เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1383

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1383

เดินเหมือนเมฆลอย ทุกที่ที่เดินผ่านเต็มไปด้วยกลิ่นหอม

ธิดาเทพรีบเดินมาข้างหน้าลู่ฝาน แล้วพูดเสียงเบาว่า “ท่านลู่ฝาน ถ้าไม่อยากให้ฉันรู้อะไรบอกฉันได้นะ อย่างเช่น เก็บตัวหรือรักษาอาการบาดเจ็บ ฉันเข้าใจได้”

นัยน์ตามีรอยยิ้มขบขัน ธิดาเทพยิ้มแล้วมองตาลู่ฝาน

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ไหนๆ ก็มาแล้ว ถ้าฉันไปตอนนี้ ก็ดูไร้มารยาทเกินไปหน่อยไม่ใช่หรือไง”

ธิดาเทพค่อยๆ นั่งลง โบกมือให้ผู้อาวุโสด้านหลังออกไปก่อน

ลู่ฝานนั่งตรงข้ามธิดาเทพ ด้านหน้าเป็นกระดานหมากรุกและตัวหมากวางกระจัดกระจาย

ธิดาเทพยิ้มแล้วมองลู่ฝาน “ท่านลู่ฝานเล่นหมากรุกเป็นไหม”

ลู่ฝานมองกระดานหมากรุกแล้วหัวเราะ “ธิดาเทพเดินทางมาตั้งไกล คงไม่ใช่เพราะจะมาเล่นหมากรุกกับฉันใช่ไหม”

ธิดาเทพพูดว่า “ถ้าท่านลู่ฝานคิดว่าตัวเองไม่ถนัดเล่นหมากรุก ฉันยอมให้สักสองสามตัวหมากก็ได้”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่จำเป็นหรอก แพ้ชนะไม่เห็นเป็นไรเลย แค่เล่นหมากรุกเอง เชิญธิดาเทพ!”

ธิดาเทพพูดเสียงเบา “เรื่องราวก็เหมือนหมากรุก คนก็เหมือนหมากรุก ท่านลู่ฝาน อย่าคิดว่าฉันแค่อยากเล่นหมากรุกกับนาย ฉันมาสำรวจสิ่งที่นายซ่อนไว้!”

สีหน้าลู่ฝานเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองความฮึกเหิมนัยน์ตาธิดาเทพ แล้วพูดในใจว่า “ผู้หญิงคนนี้จิตใจมีแต่การช่วงชิง จิตใจอยากเอาชนะน่ากลัวมาก”

เมื่อกี้ลู่ฝานแค่พูดไปอย่างนั้น พูดติดตลกว่าเธอมาสำรวจสิ่งที่ตัวเองซ่อนไว้ ตอนนี้ธิดาเทพกลับทำแบบที่เขาพูดจริงๆ

นิสัยแบบนี้ เหมือนผู้หญิงอีกคนที่เขารู้จักมาก นั่นก็คือฮ่วนเย่ว์ที่สถาบันสอนวิชาบู๊ที่เขตตงหวา แต่ธิดาเทพไม่ได้โหดเหมือนฮ่วนเย่ว์!

ความคิดมากมายแวบเข้ามาในหัว ลู่ฝานเริ่มเล่นหมากรุกกับธิดาเทพ

ธิดาเทพเริ่มก่อน ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกว่าพลังฟ้าดินรอบๆ เคลื่อนไหว

เหมือนมีน้ำแข็งปกคลุมอยู่บนกระดานหมากรุก

คนดีไม่มา คนมาไม่ดีจริงๆ เลย ลู่ฝานบอกว่าเธอมาสำรวจสิ่งที่เขาซ่อนไว้ เขาพูดถูกจริงๆ

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ลู่ฝานหยิบตัวหมากขึ้นมาวาง

พลังเย็นยะเยือกผ่านตัวหมากเข้ามาในเส้นลมปราณลู่ฝาน พลังเย็นยะเยือกนี้เหมือนน้ำแข็งหมื่นปี เหมือนจะแช่แข็งลู่ฝานภายในพริบตาอย่างไรอย่างนั้น

แต่ลู่ฝานกลับไม่ช้อนตาขึ้นมองสักนิด พลังเย็นยะเยือกบนฝ่ามือหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ถ้าเทียบกันแล้ว พลังเย็นยะเยือกนี้กับบ่อน้ำแข็งที่เจอบนเกาะผนึกวิญญาณ พลังนี้ยังห่างชั้นอยู่ไม่น้อย

บ่อน้ำแข็งในตอนนั้นยังหยุดลู่ฝานไม่ได้ แล้วพลังเย็นยะเยือกนี้ยิ่งไม่ต้องคิด ลู่ฝานอาศัยแค่ปราณชี่ในร่างกาย ก็ทำลายมันได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องดึงมันเข้าไปในอวัยวะภายในให้พลังแห่งโลกกลืนกินด้วย

ธิดาเทพเห็นลู่ฝานนิ่ง ยกยิ้มมุมปาก

จึงขยับหมากรุก ครั้งนี้กระดานหมากรุกถูกแช่แข็งไปทั้งกระดาน อย่าว่าแต่ตัวหมากรุกเลย แม้แต่โต๊ะก็กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งไปแล้ว

พลังเย็นยะเยือกทรงพลัง ในน้ำแข็งอันเย็นยะเยือกมีอักษรยันต์ส่องสว่างอยู่

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงแรงอาฆาตในน้ำแข็งนี้ แต่เขาไม่กลัวสักนิด ยื่นมือข้างหนึ่งออกไป

ทันใดนั้น เปลวเพลิงปกคลุมบนฝ่ามือลู่ฝาน

เปลวไฟสีแดงลุกโชน เมื่อลู่ฝานวางฝ่ามือลงบนกระดานหมากรุก ทำให้น้ำแข็งละลายเป็นน้ำไหลกระจัดกระจาย

ง่ายดายมาก ดูเหมือนลู่ฝานไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย

เขาใช้พลังได้อย่างสมบูรณ์แบบ เผาน้ำบนตัวหมากจนแห้ง แต่ไม่ทำให้ตัวหมากเสียหายเลย การควบคุมพลังของลู่ฝาน ทำให้ธิดาเทพถึงกับสีหน้าเปลี่ยนไป

หยิบตัวหมากขึ้นมา ลู่ฝานครุ่นคิดแล้ววางลงเบาๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าธิดาเทพหายไปหมดแล้ว ถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึมในดวงตาเย็นยะเยือก

ผมยาวสีฟ้าสะบัดปลิว ธิดาเทพเริ่มเร่งความเร็วในการวางหมาก

ลู่ฝานก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ ฝ่ามือทั้งสองคนรวดเร็วมาก เหมือนไม่ต้องครุ่นคิดอย่างไรอย่างนั้น

เสียงดังโครมครามออกมาจากกระดานหมากรุก เร็วจนไม่เห็นมือที่ทั้งสองคนวางหมากแล้ว

บนกระดานหมากรุก แสงสีฟ้ากับแสงสีแดงซ้อนทับกันไปมา

ในช่วงเวลานี้ ทั้งสองคนสู้กันไปมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

พลังต่างๆ กระบวนท่าต่างๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนแค่เล่นหมากรุก แต่ทั้งสองคนแสดงการต่อสู้ของนักบู๊ออกมา แค่ย่อขนาดลงมาให้เล็กมากเท่านั้น

อยู่ๆ ก็มีหิมะโปรยปรายลงมาจากฟ้า

เกล็ดหิมะใสแวววาวเหล่านี้ ร่วงลงบนตัวธิดาเทพเพียงคนเดียวเท่านั้น

รอบตัวลู่ฝานมีเพียงพลังฟ้าดินที่นิ่งสงบเท่านั้น ตรงกลางทั้งสองคน เริ่มเกิดการแบ่งขั้วพลังอย่างชัดเจน

พลั่ก!

จู่ๆ หมากตัวหนึ่งกลายเป็นผงน้ำแข็งในมือลู่ฝาน