เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1513

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1513

ตระกูลหั่วตั้งใจเอาธรรมเนียมประเพณีนี้ไว้ที่นี่ ให้ทุกคนได้ฝึกฝน นอกจากทำให้ลูกหลานตระกูลหั่วดูสง่างามมีความรู้แล้ว สิ่งสำคัญกว่านั้นคือบ่มเพาะความมั่นใจและความภูมิใจของลูกหลานตระกูลหั่ว

พรสวรรค์สูง ฉลาด เมื่อเข้าใจก็เรียนรู้ได้เร็ว

ถ้าบวกกับคนที่แยกสมาธิทำได้หลายอย่างและความจำดีแบบลู่ฝาน

เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็เพียงพอแล้ว ผู้ฝึกชี่ที่ใช้เวลาที่ชั้นสามเป็นครึ่งเดือนหรือเป็นเดือน พูดได้แค่ว่าทักษะการทำความเข้าใจมีขีดจำกัด ความสำเร็จในอนาคตก็แค่ทั่วไปเท่านั้น

ชั้นสี่เปลวไฟลุกโชน

เพิ่งขึ้นมาถึงชั้นสี่ ลู่ฝานเห็นเปลวไฟนับไม่ถ้วนวนเวียนอยู่รอบๆ

เปลวไฟรวมตัวเป็นรูปร่างสัตว์ต่างๆ เสียงคำรามดังไปทั่ว ผู้ฝึกชี่ที่นั่งอยู่บนพื้นสะบัดแขนไปมา ควบคุมเปลวไฟเหล่านี้ แผดเสียงเบาๆ ออกมาเป็นระยะ

จู่ๆ ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลง มีแท่นหินขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขา

สูงสามเมตร กว้างห้าฟุต

บนแท่นหินมีตัวอักษรเขียนอยู่หนึ่งบรรทัด “วิชาอาทิตย์ลุกโชน!”

ลู่ฝานมองตัวอักษรพวกนี้เงียบๆ เห็นได้ชัดว่านี่คือวิชาที่เขาต้องฝึกฝน!

ตอนเขาดูตัวอักษรพวกนี้ ลู่ฝานรู้สึกว่าดวงตาของตัวเอง วิญญาณของตัวเองเริ่มร้อนระอุขึ้นเล็กน้อย

เหมือนมีไฟแผดเผาร่างกายเขาอย่างไรอย่างนั้น

“น่าสนใจ!”

ลู่ฝานพูดเบาๆ

หลังจากนั้นเขาปล่อยพลังวิญญาณของตัวเองไปที่แท่นหินทันที

วินาทีต่อมา ลู่ฝาน “เห็น” ในอุโมงค์ข้ามมิติไร้ที่สิ้นสุด เปลวไฟสีขาวนับไม่ถ้วนปกคลุมตัวเขาอย่างรวดเร็ว

คลื่นความร้อนน่ากลัวโจมตีทั้งตัวเขา เห็นด้วยตาเปล่าว่าร่างกายเขาไหม้เกรียมและสุกอยู่ท่ามกลางเปลวไฟ สุดท้ายกลายเป็นเศษผงสีดำขลับ

ไม่นาน ตัวซีกหนึ่งของเขาโดนเผาจนเกือบหมดแล้ว

แต่สีหน้าลู่ฝานยังราบเรียบ เหมือนร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขา

“การทดสอบแดนมายาอีกแล้ว ขอโทษด้วยนะ สิ่งเหล่านี้สำหรับฉันเป็นอะไรที่ธรรมดามาก!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ประกายแวบขึ้นมานัยน์ตาลู่ฝาน

ทันใดนั้นทุกอย่างรอบตัวพังทลาย สติของลู่ฝานกลับมา ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ตอนนี้แท่นหินด้านหน้าเกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ตัวอักษรที่มีเปลวไฟลุกโชนกลายเป็นวิชาบทหนึ่งต่อหน้าต่อตาลู่ฝาน

ตัวอักษรเล็กๆ สีครามสว่างไสว เหมือนประทับอยู่ในสมองลู่ฝานอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานขยับนิ้วเบาๆ ลองทดสอบวิชาอาทิตย์ลุกโชน

ทันใดนั้นมังกรเพลิงตัวหนึ่งลอยขึ้นมาจากมือลู่ฝาน ทำให้ผู้ฝึกชี่รอบๆ มองมาทางนี้

ช่วยไม่ได้ มังกรเพลิงของลู่ฝานใหญ่เกินไปจริงๆ ตัวมังกรสีแดงเพลิงเหมือนมีชีวิต เมื่อปรากฏออกมาก็เรียกสายตาตกตะลึงของทุกคนได้ทันที

มังกรเพลิงพันรอบตัวลู่ฝาน ลู่ฝานมีรอยยิ้มเต็มใบหน้า

“เป็นวิชาที่ไม่เลวจริงๆ ใช้วิธีแบบนี้รวมเพลิงแห่งฟ้าดิน”

ลู่ฝานพูดพึมพำ ขยับนิ้วเบาๆ พลังฟ้าดินรอบตัวเริ่มรวมตัวอย่างบ้าคลั่ง รูปร่างสัตว์เพลิงที่คนอื่นปล่อยออกมาตัวหดลงไปไม่น้อย

มังกรเพลิงข้างตัวลู่ฝานเปลี่ยนจากสีแดงเพลิงเป็นสีครามอย่างรวดเร็ว แสงเพลิงอันดุดันกดดันวิชาทั้งหมดเอาไว้

สวบ! สวบ! สวบ!

เสียงดังติดต่อกัน วิชาที่ผู้ฝึกชี่ปล่อยออกมาโดนทำลายจนแตกสลาย

พวกเขาเบิกตาโตมองลู่ฝาน

“ไอ้หมอนี่ฝึกระดับหนึ่งสำเร็จแล้วเหรอ”

คนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความตกใจ

“ไม่ มังกรเพลิงแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าคราม นี่คือผลของการฝึกระดับสองสำเร็จแล้ว!”