ้นมาต้องได้เงินก้อนใหญ่แน่นอน!”
“มีเรื่องดีแบบนี้ด้วยเหรอ งั้นเรารีบไปกันเถอะ”
ไม่ต้องสงสัยเลย การลองเชิงในวันนี้ ทำให้ลู่ฝานดูมีบารมีเพิ่มขึ้นในสายตาพวกลูกหลานตระกูลหาน
แม้ลู่ฝานไม่ได้แซ่หาน แต่คนจำนวนไม่น้อย มองลู่ฝานเป็นคนตระกูลหานไปแล้ว
พวกผู้หญิงตระกูลหาน เริ่มปรึกษากันว่าจะทำให้ลู่ฝานอยู่ต่อเป็นลูกเขยตระกูลหานยังไง ผู้หญิงตระกูลหานเทียบกับผู้หญิงตระกูลอื่น จะดูห้าวหาญกว่า เมื่อตั้งใจฟัง จะได้ยินวิธีต่างๆ นานา เช่น “ผงยาเสน่ห์” “ยากระตุ้นอารมณ์” “เรื่องเลยเถิด จนสายเกินแก้”
พวกผู้หญิง ยังพูดคุยกันเสียงสูง ปรึกษากันว่าวิธีไหนจะเป็นไปได้มากที่สุด
ลู่ฝานหนีอย่างรวดเร็วจนไม่ได้ยินเรื่องพวกนี้ ถ้าลู่ฝานได้ยินพวกผู้หญิงตระกูลหานคิดจะทำอะไรเขา เดาว่าคงคุกเข่าอ้อนวอนเลยล่ะ วิธีไม่ดีต่างๆ นานามีมาหมด เรียกได้ว่าเหนือกว่าการกระทำชำเราเสียอีก
หานหยวนหนิงยังไม่ได้ออกไป ตอนนี้เขายังตกอยู่ในความตกตะลึง
ลูกหลานตระกูลหานสองสามคนจะหามเขากลับไป แต่หานหยวนหนิงห้ามพวกเขาเอาไว้ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ขอฉันอยู่เงียบๆ คนเดียว!”
สองสามคนมองหน้ากัน ทำตามที่หานหยวนหนิงบอก
ผู้อาวุโสใหญ่เดินเข้ามา มองหานหยวนหนิงแล้วพูดว่า “รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ หยวนหนิง เราจะคิดหาวิธีเกี่ยวกับเรื่องของนาย”
จู่ๆ หานหยวนหนิงถามว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ ภาพที่เห็นในม่านแสงเมื่อกี้ เป็นความจริงทั้งหมดเลยเหรอ”
ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าพูดว่า “จริงสิ นั่นเป็นการต่อสู้ระหว่างจิตวิญญาณและความตั้งใจของลู่ฝาน เป็นวิธีทดสอบนักบู๊ของมุกซานไห่ จริงจนไม่รู้จะจริงยังไงแล้ว”
หานหยวนหนิงถามต่อ “รวมถึงภาพในอดีตพวกนั้นด้วยเหรอ นั่นเป็นความทรงจำของลู่ฝานทั้งหมดเลยเหรอ”