เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1208
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1208
ทำไมพลานุภาพของคู่ต่อสู้ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้
ความห้าวหาญและความมั่นใจที่แข็งแกร่ง ค่อยๆ กลืนพลังฟ้าดินรอบตัวไปหมดแล้ว ลู่ฝานยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น แต่กลับมีความรู้สึกที่ไม่เกรงกลัวอะไรเลย
เหมือนหินโสโครกขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางทะเลอันกว้างใหญ่ แม้โดนคลื่นกระทบ แต่ก็ยังตั้งตระหง่านดั่งภูเขา
แล้วก็เหมือนนกอินทรีเงยขึ้นไปมองบนสวรรค์ แม้ไม่ได้สยายปีกบินขึ้นสูง แต่กลับไม่สนใจเสียงนกเสียงการอบตัวแล้ว รอเพียงเวลาบินพุ่งขึ้นไป สยบทุกสิ่งทุกอย่าง!
พลานุภาพของลู่ฝานกำลังสะสมเรื่อยๆ พลังกำลังรวมตัวกัน ประกายในแววตาใกล้แสบตาเหมือนพระอาทิตย์อันร้อนแรงแล้ว
มือของอู่จุนเริ่มสั่นเล็กน้อย จู่ๆ เขาพบว่าตัวเองโดนสยบด้วยพลานุภาพของลู่ฝานแล้ว
อู่จุนกัดฟัน พยายามทำให้ตัวเองนิ่ง
ฉันอู่จุนผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกจู๋หลง จะตกใจนักบู๊แดนปราณดินธรรมดาๆ เพียงคนเดียวได้ยังไง
อู่จุนกัดฟันยืนตรงข้ามลู่ฝาน
บนที่นั่งผู้ชม ไอ้อ้วนตงและพวกวางแก้วในมือลงพร้อมกัน มองในสนามด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “มาเร็วจริงๆ รอบแรกเลยเหรอ”
สีหน้าหวูเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองพลานุภาพทรงพลังบนตัวลู่ฝาน แล้วแอบพยักหน้า
ไม่เสียแรงที่เป็นศิษย์ฉัน!
บนท้องฟ้า ฉินซางต้าตี้ยิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนการแข่งขันรอบนี้ น่าจะจบภายในสิบกระบวนท่า!”
ฉินอวิ่นถามอย่างประหลาดใจว่า “เสด็จพ่อดูออกได้ยังไง”
ฉินซางต้าตี้พูดว่า “นี่ยังชัดไม่พออีกเหรอ แค่ดูก็รู้แล้ว!”
นายพลบู๊สองสามคนด้านหลังหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ฝ่าบาทพูดถูก แค่ดูก็รู้แล้ว!”
“แค่พลานุภาพยังขนาดนี้ ตัดสินแพ้ชนะได้แล้ว!”
“เด็กคนนี้มีออร่าของนายพล!”
ฉินอวิ่นขมวดคิ้ว แม้เขาเชื่อใจอู่จุนมาก แต่ได้ยินพ่อกับพวกนายพลพูดแบบนี้ เขาเริ่มกังวลใจขึ้นมาเล็กน้อย
ฉินอวิ่นกำหมัดเบาๆ ภาพที่อู่จุนปล่อยขบวนร้อยอสูรยามวิกาลออกมาวนเข้ามาในหัว เขาพูดในใจว่า “แม้พละกำลังของอู่จุนสู้ลู่ฝานไม่ได้ แค่เขาปล่อยขบวนร้อยอสูรยามวิกาลออกมา ต้องชนะได้อย่างแน่นอน!”
ในสนาม อู่จุนโดนพลานุภาพของลู่ฝานกดดันจนต้านทานไม่ค่อยไหวแล้ว เขาสะบัดมือล้วงมีดวิเศษของโลกจู๋หลงออกมา!
เมื่อมีดอยู่ในมือ พลานุภาพของอู่จุนเพิ่มขึ้นทันที
เขาเป็นนักบู๊แดนปราณดินเหมือนกัน!
“ลู่ฝาน ตายซะเถอะ!”
อู่จุนเด้งตัวขึ้นสูงเข้าไปหาลู่ฝาน คิดไม่ถึงว่าจะเด้งตัวสูงหลายร้อยเมตร
พลังปราณพลุ่งพล่าน กลายเป็นอสูรวิเศษนับไม่ถ้วนคำรามกลางท้องฟ้า พุ่งลงไปพร้อมมีดของอู่จุน!
“ฝูงอสูรพิฆาต!”
เมื่อมีดจู่โจมลงมา พื้นดินทนทานรอบๆ เปลี่ยนจากดินกลายเป็นหินทันที!
แสงค่ายกลส่องสว่างไปทั่ว พลังจู่โจมของมีดของอู่จุน เกือบทำลายพื้นดินของสถานที่ สร้างความเปลี่ยนแปลงให้ค่ายกล!
มีดจู่โจมมาที่ด้านบนหัวของลู่ฝาน แต่กลับหยุดลงห่างจากผิวหนังของลู่ฝานประมาณ 3 นิ้ว
ปราณชี่ของลู่ฝานต้านทานมีดยาวของอู่จุนเอาไว้ ถึงมันจะแหลมคมขนาดไหน ก็ไม่สามารถเข้ามาได้อีกแม้แต่เพียงนิ้วเดียว!
แววตาแหลมคมเหมือนมีดของลู่ฝานเหลือบมองอู่จุน เขาไม่ได้ใช้วิชาชิงวิญญาณ แต่กลับทำให้อู่จุนสะเทือนไปทั้งตัว
อู่จุนพลิกมือจู่โจมด้วยมีดอีกครั้ง มีดยาวแหวกอากาศเวิ้งว้าง ทะลุเข้าไปในความมืดมิด พุ่งเข้าไปฆ่าลู่ฝานอีกครั้ง
กล้ามเนื้อทั้งตัวอู่จุนบีบรัด สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม
แต่วินาทีต่อมา ลู่ฝานยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง
ตึง!
เสียงอึกทึกดังเข้าหูทุกคนที่อยู่ในนี้ แม้ผู้ชมที่นั่งอยู่ตรงมุมสนามต่อสู้แปดทิศ ก็ยังได้ยินเสียงอึกทึกนี้อย่างชัดเจน