เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1578
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1578
“ฟ้าดินรวมตัวเป็นหม้อ!”
ลู่ฝานแผดเสียงเบาๆ กำฝ่ามือแน่น ทันใดนั้นพลังฟ้าดินทั้งหมดรวมตัวเป็นหม้อกลางอากาศ
มังกรที่กำลังเลื้อย พุ่งเข้าไปในหม้อยาโปร่งแสงขนาดใหญ่
ฤทธิ์ยาผสมกันในหม้อยาขนาดใหญ่ต่อไป พลังชี่ทะลักออกจากตัวลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง
พลังวิญญาณในตันเถียนแผ่ซ่านไปทั่วตัว
ตอนนี้เขาใช้พละกำลังทั้งหมดของตัวเอง
ให้ทุกคนได้เห็นวิชากลั่นเก้ามังกรระดับเทพของเขาสักหน่อย!
เมื่อสะบัดมือ มังกรยักษ์ห้าตัวปรากฏออกมา มังกรยักษ์ที่ก่อตัวจากห้าธาตุฟ้าดินแหงนหน้าขึ้นฟ้าแล้วคำราม จากนั้นเลื้อยไปรอบๆ
ตัวลู่ฝานลอยขึ้นกลางอากาศ เสื้อผ้าและผมดำสะบัดตามไปด้วย พลังชี่และฟ้าดินเป็นหนึ่งเดียว!
ยกมือทั้งสองข้างขึ้น หงายฝ่ามือขึ้นฟ้า
ฟ้าดินไร้ที่สิ้นสุด มังกรทั้งห้าสุดแข็งแกร่ง!
ตูม! ตูม! ตูม!
เสียงระเบิดดังออกมาจากหม้อยาของลู่ฝาน เหมือนมังกรยักษ์ห้าสีบ้าไปแล้ว อ้าปากพ่นแสงห้าสีใส่หม้อยา
มังกรเพลิงพ่นไฟ มังกรน้ำพ่นน้ำ มังกรทองปล่อยทอง มังกรไม้ส่งไม้ออกมา มังกรดินเทดิน
พลังห้าสีทำงานลงบนน้ำยา เห็นด้วยตาเปล่าว่าน้ำยาเริ่มรวมตัวเป็นยาอย่างรวดเร็ว!
“นี่มันวิชายาอะไรกัน”
สุ่ยหมิงคงส่งเสียงเป็นคนแรก
ผู้ฝึกชี่รอบๆ และผู้อาวุโสห้าตระกูลใหญ่ รวมถึงผู้อาวุโสด้านยาทั้งสามคน ไม่มีใครไม่ตกใจ
“ฉันไม่เคยเห็นวิชายาไร้เทียมทานแบบนี้เลย!”
ผู้อาวุโสเคราขาวเกือบดึงเคราตัวเองออกมา เขามีชีวิตมานานขนาดนี้ยังไม่เคยเห็นวิชายาที่งดงาม ทรงพลัง มีพลานุภาพและมีประสิทธิภาพขนาดนี้!
เหมือนในประเทศตันเซิ่งเงียบทั้งประเทศ
ทุกคนอ้าปากค้างมองมังกรยักษ์ห้าตัวที่ลู่ฝานปล่อยออกมา รวมถึงหม้อยาแสงสะดุดตานั่นด้วย
ผ่านไปนาน เมื่อยาในหม้อยาของลู่ฝานเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ผู้ฝึกชี่พวกนี้ตั้งสติได้ หลังจากนั้นก็พากันแตกตื่น
“นี่ใช่วิชายาหรือเปล่า นี่มันวิชาชัดๆ ใครบอกฉันได้บ้างว่าวิชายานี้ชื่ออะไร ฉันจะฝากตัวเป็นศิษย์เขา!”
“งดงามมาก เก่งกาจมาก ใช้ห้าธาตุฟ้าดินรวมตัวเป็นยา รวมห้าธาตุเป็นหนึ่ง ยานี้น่าจะชูวิญญาณด้วย!”
“สุ่ยหมิงคงยังทำไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอ ลู่ฝานเอาพลังห้าธาตุฟ้าดินส่งเข้าไปในยาได้ยังไง สาเหตุอยู่ที่วิชายาเหรอ”
“คิดไม่ถึงว่าบนโลกนี้มีวิชายาที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ความสามารถนี้ทำให้วิชายาของห้าตระกูลใหญ่ธรรมดาไปเลย!”
……
ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดตกตะลึงและตื่นเต้น พากันตะโกนให้วิชายาไร้เทียมทานของลู่ฝาน
สีหน้าสุ่ยโม่หรานหลากหลายอารมณ์ ตอนลู่ฝานใช้วิชายาอันทรงพลัง เธอก็รู้ว่าเธอแพ้แล้ว
แพ้ราบคาบ ยอมรับจากใจ
แค่วิชายาน่ากลัวที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ก็ทำให้เธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแล้ว
เมื่อวิชายาสายน้ำนิรันดร์ที่เธอภาคภูมิใจอยู่ภายใต้วิชายาห้ามังกรคะนองฟ้า ไม่ควรค่าให้พูดถึงเลย
ฟ้าดินกลายเป็นหม้อยา ห้าธาตุรวมเป็นยา สรรพสิ่งอยู่ในหม้อยา
กลั่นได้ทุกอย่าง ไม่มียาใดไม่สำเร็จ!
ลู่ฝานแผดเสียงออกมาอีก กำมือสองข้างอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น มังกรยักษ์ห้าตัวเลิกปล่อยพลัง ส่งเสียงคำรามแสบแก้วหูแล้วชนใส่หม้อยา
เสียงระเบิดดังขึ้นอีก แสงทั้งหมดกลายเป็นประกายแสงกระจายไปทั่ว เหมือนประกายฝนสีทองร่วงลงในเจดีย์ยาเมฆขาว
ลู่ฝานค่อยๆ ลอยลงพื้น ยาที่มีลายมังกรห้าตัวร่วงจากกลางอากาศมาอยู่ในมือเขา
กลิ่นยาแผ่ซ่านไปทั่ว ชวนให้ชื่นอกชื่นใจ แค่ได้กลิ่นยานี้ ทุกคนรู้สึกว่าพลังชี่ของตัวเองยกระดับขึ้นเล็กน้อย
ถ้ามีนักเรกิหรือนักบู๊แดนปราณชีวิตอยู่ที่นี่ แค่กลิ่นยานี้ก็สามารถทำให้พวกเขายกระดับได้ในพริบตา
ยาแปรเปลี่ยนเป็นเงาลวงตาในมือลู่ฝาน เป็นดอกไม้ใบหญ้าหรือไม่ก็ผลไม้
แสงกะพริบขึ้นในมือลู่ฝาน ระงับมันเอาไว้ ลู่ฝานถือยาเดินมาหน้าผู้อาวุโสเคราขาว “ผู้อาวุโส เวลาน่าจะพอดีใช่ไหม!”
ผู้อาวุโสเคราขาวมองแวบหนึ่งแล้วหัวเราะเบาๆ “พอดีมาก พอดีมาก!”
สุ่ยโม่หรานยื่นหน้าเข้ามาดู เธอกัดฟันพูดว่า “ยินดีด้วย นายชนะแล้ว!”
ลู่ฝานยิ้มอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “ฉันฝีมือต่ำต้อย! อย่าลืมนะ เธอติดหม้อยาฉันอยู่หนึ่งใบ”