เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1568
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1568
วิธีการชุบแบบนี้ คำว่าดีมากแล้วแต่ยังทำให้สมบูรณ์กว่านี้ได้อีกคงไม่สามารถครอบคลุมได้หมด คงใช้ได้แค่คำว่าทักษะอันน่าทึ่งมาบรรยาย
ยิ่งง่ายเท่าไร ยิ่งเห็นระดับวิทยายุทธ แค่ทักษะนี้ของสุ่ยโม่หราน ก็ทิ้งห่างผู้ฝึกชี่ตั้งมากมายแล้ว
แต่เหมือนสุ่ยโม่หรานก็ทุ่มลงไปไม่น้อย กว่าจะชุบทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หน้าผากเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ เหมือนใกล้ถึงขีดสุดแล้ว!
สูดหายใจลึก สุ่ยโม่หรานเริ่มเอาผงพวกนี้เข้าไปผสมในหม้อ
ใส่พลังชี่ที่เหลืออยู่ไม่มากในตัวเข้าไปในหม้อจนหมด
ผงเป็นเม็ดๆ เหล่านี้ โดนพลังชี่ของเธอแทรกซึมเข้าไปหมดแล้ว ตอนนี้สุ่ยโม่หรานแค่รวมมันเข้าด้วยกัน น่าจะไม่ใช่ปัญหาอะไร!
ไม่นานยาขนาดประมาณเล็บปรากฏอยู่ในหม้อยา
วงแสงของยาค่อยๆ โผล่ขึ้นจากหม้อ ผู้ฝึกชี่ทุกคนพูดอย่างตกใจว่า “ยาแบบนี้คงต้องใช้วิธีแบบนี้กลั่นสินะ!”
“เลื่อมใสอย่างสุดหัวใจ ที่แท้สุ่ยโม่หรานแห่งตระกูลสุ่ย เชี่ยวชาญวิชายาถึงขนาดนี้เลย งานเทพโอสถครั้งหน้าสุ่ยโม่หรานต้องโดดเด่นมากแน่ๆ”
ผู้ฝึกชี่ทุกคนพากันเอ่ยชม
ในเจดีย์ยาเมฆขาว สุ่ยหมิงคงกับมู่จึฉีก็เลื่อมใสอย่างสุดหัวใจ
พวกเขาไม่ใช่แค่กลั่นยาผิดวิธี พื้นฐานก็แย่มากด้วย แม้เขาอธิบายว่ายานี้กลั่นยังไง พวกเขาก็คงกลั่นออกมาไม่ได้อยู่ดี
ตอนนี้หั่วหลงชิ่ง จินอีหมิงและถู่ห่วงก็ออกมาจากจวนอากาศธาตุแล้ว
พวกเขายอมแพ้แล้ว เดิมทีวิชายาก็แย่อยู่แล้ว หลังจากลองอยู่สองสามครั้ง ก็กลั่นออกมาได้แค่หินที่กินไม่ได้ พวกเขาที่รู้สึกอับอายเป็นเท่าตัว ตัดสินใจยอมแพ้ทันที เมื่อออกมาก็เห็นภาพที่สุ่ยโม่หรานกำลังรวมยาพอดี
หั่วหลงชิ่งเดินมาข้างผู้อาวุโสสาม “มีคนกลั่นได้จริงเหรอ เธอใช้วิธีอะไร”
ผู้อาวุโสสามพูดคร่าวๆ หั่วหลงชิ่งสูดหายใจเฮือก หลังจากนั้นถอนหายใจแล้วพูดว่า “ดูเหมือนฉันไม่สามารถกลั่นยานี้ได้จริงๆ”
ในจวนอากาศธาตุ สุ่ยโม่หรานทำจนมาถึงขั้นสุดท้ายแล้ว
ยาที่เคลื่อนไหวไปมาในหม้อยารวมตัวเป็นรูปร่างแล้ว
สุ่ยโม่หรานไม่มีเวลาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากตัวเอง เธอแผดเสียงแล้วยกมือขึ้นสะบัด
พลังชี่พุ่งขึ้นมา ยาในหม้อลอยออกมาแล้วส่องแสงสว่างจ้า ในเวลาเดียวกันก็รวมเป็นเงาออกมาอย่างรวดเร็ว
สุ่ยโม่หรานไม่รอให้ยาได้เคลื่อนไหว เธอรีบคว้ามันเอาไว้ทันที ใช้มือซ้ายล้วงกล่องไม้ออกมาจากแขนเสื้อ สะบัดมือโยนยาใส่เข้าไปข้างใน!
หลังจากในกล่องไม้สั่นสะเทือนอย่างแรง ทุกอย่างกลับเป็นปกติ
สุ่ยโม่หรานมีรอยยิ้มบนใบหน้า เดินช้าๆ ออกมาจากจวนอากาศธาตุ
ผู้ฝึกชี่รอบๆ รวมถึงผู้อาวุโสทุกคนปรบมือเบาๆ และส่งเสียงเชียร์
สุ่ยโม่หรานยิ้มจนตาเป็นสระอิ ใช้มือสองข้างยื่นกล่องให้ผู้อาวุโสเคราขาว “เชิญทดสอบยา!”
สุ่ยหมิงคงที่อยู่ข้างๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “ยังต้องทดสอบอะไรอีกล่ะ น้องโม่หราน เธอชนะแล้ว”
ทุกคนพยักหน้า พวกเขาแพ้จนพูดอะไรไม่ออก
ผู้ฝึกชี่ในประเทศตันเซิ่งก็ตะโกนเสียงดังว่า “พวกเราก็ยอมรับแล้ว สุ่ยโม่หรานเป็นอัจฉริยะด้านวิชายาจริงๆ!”
“ต่อไปต้องเป็นปรมาจารย์ยาแห่งยุคแน่ๆ”
“เดี๋ยว นายพูดว่าต่อไปหมายความว่ายังไง ใช่ที่ฉันคิดหรือเปล่า”
“ทำไมนายถึงต่ำทรามขนาดนี้”
ในเจดีย์ยาเมฆขาว ผู้อาวุโสเคราขาวส่ายหน้าพูดว่า “เดี๋ยวค่อยดู มีอีกคนยังไม่ออกมา!”
ผู้อาวุโสหัวเราะออกมา ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยพูดว่า “เขาออกมาหรือไม่ออกมาก็ไม่ต่างกัน อย่าบอกนะว่าเขากลั่นยาออกมาได้”
ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยยิ้มกว้าง แต่ขณะนั้นเองมีแสงสว่างออกมาจากจวนอากาศธาตุที่ลู่ฝานอยู่ ส่องสว่างทุกอย่างในพริบตา!
“เกิดอะไรขึ้น”
ทุกคนพูดอย่างประหลาดใจ
ทันใดนั้นยาเม็ดหนึ่งลอยออกมาจากจวนอากาศธาตุ บนยายังมีเงาของนกอีกด้วย
ต่อจากนั้นลู่ฝานเดินตามออกมา คว้ายาเอาไว้แล้วพูดว่า “ฉันให้แกเปลี่ยนรูปร่าง ดูสิว่าตอนนี้แกจะหนีไปไหนอีก!”