เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1586

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1586

ทันใดนั้นมีประกายแวบขึ้นมานัยน์ตาลู่ฝาน เขาใช้วิชาดับวิญญาณ

“ทำลาย!”

จู่ๆ ใบหน้ารูปปั้นสี่ตัวตรงหน้าเขาชัดเจนขึ้นทันที ลู่ฝานพบว่ามีแค่เสื้อผ้าของรูปปั้นสี่ตัวที่ไม่เหมือนกัน อันที่จริงใบหน้าเหมือนกันหมด เป็นคนคนเดียวกันชัดๆ

ขณะที่เขากำลังสงสัย เสียงหัวเราะดังขึ้นข้างหูเขา

“ไอ้หนุ่ม วิญญาณของนายไม่เลวนี่ มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะสืบทอดวิชาของฉัน!”

ลู่ฝานยังไม่ทันตั้งสติว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นรูปปั้นสี่ตัวปล่อยแสงสว่างจ้าออกมา

ทุกคนรีบชะงักฝีเท้าลง มองภาพตรงหน้าอย่างอึ้งๆ

“แสงแห่งการถ่ายทอด! ใครเป็นคนกระตุ้นเขา”

สุ่ยหมิงคงที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยเสียงตกใจ

เพิ่งพูดจบ แสงทั้งสี่รวมตัวเป็นหนึ่งเดียวอยู่กลางอากาศ จากนั้นพุ่งลงมาหาลู่ฝาน

ตูม!

เสียงระเบิดดังขึ้น ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองโดนพลังอันแข็งแกร่งโจมตี

ตัวสั่นไปมาอย่างแรง อวัยวะภายในปั่นป่วน

เป็นเพราะร่างกายเขาแข็งแกร่ง ถ้าเป็นผู้ฝึกชี่คนอื่น ครั้งนี้คงทำให้พวกเขาบาดเจ็บสาหัสได้เลย

วิชาบทหนึ่งปรากฏขึ้นในหัว ภาพนับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวไปมาอยู่ในหัวเขา

ลู่ฝานเห็นอย่างชัดเจนว่ามีคนยืนอยู่ระหว่างฟ้าดิน ท้องฟ้าหน้าตาประหลาด เงาดำของอสูรขนาดใหญ่ที่มีออร่าปีศาจพลุ่งพล่านล้อมเขาไว้

คนคนนี้ไม่เกรงกลัวเลย จู่ๆ ตัวแยกออกเป็นสี่

“วิชาสัตว์เทพปราบมาร เสือขาวทำลายโลก!”

เงาทั้งสี่ปล่อยพลังชี่น่ากลัวออกมาพร้อมกัน เขตวิถีแผ่ออกเป็นวงกว้าง เสียงเสือคำรามดังก้อง

เห็นด้วยตาเปล่าว่าเงาเสือขาวขนาดมหึมามืดฟ้ามัวดินพุ่งออกมาตะปบลงกลางอากาศอย่างแรง

ทันใดนั้นทุกสิ่งทุกอย่างพังทลาย ตัวลู่ฝานสั่นไปมา วิญญาณถอยออกมาจากในภาพ

ลู่ฝานหอบหายใจแรง นัยน์ตามีประกายของความตื่นเต้น เขารู้ว่าตัวเองได้รับวิชาที่สุดยอดมาแล้ว

“วิชาสัตว์เทพปราบมาร อานุภาพน่ากลัวมาก!”

เป็นครั้งแรกที่ลู่ฝานเห็นวิชาที่มีพลังทำลายล้างรุนแรงขนาดนี้ นี่สะท้อนให้เห็นถึงฟ้าดินรวมวัตถุขั้นสุดยอดของผู้ฝึกชี่

ขยับนิ้วยุกยิกไม่หยุด ตัวของลู่ฝานแปรเปลี่ยนเป็นเลือนราง เหมือนจะมีเขาอีกคนแยกออกมาอย่างไรอย่างนั้น

ใบหน้ามีรอยยิ้ม เหมือนวิชานี้มีข้อดีเหมือนเคล็ดวิชาบู๊สรรพสิ่งไร้รูปร่างที่เขาเคยฝึกฝน

แม้อันหนึ่งคือวิชาของผู้ฝึกชี่ ส่วนอีกอันคือเคล็ดวิชาบู๊ของนักบู๊

แต่วิธีการใช้พลังคล้ายกันมาก ถ้าฝึกคงไม่ยากอะไรขนาดนั้น!

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเริ่มฝึกฝน ลู่ฝานชะงักมือแล้วหันไปมองรอบๆ

ตอนนี้เขาเพิ่งเห็นว่าคนรอบๆ กำลังมองเขาด้วยสายตาประหลาด

มีทั้งอารมณ์อิจฉา ริษยา ประหลาดใจอยู่ในแววตาพวกเขาทั้งหมด

ผู้อาวุโสสาม หั่วหลงชิ่ง หั่วตันซูที่อยู่ด้านหลังไม่รู้จะพูดอะไรดี กล้ามเนื้อบนใบหน้ากำลังบิดเบี้ยว

“ลู่ฝาน นายได้รับการถ่ายทอดวิชาแล้วเหรอ”

ผู้อาวุโสสามถามขึ้น

ลู่ฝานพยักหน้า นี่ไม่ใช่เรื่องที่ยอมรับไม่ได้ ไหนบอกว่าทุกคนได้รับการถ่ายทอดที่นี่ไม่ใช่เหรอ

“เพิ่งมาถึงก็ได้รับการถ่ายทอดแล้วงั้นเหรอ”

หั่วหลงชิ่งพูดเสียงสูงขึ้นทันที

หั่วตันซูรีบถามว่า “การถ่ายทอดของผู้แข็งแกร่งคนไหน เมื่อกี้ฉันเห็นแสงสี่แสง!”

ลู่ฝานพูดว่า “อริยปราชญ์สัตว์เทพ อันที่จริงรูปปั้นสี่ตัวนี้คือเขาคนเดียว”

เมื่อได้ยินว่าเป็นอริยปราชญ์สัตว์เทพ ผู้ฝึกชี่รอบๆ รวมพวกผู้อาวุโสอยู่ในนั้นด้วย พวกเขาพากันสูดหายใจเฮือก