เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1397

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1397

อุโมงค์ข้ามมิติไม่สิ้นสุด กว้างไกลไร้ขอบเขต

อุโมงค์ข้ามมิติลึกมาก เหมือนดูดกลืนทุกสิ่ง ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ มีเพียงความมืดที่เงียบสงัด ค่ำคืนที่ไม่สิ้นสุด

มวลแสงหนึ่งเคลื่อนตัวเข้ามาจากไกลๆ แสงที่มีความเย็นยะเยือก

เมื่อเข้ามาใกล้ขึ้น ก็เห็นชัดเจนว่าแสงเย็นยะเยือกเหล่านี้คือรถม้า

รถม้าผลึกน้ำแข็งสุดหรู กว้างขวางใหญ่โต ด้านในคือธิดาเทพ ลู่ฝานและหลิงเหยา

วันนี้เป็นวันที่สิบที่พวกเขาออกจากประเทศอู่อาน แต่พวกเขายังอยู่ในอุโมงค์ข้ามมิติ

สองสามวันแรกลู่ฝานกับหลิงเหยามองออกไปข้างนอกด้วยความสนใจ อยากเห็นอะไรจากในนี้

แต่พวกเขาพบว่าข้างนอก นอกจากสีดำแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลย ความสนใจค่อยๆ หายไป แล้วหันมาคุยกับธิดาเทพแทน!

“ธิดาเทพ ชายแดนสองประเทศที่ว่า คืออุโมงค์ข้ามมิติไร้ที่สิ้นสุดนี่เหรอ ประเทศอู่อานอาศัยอุโมงค์ข้ามมิติ เพื่อทำให้การเดินทางเร็วขึ้น ร่นระยะทางระหว่างเขตกับเขตให้สั้นลง แล้วอากาศเวิ้งว้างนี้อาศัยอะไรเร่งความเร็วเหรอ อย่าบอกนะว่าเราต้องเดินทางในอากาศเวิ้งว้างนี้อีกหลายปี ถึงจะไปอีกประเทศได้”

ลู่ฝานถามอย่างร้อนใจ

เขาออกจากประเทศเป็นครั้งแรก แน่นอนว่ามีสิ่งที่ไม่รู้มากมาย

สิบสามกับหลิงเหยาแสดงท่าทางเป็นผู้ฟังที่ดี ธิดาเทพยิ้มแล้วตอบว่า “ไม่ต้องใช้เวลาหลายปีหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้น งั้นเรามาประเทศอู่อาน คงลำบากยากเย็นมากเลย อันที่จริงนี่ดูเหมือนอากาศเวิ้งว้างไร้ที่สิ้นสุด จริงๆ แล้วมีอุโมงค์มิติเยอะมาก นักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ที่เชี่ยวชาญวิถีมิติจะเห็นอุโมงค์เหล่านี้ และใช้มันไปถึงจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว มีผู้แข็งแกร่งที่ทะลุระดับถึงแดนอริยปราชญ์ สามารถสร้างเครื่องมือทะลุอุโมงค์มิติได้ อย่างเช่นรถม้าคันที่ฉันนั่งอยู่”

ธิดาเทพชี้รถม้าผลึกน้ำแข็งของตัวเอง แล้วยิ้มอย่างได้ใจ

ลู่ฝานพูดอย่างไม่เข้าใจว่า “หา รถม้าคันนี้ทะลุอุโมงค์มิติได้เองเหรอ”

ธิดาเทพพยักหน้าพูดว่า “ใช่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราเดินทางช้าๆ อยู่ในอากาศเวิ้งว้าง แต่ในความเป็นจริง เราพุ่งเข้าสู่อุโมงค์มิติแทบทุกอึดใจ จากนั้นอีกอึดใจก็ออกมา โดยพื้นฐานแล้วทุกที่ที่เราผ่านเพียงชั่วอึดใจ น่าจะเท่ากับหนึ่งเขตของประเทศอู่อาน”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจว่า “รถม้าสุดยอดจริงๆ คนที่สามารถสร้างรถม้าแบบนี้ออกมาได้ ต้องเป็นระดับอริยปราชญ์ขึ้นไปแน่ๆ ถ้าเมื่อไรฉันทำรถม้าแบบนี้ได้คงดีมากเลย”

ธิดาเทพยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน ไม่ต้องใจร้อน แม้รถม้าแบบนี้มีน้อย แต่ใช่ว่าจะไม่มีเลย รอไปถึงประเทศตันเซิ่ง ไปร่วมงานประมูลว่านเซิ่งสักครั้ง ก็ซื้อได้แล้ว แน่นอนว่าอันดับแรกคุณชายลู่ฝานต้องมีเงินมากพอ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ที่นั่นสามารถใช้เหรียญทองของประเทศอู่อานได้ไหม”

ธิดาเทพครุ่นคิดแล้วพูดว่า “น่าจะใช้ได้ ถ้าใช้ไม่ได้ นายสามารถไปสำนักเงินปาฟางแลกเงินของที่นั่นได้ ไม่ต้องกังวลอะไรเลย”

“สำนักเงินปาฟางเหรอ”

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะออกมา

“ประเทศอื่นก็มีสำนักเงินปาฟางด้วยเหรอ”

ธิดาเทพยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ไม่ใช่แค่มีนะ ในใต้หล้านี้ที่ไหนก็มีสำนักเงินปาฟาง นายคิดว่าสำนักเงินปาฟางเป็นแค่ของประเทศอู่อานเหรอ เหอะๆ นายคิดผิดแล้ว สำนักเงินปาฟางเป็นของทั้งใต้หล้า ถ้านายมีป้ายของสำนักเงินปาฟาง ไปที่ไหนก็สามารถใช้ได้ ฉันมีอยู่หนึ่งอัน!”

พูดพลาง ธิดาเทพเอาป้ายสำนักเงินปาฟางออกมาเหมือนของล้ำค่า ป้ายหยกสีฟ้าดูสะดุดตามาก