เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1300
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1300
แต่ตอนนี้ใบหน้าของฉางเจี๋ยหน้าผีกำลังบิดเบี้ยว ถ้าครั้งก่อนเรียกว่าฟันมารทั้งสี่ด้วยกระบี่เดียว ทำให้ชื่อเสียงเขาพังย่อยยับ งั้นการต่อสู้ของเขากับลู่ฝานวันนี้ ไม่ใช่แค่ชื่อเสียงของเขาพังพินาศ อีกทั้งยังอันตรายถึงชีวิตด้วย!
มองพวกองครักษ์เกราะทองข้างๆ ฉางเจี๋ยหน้าผีบ้าคลั่งไปแล้ว!
เรื่องวันนี้คงจบไม่สวยแล้วล่ะ
“อ๊าก! ตายซะ!”
ฉางเจี๋ยหน้าผีแผดเสียงออกมา ตอนนี้เขาอยู่ในสภาวะที่ใกล้จะเสียสติ เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ต้องฆ่าลู่ฝานให้ตายก่อน!
ลู่ฝานค้ำกระบี่หนักลงบนพื้น มองฉางเจี๋ยหน้าผีพุ่งเข้ามา เขากัดฟันแน่น!
จะสู้สุดชีวิตใช่ไหม
คนอย่างลู่ฝานไม่กลัวหรอก!
กระบี่หนักฟาดฟันออกไปพร้อมพลังเฮือกสุดท้ายของลู่ฝาน!
ปราณชี่ทั้งหมดในร่างกายโดนดูดออกไปจนหมด ตอนนี้ลมหมุนทั้งเก้าบนตัวลู่ฝานเริ่มหมุนวน
ออร่าปีศาจปกคลุมการมองของลู่ฝาน ด้านหน้าเขานอกจากออร่าปีศาจที่กลืนกินทุกอย่างแล้ว ยังมีใบหน้าดุร้ายของฉางเจี๋ยหน้าผี!
อยู่ระหว่างความเป็นความตาย แต่สภาพจิตใจของลู่ฝานกลับปลอดโปร่ง เหมือนทำความเข้าใจอะไรบางอย่างได้
ปราณชี่ในมือเคลื่อนไหวเอง เขตวิถีบนกระบี่ก็เปิดออกด้วย
“พลังความเป็นความตายวนเวียน ครั้งที่สี่ เมฆเฉียนคุน!”
เมื่อกระบี่จู่โจมออกมา ออร่าปีศาจรอบๆ กระจายออก เหมือนมีเมฆขาวที่กลืนกินทุกอย่างออกมาจากกระบี่ของลู่ฝาน คิดไม่ถึงว่าจะยับยั้งพลานุภาพของฉางเจี๋ยหน้าผีได้!
ทุกคนเพ่งมอง เห็นกระบี่ของลู่ฝานแทงลงบนหัวใจของฉางเจี๋ยหน้าผีอย่างแม่นยำ
ฉางเจี๋ยหน้าผีหันมาจับคอลู่ฝาน แล้วกัดฟันพูดว่า “ฉันจะกลืนกินนาย! มารกลืนวิญญาณ!”
พลังดึงดูดอันน่ากลัวออกมาจากตัวฉางเจี๋ยหน้าผี เริ่มกลืนกินพลังชีวิตของลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง
ตอนนี้องครักษ์เกราะทองทั้งหมดพุ่งเข้ามา เสียงกระบี่แทงเข้าไปในเนื้อดังขึ้น
กระบี่เป็นกองแทงฉางเจี๋ยหน้าผีจนเหมือนเม่น พลังต่างๆ ระเบิดอยู่ในตัวฉางเจี๋ยหน้าผี
แต่ฉางเจี๋ยหน้าผีไม่มองพวกเขาเลย เอาแต่จ้องลู่ฝานอยู่อย่างนั้น
ลู่ฝานมองเขานิ่งๆ จู่ๆ สีหน้าฉางเจี๋ยหน้าผีเปลี่ยนไปอย่างมาก
“ทำไม……ในตัวนายถึงมี……”
ฉางเจี๋ยหน้าผีพูดต่อไม่ได้อีกแล้ว เพราะตัวเขาขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “นายจะดูดพลังฉัน ฉันก็จนปัญญา กลัวนายจะไม่ย่อยไง!”
ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก ลู่ฝานดันกระบี่หนักไร้คมเข้าไปข้างในอย่างแรงอีกครั้ง
ฉางเจี๋ยหน้าผีมีเลือดออกมาทั้งตัว พลังในตัวลู่ฝานเป็นพลังแห่งโลกที่จักรพรรดิอู่ทิ้งไว้ ไม่เคยผ่านการถอดรกเปลี่ยนกระดูกเหมือนลู่ฝาน อยากดูดพลังนี้ไม่ต่างอะไรจากการรนหาที่ตาย
ฉางเจี๋ยหน้าผีดูดพลังเพียงครู่เดียว ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิด
ตอนนี้จู่ๆ เขาสะบัดมือไปทางท้องฟ้า แล้วพูดเสียงดังว่า “เขตปีศาจจงลอยมา!”
บนที่นั่งผู้ชม กระดิ่งที่ข้อมืออู่คงหลิงส่งเสียงดัง เหมือนมีอะไรจะลอยออกไป
แต่อู่คงหลิงลูบเบาๆ กระดิ่งก็สงบลง
ฉางเจี๋ยหน้าผีเห็นอู่คงหลิงบนที่นั่งผู้ชม สีหน้าไม่อยากเชื่อ เขาไม่เข้าใจ ของล้ำค่าที่ตัวเองเคยบูชาเลือดแล้ว ทำไมตัวเองถึงเรียกมาไม่ได้
อู่คงหลิงขยับริมฝีปากเบาๆ “ตายอย่างสงบเถอะ!”
นัยน์ตาฉางเจี๋ยหน้าผีเต็มไปด้วยความเคียดแค้น จากนั้นตะโกนออกมาอย่างน่าเวทนา
“อ๊าก!”
ปัง! ตัวระเบิดออกกลายเป็นเมฆดำเต็มท้องฟ้า
ผู้เป็นมารมาหนึ่งชั่วคนตายคาที่!