เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1574
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1574
แต่ในเมื่อเป็นของที่คนอื่นให้มา ก็ไม่เป็นไร
สิ่งที่ได้รับวันนี้คุ้มค่ากับความลำบากลำบนสองสามวันนี้แล้ว
สุ่ยโม่หรานมองลู่ฝานอย่างดูหมิ่น “สมุนไพรนิดเดียวทำให้นายมีความสุขขนาดนี้แล้ว ฉันสงสัยจริงๆ ว่านายใช่อัจฉริยะลู่ฝานคนที่ชนะฉันเมื่อสองวันก่อนหรือเปล่า!”
ลู่ฝานชี้หน้าตัวเองแล้วพูดว่า “ไม่ต้องสงสัยหรอก ดูให้ดีสิ นี่ฉันเอง คุณสุ่ยโม่หราน วันนี้จะกลั่นยาอะไรเหรอ”
สุ่ยโม่หรานหัวเราะเบาๆ “นายคิดว่าฉันจะบอกนายเหรอ ฝันไปเหอะ ถ้าเก่งก็ดูเองสิ!”
สุ่ยโม่หรานเพิ่งพูดจบ ผู้อาวุโสเคราขาวพูดเสียงดังว่า “เริ่มกลั่นยา!”
ทันใดนั้น สุ่ยโม่หรานสะบัดมือ สมุนไพรลอยออกมาเป็นทาง
สีแดง ส้ม เหลือง เขียว ฟ้า น้ำเงิน สมุนไพรลอยอยู่ตรงหน้าเธอเหมือนสายรุ้ง จากนั้นอยู่ดีๆ ก็มีสายน้ำไหล กวาดสมุนไพรทั้งหมดไป
ภายในสายน้ำ สมุนไพรเหล่านี้เริ่มละลายอย่างรวดเร็ว เหมือนหิมะละลายในน้ำ จากนั้นพุ่งเข้าไปในหม้อยา
“วิชายาสายน้ำนิรันดร์!”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ แล้วแอบพูดว่า “เป็นวิชายาที่อัศจรรย์จริงๆ”
ใช้สายน้ำละลายสรรพสิ่ง ชุบสมุนไพร พื้นฐานไม่เสียหาย ไม่เหลือสิ่งปนเปื้อน
ทุกสิ่งเคลื่อนไหวตามน้ำ ยามากมายกำลังเคลื่อนไหว
วิชายาระดับนี้ ไม่เสียแรงที่ตระกูลสุ่ยเก็บไว้เป็นความลับไม่ถ่ายทอด ลู่ฝานมองแวบเดียวก็รู้เลยว่าวิชากลั่นยาแบบนี้ โอกาสหม้อยาระเบิดมีต่ำมาก
ใต้หล้านี้ไม่มีพลังใดอ่อนโยนกว่าสายน้ำอีกแล้ว ถึงฤทธิ์ยาแว้งกัดก็โดนน้ำชะล้างออกไป
อย่างเช่นสุ่ยหมิงคง เขารวมพลังฟ้าดินอย่างบ้าคลั่ง จึงทำให้ไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อเห็นสุ่ยโม่หรานลงมือแล้ว ลู่ฝานก็เริ่มลงมือเหมือนกัน
เขาคว้าสมุนไพรในแหวนที่ผู้อาวุโสสามให้โดยไม่มองแม้แต่น้อย
สมุนไพรพวกนี้ มีหลายอย่างที่ลู่ฝานไม่รู้จัก แต่ไม่ต้องกังวล วินาทีต่อมาเปลวไฟลุกขึ้นมาในมือลู่ฝาน เผาพวกมันจนกลายเป็นผง
หลังจากวิทยายุทธทะลุระดับ ลู่ฝานรู้สึกว่าการชุบยายกระดับขึ้นมากจริงๆ
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขาถนัดธาตุไฟ แค่อาทิตย์ลุกโชนที่เขาเรียนมาก็ช่วยให้เขาประหยัดเวลาชุบยาไปได้เยอะ
สะบัดมือโยนผงยาเข้าไปในหม้อ ลู่ฝานคว้าสมุนไพรออกมาอีกหนึ่งกำ
ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเผาแล้วโยนเข้าไปในหม้ออย่างต่อเนื่อง
ทำติดต่อกัน 7-8 ครั้ง ในหม้อมีผงยาเป็นชั้นหนา
หั่วหลงจู้ไม่เข้าใจจริงๆ เขาถามเสียงเบาว่า “ลู่ฝานกำลังทำอะไร ยาอะไรใช้สมุนไพรเยอะขนาดนี้”
หั่วหลงชิ่งส่ายหน้าพูด “ไม่รู้!”
ผู้อาวุโสสามหัวเราะเบาๆ “ฉันรู้ ลู่ฝานจะกลั่นยาเซียนร้อยเทพ!”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ ทุกคนเข้าใจทันที
ไม่มีเหตุผลอื่น ยานี้คุ้นหูเป็นอย่างมาก เป็นที่รู้จักอย่างโด่งดังในบรรดายาเซียน
เพราะการกลั่นมันไม่จำเป็นต้องใช้ตัวยาหลักหรือตัวยาเสริม อีกทั้งยังไม่ต้องแคร์ว่าเป็นสมุนไพรชนิดไหน แค่รวมสมุนไพรชั้นยอดร้อยต้นก็พอแล้ว แน่นอนว่าเป็นยาเทวดาจะดีที่สุด ความยากเพียงอย่างเดียวคือต้องการความสามารถในการควบคุมของผู้ฝึกชี่ รวมฤทธิ์ยาสมุนไพรร้อยต้นเอาไว้ด้วยกัน มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย!
ท่ามกลางสายตาผู้คน สมุนไพรที่ลู่ฝานเอาออกมาคือยาเทวดา
สุ่ยโม่หรานแอบมองลู่ฝาน จู่ๆ เธอพูดอย่างตกใจว่า “ยาเซียนร้อยเทพเหรอ นายจะมโนรวมฤทธิ์ยาร้อยต้นพร้อมกันเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “มโนหรือเปล่า อีกเดี๋ยวเธอก็รู้!”