เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1316
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1316
คราวนี้ อู่ชิงเฉิงก็หมดหนทางที่จะปกป้องอู่จุนต่อไปได้อีก
อสูรห้าธาตุขนาดใหญ่ ได้เหยียบย่ำอู่จุนอย่างหนักหน่วงจนเลือดสาดกระเด็น!
อู่ชิงเฉิงมือถือกระบี่ยาว และก็ถอยหลังลงอย่างต่อเนื่อง!
“ไม่นึกว่านายยังมีผู้ฝึกชี่คอยช่วยเหลืออีก ลู่ฝาน นายช่างร้ายกาจมากยิ่งนัก! ”
อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงดัง แล้วลากตัวของอู่จุนพร้อมกับทะยานขึ้นไปบนอากาศ
แต่ในขณะนั้นเอง ลมก็พัดโหมกระหน่ำ และสายลมได้โอบคลุมสองคนนั้นเอาไว้
ท่ามกลางสายลมก็มีอสูรตนหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมเสียงคำราม ทันใดนั้น สายลมก็กลายร่างเป็นอาวุธนับไม่ถ้วน บีบบังคับให้อู่ชิงเฉิงและอู่จุนต้องถอยร่นกลับมา
“สัตว์อสูรสายลม! ”
อู่ชิงเฉิงตะโกน
ถูกต้อง สัตว์อสูรตัวนี้ที่ปรากฏขึ้นมาขวางทางอย่างกระทันหันนั้น ก็คือสัตว์อสูรสายลมที่ลู่ฝานปราบปรามลง ขณะอยู่บนสะพานสายรุ้ง
เห็นได้ชัดว่า อสูรตนนี้อาศัยอยู่ในเจดีย์เสวียนเก้ามังกรอย่างสุขสบาย ไม่นึกว่าจะอ้วนท้วนขึ้นไม่น้อย!
ในขณะที่ทั้งสองคนตกลงมาที่พื้น เงาร่างของลู่ฝานก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของทั้งสองคนราวกับผีสาง
ใช้กระบี่ฟาดฟันออกไป ลำแสงกระบี่ก็วนเวียนไปมา อย่างไร้เสียง
วิชาจิตบู๊ไท่อี่!
อู่ชิงเฉิงมีปฏิกิริยาตอบกลับที่ไม่ช้า ลำแสงน้ำใต้ฝ่าเท้ากระจายวงกว้างขึ้น ทำลายหมอกควันหลากสีของลู่ฝานลง แล้วใช้กระบี่ม่วงแดง ทิ่มแทงไปยังด้านหน้าทรวงอกของลู่ฝานทันที
ฟุบ!
สวบ!
กระบี่ของอู่ชิงเฉิงทิ่มแทงเข้าไปกลางอกของลู่ฝาน ส่วนกระบี่ของลู่ฝาน ฟาดตีไปตรงที่ร่างของอู่ชิงเฉิง
ลู่ฝานสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง กระบี่ยาวแทงเข้าสู่ร่าง แม้แต่เปลือกตาของเขาก็ยังไม่กระตุกเลย
ส่วนทางอู่ชิงเฉิงนั้น ถูกกระบี่ของลู่ฝานฟาดฟันจนปราณชี่แตกสลาย แขนซ้ายเหมือนจะหักลงแล้ว
แดนปราณดินต่อสู้กับแดนปราณฟ้า ทำลายปราณชี่คุ้มกันกายแดนปราณฟ้าได้ และยังฟาดฟันจนแขนหักด้วย
ผลการต่อสู้นี้ หากพูดออกไป ไม่รู้ว่าจะทำให้พวกนักบู๊ตกตะลึงกันไปจำนวนเท่าไร
แต่ลู่ฝานกลับที่จะอาศัยปราณชี่ที่ทรงพลังเด็ดเดี่ยวของตนเอง และพละกำลังในร่างกายที่แข็งแกร่ง รวมถึงเขตวิถีของกระบี่หนักไร้คม ทำสำเร็จลงได้
หลังจากที่อู่ชิงเฉิงเข้าสู่แดนปราณฟ้าแล้ว ก็ไม่ค่อยคุ้นเคยที่จะใช้เกราะปราณสักเท่าไร ในที่สุดเธอก็ทำร้ายตัวเธอเอง
กระบี่ของลู่ฝาน ไม่เพียงจะฟันกระดูกแขนซ้ายของเธอจนหักละเอียด ขณะเดียวกัน ปราณชี่ของลู่ฝานที่แฝงไปด้วยพลังของโลกใบเล็กอันน้อยนิดนั้น ก็ได้พุ่งทะลวงเข้าสู่ร่างกายของอู่ชิงเฉิงด้วย!
อู่ชิงเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างไม่หยุด เธอดึงกระบี่ที่ทิ่มแทงไปกลางทรวงอกของลู่ฝานออกมาอย่างแรง แล้วพลิกมือกลับมาฟันเข้าไปที่ลำคอของลู่ฝานอีกครั้ง
กระบี่ราวกับน้ำสวรรค์ที่ตกลงมา แต่ลู่ฝานกลับถอยหลังเพียงครึ่งก้าว ก็สามารถหลบหลีกได้แล้ว
อย่ามองข้ามครึ่งก้าวนี้เด็ดขาด ลู่ฝานถึงขนาดใช้แรงกำลังทั้งหมด ขับเคลื่อนพลังแห่งโลกเพียงน้อยนิดนั้นที่ตนเองสามารถใช้งานได้เพียงหนึ่งเดียว จึงจะสามารถหลบหลีกกระบี่ที่ฟาดฟันอย่างเอาตายของอู่ชิงเฉิงมาได้
ลำแสงน้ำใต้ฝ่าเท้าของอู่ชิงเฉิง เกือบจะเข้าสู่ภายในร่างกายของลู่ฝานแล้ว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่เป็นวิถีบู๊ของอู่ชิงเฉิง วิถีน้ำสวรรค์ที่สมบูรณ์ที่สุด!
ลู่ฝานทำได้เพียงอาศัยเปลวไฟในร่างกาย ต้านทานเอาไว้
ในขณะเดียวกัน ลู่ฝานเองก็แอบช็อกในใจ หากว่าวันนี้อู่ชิงเฉิงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส กลัวว่าเขากับอู่ชิงเฉิงต่อสู้กันโดยลำพังแล้ว โอกาสชนะก็คงจะไม่สูงนัก
แต่โชคชะตากำหนดเอาไว้แล้ว ตอนนี้ แม้ว่าอู่ชิงเฉิงยังสามารถใช้วิถีน้ำสวรรค์ได้ แต่ก็หมดแรงไร้สิ้นพลังแล้ว
หลังจากที่ลู่ฝานหลบหลีกกระบี่ของอู่ชิงเฉิงแล้ว ก็กวัดแกว่งกระบี่หนักไร้คมขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ ลู่ฝานฟันลงไปที่ลำคอของอู่ชิงเฉิง
สถานการณ์แบบนี้ อู่ชิงเฉิงทำได้เพียงใช้กระบี่ม่วงแดงมาต้านทานเอาไว้
ตึ่งงง!
อาวุธของทั้งสองฝ่ายกระทบกัน เกิดเป็นระลอกคลื่นพลัง พัดพาอู่จุนที่อยู่ด้านข้างกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร พื้นของถนน เวลานี้ได้แตกสลายกลายเป็ยผุยผง ลอยล่องอยู่ในอากาศ
เหมือนทั้งสองคนจะปะทะกันอีกหลายกระบวนท่า ในความจริงแล้วก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลาเพียงแวบเดียว
ตั้งแต่เริ่มต้นต่อสู้ พื้นถนนและกำแพงโดยรอบ ต่างก็ถูกทำลายเสียหายไปหมด
แต่จนกระทั่งเกิดผลแพ้ชนะขึ้น พวกพื้นถนนและกำแพงเหล่านี้ ถึงจะกลายเป็นผุยผงลอยล่องในอากาศ
“หนีกันเถอะ! ”
อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงดัง
อู่จุนที่อยู่ด้านหลังยืนหยัดที่จะลุกขึ้น แล้วมองดูเล็กน้อย และก็หันหลังวิ่งหนีไป โดยเร็วที่สุด!
ลู่ฝานมองไปยังเงาร่างที่วิ่งหนีของอู่จุน ก็ยิ้มและพูดว่า: “เขาเป็นลูกแท้ ๆ ของเธอจริงเหรอ? ไม่นึกว่าจะวิ่งหนีไปเร็วขนาดนี้”
อู่ชิงเฉิงพูดอย่างเย็นชาว่า: “นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่า นายจะต้องตายลงภายใต้กระบี่ของฉัน ตอนนี้พลังปราณของนายเหลือไม่มากแล้วล่ะสิ เหอะเหอะ”
เมื่ออู่ชิงเฉิงพูดจบ ลู่ฝานก็หน้าแดง เหมือนจะมีพละกำลังที่ไม่เพียงพอแล้ว
ทันใดนั้น ลู่ฝานก็รับรู้ได้ว่า ลำแสงน้ำนี้ ไม่เพียงแต่จะเยือกเย็นมาก ยังจะมีความสามารถในการดูดกลืนพลังปราณอีกด้วย
อู่ชิงเฉิงพูดว่า: “ก็แค่นักบู๊ปราณดินธรรมดา ยังกล้าที่จะมาท้าประลองกับนักบู๊ปราณฟ้า บอกนายไว้เลยว่า ต่อให้ฉันจะเหลือแค่ลมหายใจสุดท้าย นายก็ยังไม่ใช่คู่ต่อกรของฉัน”
ลู่ฝานเหลือบตาขึ้นมองพร้อมกับยิ้มและพูดว่า: “อย่างนั้นเหรอ อู่ชิงเฉิง เธอช่างมั่นใจในตัวเองมากเกินไปหน่อยแล้ว! ”
ขณะที่พูด ลู่ฝานก็ลูบคลำไปที่เอว
สิ่งของชิ้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา ลู่ฝานจึงกลืนกินลงไปอย่างไม่ลังเล
แทบจะเดี๋ยวนั้นเลย ปราณชี่ในร่างกายของลู่ฝานก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ซึ่งยังแข็งแกร่งกว่า ช่วงตอนที่ร่างกายสมบูรณ์เสียอีก โดยใกล้จะเทียบเท่าระดับขั้นยอดฝีมือปราณฟ้าเลยทีเดียว
อู่ชิงเฉิงตะโกนเสียงหลง: “นายกินอะไรเข้าไป? ”
ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ยาเลือดสารจำเป็น คิดไม่ถึงล่ะสิ เธอเตรียมตัวตายได้แล้ว! ”
ปราณชี่ในร่างกายขับเคลื่อนอย่างบ้าคลั่ง แผ่นหลังของลู่ฝาน มีเงามังกรปรากฏขึ้น!
เทพมังกรทำลายล้าง!
อู่ชิงเฉิงเบิกตาโพลง และตะโกนเสียงดัง
“จมน้ำสามพัน! ”
ลำแสงปะทะเข้าใส่กัน พื้นที่ว่างแถบนั้นกลายเป็นอากาศธาตุ
กลางอากาศ ปรากฏกระแสน้ำวนที่แปลกประหลาดขึ้น พลังที่น่ากลัว แผ่กระจายไปโดยรอบ!