เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1271
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1271
“หึ เข็มพายุมังกรน้ำ รสชาติคงทรมานสินะ ฉันผนึกจุดฝังเข็มทั้งตัวนาย ฉันจะทำให้นายตายยังไงก็ได้”
หลู่ยินเขี่ยมือของเสอหลิงออกเบาๆ มองเสอหลิงด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น
แสงกระบี่ปรากฏขึ้นบนขลุ่ยอายุยืน เมื่อสะบัดมือหลู่ยินตัดแขนขาของเสอหลิงจนขาด
พลั่ก! พลั่ก!
แขนขาหล่นลงบนก้อนหินข้างๆ เลือดไหลนอง
การกระทำของหลู่ยินรวดเร็วฉับไว ผู้ชมนับไม่ถ้วนเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวน ไม่เสียแรงที่เป็นปีศาจสาว ลงมืออย่างไร้เยื่อใยจริงๆ
เข่นฆ่าอย่างเด็ดขาดแบบนี้ ใช่เด็กจริงๆ เหรอ
“นายแพ้แล้ว!”
หลู่ยินมองเสอหลิง รอยยิ้มชั่วร้ายกว้างขึ้นอีก
หลู่ยินหันมามองท่านแปดแล้วพูดว่า “ประกาศว่าฉันชนะได้หรือยัง”
ท่านแปดเงียบไม่พูดอะไร ยืนเงียบอยู่ข้างๆ
จู่ๆ หลู่ยินรู้สึกผิดปกติ เหมือนมีสายลมเย็นพุ่งเข้ามาโจมตี
ทันใดนั้นมือข้างหนึ่งตบลงบนหัวเธอ
หลู่ยินหันไปมองอย่างตกตะลึง เห็นภาพที่ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก
เห็นแขนขาของเสอหลิงกลับมาเป็นเหมือนเดิมตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เข็มพายุมังกรน้ำบนตัวกลายเป็นสีดำทั้งหมด หลังจากนั้นก็พุ่งออกมา
เข็มนับไม่ถ้วนทะลุผ่านตัวบอบบางของหลู่ยิน เธอไม่ทันได้ใช้ขลุ่ยอายุยืนในมือ ก็โดนเข็มนับไม่ถ้วนแทงทะลุ เลือดสาดกระจายไปทั่ว
หลู่ยินเบิกตาโต เธอไม่คิดไม่ฝันว่าเข็มพายุมังกรน้ำที่เพิ่งได้มาไม่กี่วันก่อน วันนี้มันจะเอาชีวิตของเธอ!
เสอหลิงใช้มือคว้าผมหลู่ยินเอาไว้ แล้วแลบลิ้นเหมือนงูออกมาเลียที่คอหลู่ยิน
การกระทำทุเรศแบบนี้ ผู้ชมเห็นแล้วถึงกับสีหน้าไม่สู้ดี
“สาวสวยขนาดนี้ น่าเสียดายจัง ใครใช้ให้เธอสวยขนาดนี้ล่ะ ฮ่าๆๆ ฉันชอบฆ่าคนสวยๆ! ถึงเป็นแค่เด็กสาวสวยก็เถอะ!”
พูดจบ เสอหลิงใช้เล็บตัวเองข่วนหน้าไร้ตำหนิของหลู่ยินจนเป็นรอยเลือด
เห็นประกายนัยน์ตาหลู่ยินวูบไหวอย่างรวดเร็ว เสอหลิงโยนหลู่ยินไปด้านข้างเหมือนโยนขยะ
เต็มไปด้วยความเงียบ!
ทุกคนไม่อยากเชื่อภาพที่เห็นตรงหน้า คิดไม่ถึงว่าเสอหลิงจะกล้าฆ่าหลู่ยินจริงๆ!
หลู่เฉิงเซี่ยงกำมือแน่น ฉินซางต้าตี้ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา แววตาของฉินอวิ่นวูบไหว เขาตกใจมาก
เสอหลิงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ เขาไม่กลัวการแก้แค้นของตระกูลหลู่หรือไง
เสอหลิงกวาดตามองรอบๆ แล้วชี้ไปทางเทียนชิงหยาง จากนั้นพูดเบาๆ ว่า “สวะ!”
เทียนชิงหยางกำกระบี่มังกรคำรามเอาไว้ในมือด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
จากนั้นชี้ไปทางถังชิงแล้วพูดเหมือนเดิม “สวะ!”
นิ้วชี้ไปทางสุ่ยสือฉวน หลินหย่าและสือเฉิน
เสอหลิงหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “สวะ สวะ สวะทั้งหมด!”
นัยน์ตาทุกคนมีความโมโห เสอหลิงอวดดีเกินไปแล้ว!
ท่านแปดเดินเข้ามา เอานิ้วอังที่จมูกหลู่ยินครู่หนึ่ง จากนั้นตะโกนว่า “เสอหลิงเผ่ายันต์ชนะ! รีบพาคุณหลู่ยินลงไป!”
เซียนบำเพ็ญชี่สองสามคนออกมา แบกหลู่ยินออกไปอย่างรวดเร็ว
เสอหลิงยังคงด่าคนที่เหลือว่าสวะไม่หยุด สุดท้ายเขาชี้จนมาถึงลู่ฝาน
จู่ๆ นัยน์ตาเสอหลิงมีประกายประหลาด แววตาลู่ฝานวูบไหวเล็กน้อย ทั้งสองคนมองหน้ากัน ลู่ฝานเห็นความเคียดแค้นในดวงตาของเสอหลิง
อย่าบอกนะว่าเขาเคยล่วงเกินเสอหลิง
จู่ๆ เสอหลิงพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน ฉันว่าในบรรดาคนพวกนี้ มีแค่นายที่น่าสนใจ ครั้งต่อไปเรามาสู้กันหน่อยเป็นไง”
นัดต่อสู้!
คิดไม่ถึงว่าเสอหลิงจะนัดต่อสู้กับลู่ฝานในเวลานี้!