เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1370

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1370

ทันใดนั้นยาเก้าสีทั้งสองเม็ดส่งเสียงออกมาเบาๆ สะเทือนจนลู่ฝานเกือบกระอักเลือดออกมา

หวูเฉินใช้มือตบลงบนหม้อไฟบุ๋น จู่ๆ หม้อไฟบุ๋นก็ส่งเสียงโครมคราม กลบเสียงของยาจนหมด จากนั้นยาทั้งสองเม็ดเริ่มเคลื่อนตัวไปมาในหม้อไฟบุ๋น อีกทั้งยายังเริ่มกลายเป็นเงา

ยาทั้งสองเม็ด เม็ดหนึ่งกลายเป็นกระต่าย ส่วนอีกเม็ดกลายเป็นดอกไม้ พุ่งขึ้นมาด้านบนอย่างบ้าคลั่ง

แต่เหมือนหม้อไฟบุ๋นมีปราณเกราะป้องกันอยู่ในตัว ขวางพวกมันเอาไว้ ยาสองเม็ดที่สามารถกลายเป็นเงาได้ ไม่สามารถพุ่งออกมาได้ มันเคลื่อนตัวอย่างบ้าคลั่งอยู่ในหม้อ

เลือดออกมาตรงมุมปากของหวูเฉิน เขาดูแก่ขึ้นไม่น้อย

ดูออกเลยว่าการกลั่นยานี้ ทำให้เขาเสียพลังกายและพลังใจไปมาก ถึงกระทั่งที่อาจจะทำให้เขาสูญเสียพลังที่เหลืออยู่ไม่มากของเขาด้วย

แต่ทั้งหมดนี้คุ้มค่าแล้ว กลั่นยาสำเร็จ ลู่ฝานก็ได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบ

หวูเฉินเช็ดเลือดมุมปาก แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “ลู่ฝาน รู้สึกยังไงบ้าง”

ลู่ฝานยกยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “อาจารย์ ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย”

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา

หวูเฉินพูดไปยิ้มไป “ดูสภาพอาจารย์และศิษย์อย่างเราสองคนสิ แค่กลั่นยาเสริมวิญญาณเท่านั้น ยังทำจนอยู่ในสภาพนี้ ถ้าต่อไปนายเอาของพวกนั้นกลับมา ฉันคงกลั่นยาช่วยชีวิตออกมาไม่ได้”

ลู่ฝานพูดว่า “อาจารย์วางใจเถอะ ไม่แน่ตอนนั้นฉันอาจกลั่นได้ด้วยตัวเองก็ได้”

หวูเฉินพยักหน้าพูดว่า “ใช่ วิชายาที่ฉันใช้เมื่อกี้ นายจำได้หรือยัง”

ลู่ฝานพูดอย่างจริงจังว่า “จำได้แล้ว จำได้หมดเลย เหมือนฝังอยู่ในสมองอย่างไรอย่างนั้น”

หวูเฉินพูดอย่างปลาบปลื้มว่า “งั้นก็ดี วิชาชุบยาแบบผสมผสาน ฉันคิดค้นขึ้นมาเอง ใช้แรงกายแรงใจทั้งชีวิต ถ้าอริยปราชญ์คนอื่นมากลั่นยาเทพ แค่การชุบยา ก็ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือน แต่มีวิชาชุบยาแบบผสมผสานของฉัน สามารถลดระยะเวลาไปได้เป็นร้อยเท่าถึงพันเท่า อีกทั้งฤทธิ์ยาไม่เสียหาย นี่คือจุดที่ฉันภูมิใจที่สุด ส่วนวิชายาเก้ามังกรระดับเทพ เป็นความลับที่ไม่ถ่ายทอดของสำนักจิ่วเซียว ต้องฝึกควบคู่กับเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ถ้าไม่มีเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋เป็นพื้นฐาน นายไม่มีทางควบคุมมังกรเทพเก้าตัวพร้อมกันได้ จุดนี้นายต้องฝึกเยอะๆ จนชำนาญ”

ลู่ฝานพูดว่า “อาจารย์ เมื่อกี้เหมือนฉันเห็นการรวมตัวของยาในหม้อ เส้นใยเหมือนใยแมงมุม มันคืออะไรกัน”

หวูเฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “นั่นไม่ใช่การรวมตัวของยาที่นายเห็นด้วยตา แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงของพลังแห่งโลกในตัวนาย สะท้อนอยู่ในสมองนาย นายกลับไปทำความเข้าใจดีๆ เถอะ มีประโยชน์ทำให้นายเข้าสู่ระดับเซียนบำเพ็ญชี่ได้เร็วขึ้น!”

ลู่ฝานขานรับเสียงเบา อาจารย์และศิษย์มองไปทางหม้อไฟบุ๋นอีกครั้ง

ตอนนี้ยาสองเม็ดในหม้อไม่เคลื่อนไหวอีกแล้ว วางนิ่งอยู่ข้างในหม้อ

หวูเฉินพูดว่า “คนละเม็ด เอาออกไปแล้วรีบกิน จากนั้นเคลื่อนไหวปราณเอาฤทธิ์ยาไปที่จิตญาณ รวมตัวเป็นวิญญาณ เป็นอมตะ!”

ลู่ฝานพยักหน้าแรง ทั้งสองคนสูดหายใจลึก ยื่นมือเข้าไปในหม้อพร้อมกัน

ลู่ฝานหยิบยาที่กลายเป็นกระต่าย ส่วนหวูเฉินหยิบยาอีกเม็ดหนึ่ง

ยาขยับไปมาอย่างรุนแรงในมือเขา ลู่ฝานแผดเสียงเบาๆ โยนเข้าปากแล้วกลืนทันที

ทันใดนั้นยากลายเป็นสาย เริ่มแผ่ซ่านไปในตัวเขา

ลู่ฝานรีบรวบรวมปราณ เอาฤทธิ์ยาขึ้นไปด้านบน

เมื่อฤทธิ์ยาแรกเข้าไปในจิตญาณของเขา จู่ๆ ลู่ฝานสะเทือนไปทั้งตัว

ขณะนั้นลู่ฝานได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นในตัว

“ฮ่าๆ ลู่ฝาน นายมาส่งยาบำรุงกำลังให้ฉันเหรอ ฤทธิ์ยาขนาดนี้ นายจะทำให้วิญญาณตัวเองแข็งแกร่งเหรอ ฉันจะให้นายทำอย่างนั้นได้ไงล่ะ!”

ลู่ฝานแอบพูดว่าแย่แล้ว

จากนั้นวิญญาณของจักรพรรดิอู่ปรากฏในจิตญาณเขาอีกครั้ง

แต่วิญญาณของจักรพรรดิอู่พุ่งไปหาฤทธิ์ยาเทพอย่างบ้าคลั่ง เหมือนจะกวาดฤทธิ์ยานี้ออกไปให้หมด

ลู่ฝานรีบเปลี่ยนจิตญาณเป็นวิญญาณ ใช้พลังหุ้นตุ้นออกมา

ลู่ฝานแผดเสียงออกมา “กล้าแย่งฤทธิ์ยาฉัน ตายซะ!”

วิญญาณของลู่ฝานยกกระบี่ขนาดใหญ่ที่ก่อตัวจากพลังหุ้นตุ้น ตามไปฟันวิญญาณจักรพรรดิอู่อย่างรวดเร็ว!