เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 123
หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ทุกคนมองบ้านไม้หลังใหม่ของลู่ฝาน ด้วยรอยยิ้มอันสดใส
ต้นปรงสาคูหนึ่งต้นเต็มๆ ไม่ได้เสียเปล่าเลย ส่วนท่อนไม้ที่เหลือ ยังทำเตียงกับโต๊ะเก้าอี้ให้ลู่ฝาน บ้านไม้หลังใหม่ มีกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของต้นปรงสาคู ลู่ฝานยืนหน้าประตู รู้สึกเบิกบานและผ่อนคลาย
ฉู่เทียนยืนแบกขวานอยู่ข้างๆ “ศิษย์น้องลู่ฝาน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นี่คือบ้านของนาย ฮ่าๆ บ้านที่ทำจากไม้ปรงสาคู ทนทานกว่าหินเสียอีก ต่อไปถ้าบ้านของเราโดนลมแรงพัดไป หรือไม่ทันระวัง โดนหานเฟิงทำพัง เราจะได้มาใช้ห้องนายนอน”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหาครับ ศิษย์พี่ทุกท่าน อยากมาเมื่อไรก็ได้”
ศิษย์พี่ใหญ่หัวเราะอยู่ข้างๆ “ศิษย์น้องฉู่เทียน พรุ่งนี้ช่วยฉันปรับปรุงห้องหน่อยสิ ช่วงนี้ฉันอ้วนขึ้น กลัวว่าห้องจะเล็กไปหน่อย”
ฉู่เทียนมองท้องของศิษย์พี่ใหญ่ แล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ พูดจริงนะ ดูไม่ออกเลยว่าพี่อ้วนขึ้น หรือว่าหลังจากที่คนอ้วนถึงระดับที่เหมาะสม จะดูไม่ออกว่าอ้วนแล้ว”
ศิษย์พี่ใหญ่ตบท้องแล้วพูดว่า “อย่าดูถูกไขมันนี้ วิทยายุทธทั้งชีวิต ล้วนพึ่งพามันนะ”
ฉู่เทียน ฉู่สิง และหานเฟิง พยักหน้าอย่างเข้าใจ
ลู่ฝานฟังอยู่ข้างๆ เลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ไขมันเท่ากับวิทยายุทธเหรอ
เขาอยากรู้มาก ศิษย์พี่ใหญ่ฝึกวิชาประเภทไหน
ตะวันตกดิน แสงยามโพล้เพล้ สาดส่องมาในลานบ้าน
เจ้าดำเอาอาหารอันโอชะ ที่วางอยู่บนหัว วางลงบนโต๊ะ ศิษย์พี่ใหญ่กับอาจารย์เต้ากวง เพิ่งเคยเห็นสัตว์อสูร ทำอาหารเป็นครั้งแรก ถึงกับเบิกตาโต
หลังทานอาหารอันโอชะฝีมือเจ้าดำ ศิษย์พี่ใหญ่นับถือเลย น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตาสองข้าง
“ห้าปีแล้ว ห้าปีแล้ว ในที่สุดก็ได้กินอาหารมื้ออร่อยแล้ว”
ศิษย์พี่ใหญ่ร้องไห้ไป กลืนอาหารคำใหญ่ไป รูปร่างสมบูรณ์ ก็กินอาหารได้เยอะ อาหารเต็มโต๊ะ ครึ่งหนึ่งลงไปอยู่ในท้องของศิษย์พี่ใหญ่อย่างรวดเร็ว
หานเฟิงตะโกนว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ อย่าไร้ยางอายแบบนี้ พี่กินข้าวยังใช้วิชาเงาพันมือ ศิษย์พี่ศิษย์น้องแย่งเลย ถ้าไม่รีบกิน จะโดนศิษย์พี่ใหญ่แย่งกินหมดนะ”
อันที่จริงไม่ต้องให้หานเฟิงตะโกน คนอื่นก็เริ่มรีบกินกันแล้ว
เจ้าดำขี้เกียจสนใจพวกเขา เอาขาหน้าลากเก้าอี้มาหนึ่งตัว นั่งลงบนเก้าอี้เหมือนคน เจ้าดำเหลือเนื้อให้ตัวเองชามใหญ่ มันกินอย่างมีความสุข
ตอนนี้อาจารย์เต้ากวง ปัดเคราไปอีกด้าน เริ่มทานอาหาร
ทุกครั้งที่คนคณะหนึ่งเดียวกินข้าว จะเหมือนสงครามใหญ่ ไม่เพียงแต่จะต่อสู้ด้านความเร็ว ยังต้องแย่งอาหารอีก ตอนนี้เพิ่มคนมือไว อย่างอาจารย์เต้ากวงกับศิษย์พี่ใหญ่มาสองคน คู่ต่อสู้ใหม่ที่มีวิทยายุทธสูง “การต่อสู้” ยิ่งดุเดือดขึ้น
ผ่านไปไม่นาน อาหารถูกแย่งกันจนหมด
แล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้ ฉันไม่ไปไหนแล้ว ไม่ไปเก็บตัวที่เขาอี้ว์หลิง บ้าบออะไรนั่นแล้ว มีสัตว์อสูรทั่วทุกที่ อยากกินอะไร ต้องใช้แรงตัวเองไปฆ่ามา ยังไงแล้ว คณะหนึ่งเดียวดีที่สุด ฮ่าๆ เจ้าดำ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นายอยู่กับฉันนะ ฉันจะเลี้ยงแกให้เป็นสัตว์อสูรวิญญาณ
ศิษย์พี่ใหญ่หัวเราะ แล้วเอ่ยขึ้น
เจ้าดำกลอกตามองบน แล้วกอดชาม ไปกินที่อื่น
“ฉันก็ไม่ไปไหนเหมือนกัน อี้ชิง นายรับศิษย์ที่ดีมาแล้ว ไม่เพียงแต่คนจะดี สัตว์อสูรยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ลู่ฝาน นายให้เจ้าดำ เป็นสัตว์ในตำนาน คุ้มครองคณะหนึ่งเดียวสิ ฉันรับรองว่าจะดูแลมันอย่างดี มันมีสายเลือดมังกรไม่ใช่เหรอ ฉันจะให้มันกินของสายเลือดมังกรทุกวัน
ลู่ฝานหัวเราะ แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ตัดสินไม่ได้หรอกครับ ให้เจ้าดำตัดสินใจเองเถอะครับ ผมรู้สึกว่า มันก็ชอบที่นี่เหมือนกัน”
ทุกคนหันหน้าไปมองเจ้าดำ กอดชามเดินไปหน้าห้องลู่ฝาน แล้วหมอบลง จึงยิ้มออกมาบางๆ
อาจารย์เต้ากวงพูดว่า “ถ้ารู้ว่ามีสัตว์อสูรจิตวิญญาณ ที่ทำอาหารเก่ง มาคณะหนึ่งเดียว ฉันควรกลับมาตั้งนานแล้ว อ้อ เห็นแก่เจ้าดำ ลู่ฝาน นายบอกว่าอยากเรียนเพลงเต๋าหนึ่งเดียว เดิมทีฉันจะทดสอบสักสองสามครั้ง”
ลู่ฝานได้ยิน แววตาวูบไหว หานเฟิงและคนอื่นก็หยุดการกระทำเช่นกัน
แล้วพูดต่อ “แต่ตอนนี้ ฉันจะให้บททดสอบนายอย่างเดียว ตั้งแต่คืนนี้ นายฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวชั้นหนึ่งกับอู๋เหวย ศิษย์พี่ใหญ่ของนาย ถ้านายเรียนรู้ได้ภายในหนึ่งเดือน ฉันกับอี้ชิง จะถ่ายทอดเพลงเต๋าหนึ่งเดียวทั้งหมดให้นาย หานเฟิง ฉู่สิง
หานเฟิง ฉู่สิง ฉู่เทียน ตาเป็นประกายทันที
ลู่ฝานถามขึ้นมาว่า “แล้วแบบไหนถึงเรียกว่าเรียนรู้ได้ล่ะครับ”
อาจารย์เต้ากวงยิ้มอย่างเดาไม่ถูก “แค่นายใช้มันออกมาได้ ก็นับว่าเรียนรู้ได้แล้ว”
ลู่ฝานขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
ฉู่สิง ฉู่เทียน หานเฟิง เริ่มครุ่นคิดความหมายของประโยคนี้
มีเพียงศิษย์พี่ใหญ่ ที่หัวเราะอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางแบบว่าฉันเข้าใจ
ช่วงค่ำ แสงไฟสว่างไสว
อาจารย์อี้ชิง อาจารย์เต้ากวง กลับห้องไปพักผ่อนนานแล้ว เดิมทีลู่ฝานไม่รู้ว่าห้องที่ปิดสนิท ข้างห้องอาจารย์อี้ชิง เอาไว้ทำอะไร ตอนนี้เพิ่งรู้ว่า น่าจะเป็นห้องของอาจารย์เต้ากวง แต่จากที่ศิษย์พี่หานเฟิงพูด ในห้องเต็มไปด้วยฝุ่นและแมลงเต็มพื้น ขอให้คืนนี้อาจารย์เต้ากวง นอนหลับอย่างปลอดภัย