เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1205

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1205

จวนไท่จื่อ เต็มไปด้วยเสียงร้องรำทำเพลง

ท่ามกลางโสเภณีมากมาย ฉินอวิ่นไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย มีสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

เสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปนานแล้ว มือลูบไล้เข้าไปข้างในเสื้อผ้าของสาวงามทั้งสองข้าง จากนั้นบีบเบาๆ

ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างเขาส่งเสียงโหยหวนออกมาอย่างสะใจ ผู้หญิงที่บิดตัวไปมาอยู่บนตัวเขาค่อยๆ หยุดลง

หลังจากนั้น ผู้หญิงสองสามคนในชุดผ้าทอที่อยู่ข้างๆ เอาผ้าขนหนู กะละมังน้ำมาช่วยทำความสะอาดทุกอย่างให้เขาอย่างเบามือ

ผู้ชายหัวเราะเบาๆ แล้วโอบสาวงามที่มารับใช้เขาทั้งสองข้าง จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย เกรงใจกันเกินไปแล้ว!”

ฉินอวิ่นลืมตาทั้งสองข้างช้าๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อู่จุน สบายใช่ไหมล่ะ สาวงามของฉันที่นี่ล้วนคัดสรรมาอย่างดี หน้าตา รูปร่าง ฝีมือแต่ละคนเป็นที่หนึ่ง ถ้านายพอใจ ตอนกลับก็พาไปสักสองคนสิ”

อู่จุนยิ้มลามกแล้วพูดว่า “จะปฏิเสธก็ดูเสียมารยาท ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยรับรองฉันดีขนาดนี้ ฉันรู้สึกซาบซึ้งมากจริงๆ!”

ฉินอวิ่นยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ถ้าซาบซึ้งก็ไม่ต้องพูดแล้ว อู่จุน ฉันจะถามนายอีกรอบ เรื่องจัดการลู่ฝาน นายมั่นใจจริงเหรอ”

อู่จุนยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว จู่ๆ เขาชี้ไปด้านหน้า พื้นที่ด้านหน้าปรากฏเป็นเงาสลัว

เมื่อเขากวักมือ มีเงาดำนับไม่ถ้วนเดินออกมาจากเงาสลัว

เงาดำแต่ละเงาเหมือนมาจากนรก มีกลิ่นอายความตายรุนแรงแผ่ซ่านออกมาทั้งตัว

ข้างๆ ฉินอวิ่นไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย มีองครักษ์เกราะทองเพิ่มขึ้นทันที

“บังอาจ คิดไม่ถึงว่าจะลอบสังหารไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย!”

องครักษ์เกราะทองคนหนึ่งชี้หน้าอู่จุนแล้วตำหนิเสียงดัง

ฉินอวิ่นโบกมือไปมาเบาๆ บอกให้องครักษ์เกราะทองถอยไป

ฉินอวิ่นลุกขึ้น เดินไปข้างเงาดำเงาหนึ่ง จากนั้นยื่นมือออกมาจับ กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถจับอะไรได้เลย คิดไม่ถึงว่าเงาดำนี้ไม่ใช่หุ่นเชิด

“นี่คือภาพหลอนเหรอ”

ฉินอวิ่นถาม

อู่จุนยิ้มแล้วพูดว่า “ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยเรียกองครักษ์เกราะทองสักคนมาลองดูได้”

ฉินอวิ่นหันไปตะโกนใส่องครักษ์เกราะทองคนหนึ่ง “นายมาลองดู!”

องครักษ์เกราะทองตอบรับเสียงดัง พลังปราณแดนปราณดินสว่างขึ้นบนตัวทันที จากนั้นพุ่งเข้าไปฆ่าเงาดำด้วยกระบี่

แต่วินาทีต่อมา เงาดำสะบัดมือพร้อมกระบี่ คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานการโจมตีขององครักษ์เกราะทองได้

ในเวลาเดียวกัน มีควันดำพาดผ่านไปบนตัวองครักษ์เกราะทอง จู่ๆ องครักษ์เกราะทองล้มลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวด

สาวงามรอบๆ อุทานอย่างตกใจแล้วถอยไปด้านหลัง ทุกคนมององครักษ์เกราะทองเลือดออกเจ็ดทวารโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ สีหน้าดำทะมึน

“กลับมา!”

อู่จุนพูดอย่างราบเรียบ

จู่ๆ เงาดำถอยหลัง ควันดำหายไป องครักษ์เกราะทองเลือดพุ่งออกมาทางปาก หอบหายใจเสียงดังไม่หยุด

ฉินอวิ่นพยักหน้าพูดว่า “ไม่เลว กระบวนท่านี้เรียกว่าอะไร เงาดำระดับนี้ ครั้งหนึ่งนายเรียกออกมาได้กี่ตัว”

อู่จุนยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้วแล้วพูดว่า “ร้อยตัว กระบวนท่านี้เรียกว่าขบวนร้อยอสูรยามวิกาล ฆ่าผู้แข็งแกร่งโดยเฉพาะ ไม่ว่าวิทยายุทธของเขาจะสูงแค่ไหน เมื่อโดนร้อยอสูรสิงร่าง มีเพียงความตายเท่านั้น นี่เป็นของขวัญที่แม่มอบให้ฉันก่อนออกจากบ้าน รับรองว่าตอนที่ฉันสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนปราณฟ้า จะไม่มีทางพ่ายแพ้ ผู้แข็งแกร่งระดับเซียนบู๊ออกโรง ก็ยังพอมีโอกาสรอดอยู่นิดนึง”

ฉินอวิ่นพูดเสียงดังว่า “ดี! ดูเหมือนเลือกนายมาทำเรื่องนี้ เป็นคนที่เหมาะสมที่สุด ตอนแรกที่นายมาเสนอตัวเองที่จวนไท่จื่อของฉัน ฉันยังสงสัยในความสามารถของนาย ดูเหมือนตอนนี้ฉันสบประมาทนายไปหน่อย”

อู่จุนพูดเสียงดังว่า “ขอบคุณไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยที่ชม จัดการลู่ฝาน วิทยายุทธของฉันไม่ด้อยไปกว่าเขา โอกาสแพ้ชนะยังอยู่ที่ 50-50 บวกกับขบวนร้อยอสูรยามวิกาล เขาต้องตายไร้ที่ฝังกลบแน่นอน!”