เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1267
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1267
เวลาสิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้การต่อสู้รอบแปดคนมาถึงแล้ว
อากาศสดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่ง
เสียงกลองดังสนั่น วันนี้สนามต่อสู้แปดทิศดูไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก
ไม่มีกลุ่มคนเอะอะโวยวายหน้าประตู มีเพียงผู้ชมที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย เงยหน้ามองท้องฟ้า
คนยังแน่นขนัดเหมือนเดิม เมื่อมองลงมาด้านล่าง เห็นเพียงจุดดำๆ นับไม่ถ้วน จู่ๆ ท้องฟ้าเกิดการเปลี่ยนแปลง เริ่มแรกเหมือนระลอกคลื่น หลังจากนั้นเงาคนปรากฏในสนามบู๊บนท้องฟ้า!
ภาพทั้งสนามบู๊สะท้อนขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อให้ผู้ชมได้รับชม
วิธีการนี้มีเพียงราชวงศ์เท่านั้นที่ทำได้ มีเพียงราชสำนักเท่านั้นที่จะทำได้
ปรากฏการณ์ภาพลวงตา เกิดภาพมหัศจรรย์บนท้องฟ้า!
ประชาชนเมืองหลวงนับไม่ถ้วนชูมือเชียร์ เห็นคนมากมายวางโต๊ะเก้าอี้บนบ้าน วางอาหารการกิน รอการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นด้วยรอยยิ้ม
เสียงตะโกนดังสนั่นสุดขอบฟ้า!
วันนี้ในสนามต่อสู้แปดทิศก็มีรูปแบบใหม่เหมือนกัน
สนามบู๊ที่เดิมทีมีตรงกลางแค่จุดเดียว วันนี้แตกออกเป็นเศษหินนับไม่ถ้วน
เศษหินมีทั้งเล็กและใหญ่ นูนขึ้นลง อีกทั้งมีที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วย
ด้านล่างเศษหินเป็นอากาศเวิ้งว้างสีดำ
อย่าคิดว่านี่คือวิชาพรางตา นี่คืออากาศเวิ้งว้างจริงๆ
ถ้าตกลงไป มันเป็นเหวลึกมาก
ในสนามมีชายวัยกลางคนยืนเอามือข้างหนึ่งไพล่หลังไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
หนวดบนริมฝีปากสะดุดตาเป็นพิเศษ เมื่อเห็นคนคนนี้ คนเก่าแก่ในเมืองหลวง จะเรียกเขาว่าท่านแปด
เขาเป็นผู้ดูแลของสนามบู๊แปดทิศ ท่านแปดหยุนมู่เฟิง! เป็นผู้บรรยายและผู้ตัดสินการแข่งขันรอบแปดคนในวันนี้
ภาพในสนามวันนี้มาจากฝีมือของเขา
เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนปราณฟ้าขั้นสูงสุด แน่นอนว่ามีความสามารถตัดสินการแข่งขันในวันนี้
แม้แต่ฉินซางต้าตี้ยังพอใจกับการบรรยายและการตัดสินของเขาเมื่อสองสามปีก่อนมาก ความเฉียบแหลมของสายตาท่านแปด เรียกได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งของอู่อาน
มือจับหนวดบนริมฝีปาก ท่านแปดพูดเสียงดังว่า “วันนี้เป็นรอบที่สามของการแข่งขันคัดเลือกนักบู๊ในประเทศอู่อาน การแข่งขันรอบแปดคน!”
เพียงประโยคเดียว เสียงเอะอะเงียบลงทันที เงาของท่านแปดบนท้องฟ้าปรากฏอยู่ในสายตาทุกคน
คนในเมืองหลวงนับไม่ถ้วน มองท่านแปดด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านแปดโผล่มาอีกแล้ว”
“โอ้ หน้าตาอัปลักษณ์ขึ้นทุกปีจริงๆ!”
“ได้ยินว่าช่วงก่อนหน้านี้ท่านแปดไปเที่ยวซ่องนางโลม แล้วไม่พกเงินไป โดนผู้หญิงเตะลงเตียงด้วย!”
……
เสียงหัวเราะดังมาจากทั่วทุกทิศในเมืองหลวง แน่นอนว่าท่านแปดไม่ได้ยินเสียงพูดคุยพวกนี้ ถึงเขาได้ยินเขาก็ไม่สนใจอยู่ดี
ท่านแปดพูดเสียงดังต่อ “นักบู๊ทั้งแปดคนมีความสามารถแตกต่างกัน วิทยายุทธน่าทึ่ง คุณธรรมสูงส่ง เป็นโชคดีของประเทศอู่อาน เป็นโชคดีของฝ่าบาท!”
พูดพลาง ท่านแปดคารวะไปทางฉินซางต้าตี้
ฉินซางต้าตี้ชอบจุดนี้ของท่านแปด วิทยายุทธของคนคนนี้แข็งแกร่ง แต่ไม่เคยเย่อหยิ่ง เข้ากับคนง่าย อีกทั้งยังมีมารยาทมาก
ท่านแปดเอามือลง จู่ๆ เขาพูดเสียงสูง
“แต่วันนี้ในแปดคนนี้จะมีเพียงสี่คนที่เข้ารอบ เรารอชมความสามารถของอัจฉริยะไร้เทียมทานทั้งแปดคน คนแรกคือเทียนชิงหยางตระกูลเทียน!”
ท่านแปดชี้ไปทางทิศเหนืออย่างรวดเร็ว
แสงหนึ่งร่วงลงจากฟ้า ส่องไปที่กำแพงทางทิศเหนือของสนามบู๊
เทียนชิงหยางนั่งอยู่บนเก้าอี้กิเลน ใบหน้าเคร่งขรึม ความดุดันแผ่ออกมาด้านนอก
ในเวลาเดียวกัน ด้านหลังเทียนชิงหยางมีม่านน้ำสรวงสวรรค์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น มีภาพที่เทียนชิงหยางระเบิดสนามบู๊จนราบและได้รับชัยชนะเมื่อครั้งที่แล้ว
เสียงกลองดังสนั่น ทุกคนรู้สึกว่าเลือดร้อนพลุ่งพล่าน ตะโกนออกมาเสียงดัง
บนท้องฟ้า ภาพนี้ถูกขยายใหญ่ ทั้งท้องฟ้าสะท้อนดวงตาอันเย็นชาของเทียนชิงหยาง!
“คนที่สอง หลู่ยินตระกูลหลู่!”
แสงหนึ่งร่วงลงไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ เงาของหลู่ยินปรากฏภายใต้แสงที่ส่องลงมา
วันนี้หลู่ยินไม่ได้ค้ำไม้เท้าทั้งสองอันของตัวเอง แต่นั่งอยู่บนรถเข็นไม้ ใบหน้ามีรอยยิ้มบริสุทธิ์ไร้พิษภัย หลู่ยินโบกมือให้ผู้ชม แต่ม่านน้ำสรวงสวรรค์ด้านหลังเธอ กลับฉายภาพดวงตาที่ยิ้มร้ายกาจของหลู่ยิน รวมถึงภาพที่คู่ต่อสู้ล้มลงพื้นอย่างตกตะลึง ภาพที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย ทำให้ผู้ชมอุทานออกมาด้วยความตกใจ ตะโกนฉายาปีศาจสาวออกมาไม่หยุด หลู่ยินก็หันไปมองเหมือนกัน จู่ๆ เธอโมโหจนกัดฟันกรอด เลือกอันไหนไม่เลือก ดันมาเลือกอันนี้ซะงั้น
จู่ๆ สายตาที่เธอมองท่านแปดหยุนมู่เฟิง ไม่เป็นมิตรขึ้นมาทันที
“คนที่สาม ถังชิงสถาบันบู๊องอาจ!”
แสงร่วงลงทางทิศตะวันตก ถังชิงนั่งลงอย่างห้าวหาญทรงพลัง ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ด้านหลัง ดาบยาวเล่มหนึ่งร่วงลงมา เสียงโหยหวนของวิญญาณนับไม่ถ้วน เป็นสัญลักษณ์ของท่าไม้ตายดาบทุคติของถังชิง!
“คนที่สี่ เสอหลิงเผ่ายันต์!”
เสาแสงส่องลงบนตัวเสอหลิง เสอหลิงหรี่ตาลงอย่างสบายใจ ด้านหลังเขามีแสงของอักษรยันต์นับไม่ถ้วนกะพริบอยู่ และด้านหลังของอักษรยันต์คือมือใหญ่กำมันเอาไว้ หลังจากนั้นคำว่าเผ่ายันต์ปรากฏออกมา แสดงถึงตัวตนของเสอหลิงเผ่ายันต์และพลังที่ควบคุมไว้!
“คนที่ห้า หลินหย่าเขตเจียง”
หลินหย่ากอดกระบี่หัก โดนแสงส่องมาที่ตัว ใบหน้าเฉยเมย ในม่านน้ำสรวงสวรรค์ด้านหลัง มีภาพการต่อสู้อันดุเดือดในป่าปรากฏขึ้น ฝูงสัตว์อสูรน่ากลัวพุ่งเข้าไปหาหลินหย่า