เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1591

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1591

“เฮ้อ ฉันว่าแล้ว ผู้อาวุโสซินเซิ่งไม่มีทางให้การประลองง่ายขนาดนี้หรอก เป็นไปตามคาด แม้แต่ฝันร้ายก็ปล่อยออกมาด้วย”

นอกหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้น

ผู้อาวุโสคนอื่นที่อยู่ข้างๆ พากันส่ายหน้า รู้สึกเห็นใจกับสิ่งที่คนอายุน้อยพวกนี้ต้องเจอ

“ฝันร้ายคือหนึ่งในวิญญาณหลอนที่ทดสอบความมั่นคงของจิตใจคนได้ดีที่สุด ผู้อาวุโสซินเซิ่งให้พวกเขาเจอสิ่งนี้เร็วๆ เป็นเรื่องดี แค่ผ่านด่านนี้ไปได้ ต่อไปเมื่อไต่ขึ้นสู่ระดับอริยปราชญ์ จะลดความลำบากไปได้เยอะ!”

ผู้อาวุโสตระกูลจินพูดต่อ เห็นผู้ฝึกชี่สองคนของตระกูลตัวเองกลายเป็นหยดเลือดกระจายเต็มท้องฟ้าไป 80-90 เปอร์เซ็นต์ เขากลับไม่สะทกสะท้านสักนิด

ผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วพูดว่า “ไม่รู้รอบนี้จะโดนคัดออกกี่คน”

“ไม่แน่อาจอยู่ไม่ถึงสามชั่วโมงสักคน!”

ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยพูดเป็นคนสุดท้าย

ผู้อาวุโสทุกคนจ้องลูกหลานตระกูลตัวเองในห้าธาตุสรวงสวรรค์ หวังว่าพวกเขาจะใจสู้สักหน่อย แข็งแกร่งอีกสักนิด

ในแดนมายาเขตปีศาจ

พวกผู้ฝึกชี่ที่เหลือไม่กล้าเดินตามอำเภอใจแล้ว ทุกคนมองรอบๆ อย่างหวาดระแวง เตรียมพร้อมโจมตีทุกเมื่อ

สิ่งที่เรียกว่าฝันร้าย ขอแค่เป็นผู้ฝึกชี่ล้วนเคยได้ยิน แต่คนที่เคยเจอจริงๆ มีน้อยมาก

มันคือความสามารถพิเศษของผู้ฝึกชี่มาร ผู้ฝึกชั่วร้ายที่แท้จริงมีพลังสุดแข็งแกร่งสามพลัง

หนึ่งคือฝันร้ายออร่าปีศาจ สองคือพาหนะมังกรดำ สามคือกองทัพหุ่นเชิด

ในบรรดานั้นกองทัพหุ่นเชิดจำนวนเยอะสุดแต่ก็อ่อนแอสุด พาหนะมังกรดำแข็งแกร่งสุดแต่มีน้อยสุด ฝันร้ายออร่าปีศาจอยู่ตรงกลางระหว่างสองอย่างนี้ ระดับความแข็งแกร่งของมันขึ้นอยู่กับผู้ฝึกชั่วร้ายที่สร้างมัน

โดยส่วนใหญ่ฝันร้ายเหล่านี้สร้างจากความโหยหาสุดท้ายของคนใกล้ตาย

สำหรับผู้ฝึกชั่วร้าย ความโหยหาสุดท้ายของคนใกล้ตายก็เหมือนสมุนไพร สามารถเก็บรวบรวม กลั่นยา อีกทั้งยังสร้างเป็นสิ่งของวิญญาณหลอนอย่างฝันร้ายได้ด้วย

ดังนั้นผู้ฝึกชั่วร้ายจึงชอบทรมานคน จำเป็นต้องทำเช่นนั้น โดยทั่วไปแล้วจะไม่ฆ่าคนทันที มักจะเล่นจนพอ อะไรที่เก็บได้ก็เก็บจนครบแล้วค่อยฆ่า

วันนี้ฝันร้ายที่พวกเขาเจอต้องเป็นฝีมือของยอดฝีมือแน่นอน

ทำให้ผู้ฝึกชี่ระดับปรมาจารย์บำเพ็ญชี่ชั้นสุดยอดรู้สึกหวาดกลัวได้ อีกทั้งยังไม่มีวิธีดีๆ ด้วย ระดับความแข็งแกร่งของฝันร้ายนี้คงไม่ด้อยไปกว่าผู้แข็งแกร่งเซียนบำเพ็ญชี่ชั้นสุดยอด

ทุกคนกำเครื่องรางของตัวเองไว้ในมือ มองรอบๆ อย่างหวาดระแวง

มีเพียงลู่ฝานที่นั่งไม่สะทกสะท้านอยู่ตรงนั้น เหมือนเขาไม่กลัวการโจมตีของฝันร้ายอย่างไรอย่างนั้น

“มาอีกแล้ว!”

จู่ๆ มีเสียงตะโกนด้วยความตกใจ

ทุกคนเพ่งมอง เห็นพื้นดินด้านล่างเท้าเคลื่อนตัวเป็นคลื่นออกไป ศพหน้าตาดุร้าย ฝ่ามือเป็นกรงเล็บคลานออกมาแล้วพุ่งเข้าไปหาพวกผู้ฝึกชี่

พวกผู้ฝึกชี่กลัวจนเหงื่อตก มือที่กำเครื่องรางอยู่เริ่มสั่น

พวกเขาปล่อยวิชาของตัวเองออกมาอย่างบ้าคลั่ง ฆ่าพวกศพที่เคลื่อนไหวช้าๆ

ลู่ฝานลืมตาขึ้น มองอย่างเฉยเมยแล้วหัวเราะเบาๆ “ร่างลวงตาเท่านั้น!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานก้มลงมอง ศพหน้าตาอัปลักษณ์คลานมาตรงหน้าเขา มือจับขาของเขาแล้ว

ลู่ฝานถลึงตาใส่ศพแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้น!”

ศพนั้นชะงักลงทันที หลังจากสบตากับลู่ฝาน คิดไม่ถึงว่ามันจะชักมือกลับ จากนั้นถอยกลับเข้าไปในหลุมบนพื้น อีกทั้งยังเอาดินมากลบเหมือนเดิม จัดการจนสะอาด

ผู้ฝึกชี่สองคนข้างๆ ส่งเสียงร้องอย่างตกใจอีกแล้ว พวกเขาโดนศพเน่าสองศพจับขาไว้ จากนั้นลากลงไปในหลุม