เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1263

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1263

ผู้อาวุโสส่งเสียงหึอย่างเย็นชา จ้องตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายไม่ได้แตะต้องอะไรจริงเหรอ”

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “ไม่ได้แตะต้อง!”

ผู้อาวุโสพูดเสียงสูงว่า “ลู่ฝาน อย่ารนหาที่ตาย!”

ลู่ฝานตอบกลับเสียงดังว่า “ฟ้าดินเป็นพยาน ฉันลู่ฝาน ไม่ได้แตะต้องอะไรในคลังบู๊เลย!”

ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

ผ่านไปนาน จู่ๆ ผู้อาวุโสหัวเราะแล้วพูดว่า “ได้ ฉันเชื่อนาย!”

พลานุภาพหายไป จู่ๆ ค่ายกลหน้าประตูหายไป ผู้อาวุโสค่อยๆ หลับตาลง

ครั้งนี้ทุกคนตกตะลึงยิ่งกว่าเมื่อครู่

อะไรกัน ถามไม่กี่ประโยคก็เคลียร์แล้วเหรอ

หลู่ยินและคนอื่นอ้าปากค้างจนคางแทบจะหล่นลงมาแล้ว

ลู่ฝานก็ตกใจมากเหมือนกัน อะไรกัน เขาเชื่อแล้วเหรอ

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ฉันไปได้แล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “ได้สิ นายไปเถอะ!”

ลู่ฝานค่อยๆ เดินไปด้านหน้า จนเขาเดินออกมาจากประตูคลังบู๊ คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีอะไรขัดขวางเขาเลย

ทำซะยิ่งใหญ่แต่ในความเป็นจริงกลับไม่มีอะไรเลย ทุกคนเห็นแล้วคิดยังไงก็ไม่เข้าใจ

โดยเฉพาะเทียนชิงหยาง เขาแค่พูดไม่กี่ประโยคก็โดนตบจนกระอักเลือด แต่ผู้ที่ริเริ่มกระทำเป็นคนแรกอย่างลู่ฝาน กลับไม่เป็นไรเลย แค่ถูกถามไม่กี่ประโยคเท่านั้น

นี่จงใจกลั่นแกล้งเขาหรือเปล่า

เทียนชิงหยางพูดเสียงดังว่า “ถง……ผู้อาวุโส นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมถึงปล่อยลู่ฝานล่ะ! เขาแตะต้องของด้านในไม่ใช่เหรอ!”

ผู้อาวุโสพูดอย่างราบเรียบ “เขาไม่ได้แตะต้อง”

เทียนชิงหยางโมโหจนหัวเราะออกมา “เขาพูดว่าไม่ได้แตะต้องก็ไม่ได้แตะต้องงั้นเหรอ!”

ผู้อาวุโสพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่มีใครโกหกต่อหน้าฉันได้”

เพียงประโยคเดียว ทำให้เทียนชิงหยางจุกจนหน้าแดงเถือก หลู่ยินกลั้นขำเอาไว้ไม่ได้

“ทำไม นายสงสัยว่าสายตาฉันเลอะเลือนเหรอ”

ผู้อาวุโสถามเทียนชิงหยาง

เทียนชิงหยางรีบคำนับแล้วตอบว่า “ผู้น้อยมิกล้า”

“หึ ก่อนหน้านี้เย่อหยิ่ง มาตอนนี้นอบน้อม เห็นแล้วน่าขำชะมัด พวกนายไปได้แล้ว”

ผู้อาวุโสโบกมือให้ทุกคน

ยังไม่ทันตั้งตัว กลุ่มคนลอยออกไปทันที ตอนร่วงลงบนพื้น พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ข้างรถม้าของตัวเองแล้ว

พวกองครักษ์เกราะทองรีบตามเข้ามา

ในใจลู่ฝานเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ตอนนี้ไม่ใช่โอกาสดีที่จะถาม คิดไปคิดมาก็ปล่อยมันไปเถอะ จากนั้นจึงเข้าไปในรถม้า

เทียนชิงหยางรู้สึกงุนงง แอบด่าว่าแก่เลอะเลือนไปสองสามครั้ง แล้วก็เดินเข้าไปในรถม้า

คนอื่นพากันมองผู้อาวุโสด้วยสายตาประหลาด

คนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่คนโง่ ดูจากท่าทีที่เปลี่ยนไปของเทียนชิงหยาง พวกเขาพอเดาได้ว่าผู้อาวุโสคนนี้ต้องเป็นบุคคลที่สุดยอดแน่ๆ

แต่ทำไมบุคคลที่ยิ่งใหญ่ถึงจัดการแบบนี้ล่ะ แล้วทำไมถึงมาเฝ้าคลังบู๊ ไม่เข้าใจจริงๆ

มาเลือกอาวุธที่คลังบู๊รอบนี้ คิดไม่ถึงว่าจะมีความสงสัยเต็มไปหมด นี่คือสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง

ทุกคนกำลังคาดเดาในใจว่าลู่ฝานแตะต้องของอะไรกันแน่

ทำไมผู้อาวุโสถึงปล่อยลู่ฝาน

รถม้าค่อยๆ เคลื่อนตัวไปด้านนอก

ลู่ฝานที่นั่งอยู่ในรถม้า กำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ ในใจแอบคาดเดาเล็กน้อย

หลังจากที่ผู้อาวุโสคนนั้นลืมตา ต้องเห็นอะไรจากตัวเขาแน่ๆ จึงปล่อยเขาออกมา แต่ผู้อาวุโสเห็นอะไรกันแน่

ลู่ฝานลูบแหวนเจ้าบ้านของตัวเองเบาๆ

กระบี่อู๋หมิงกับแหวนวงนี้ มีอะไรกันแน่

เรื่องแค่นี้แต่กลับไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำให้คนจับต้นชนปลายไม่ได้

ลู่ฝานขมวดคิ้ว จู่ๆ เขารู้สึกว่าตัวเองมีประสบการณ์น้อยมาก

……