เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1594

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1594

คฤหาสน์เก่าและเปล่าเปลี่ยว เสื้อผ้าบนตัวขาดหลุดลุ่ย รวมถึงอาการเจ็บปวดทั่วทั้งตัว

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะ ปัดฝุ่นบนตัวเบาๆ

ตอนนี้มีคนสองสามคนเดินเข้ามา คนที่เดินนำมาคือโม่หยุนเฟยคุณชายใหญ่ตระกูลโม่

หัวเราะแล้วมองลู่ฝาน โม่หยุนเฟยมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดว่า “ขอทานคนนี้ดูคุ้นตามาก!”

ลู่ฝานหัวเราะแต่ไม่ได้พูดอะไร เอาสองมือไพล่หลัง

โม่หยุนเฟยเดินมาข้างหน้าเขาแล้วพูดว่า “นายคือกากเดนของตระกูลลู่ใช่ไหม รีบคุกเข่าเอาหัวโขกพื้นคำนับฉันห้าครั้งสิ ฉันจะไว้ชีวิตนายหนึ่งวัน!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านายตายไปแล้วยังพูดมากขนาดนี้อีก!”

โม่หยุนเฟยขมวดคิ้ว เมื่อเขาสะบัดมือ คนใช้ในตระกูลรีบเข้ามา เอาท่อนไม้ตีขาลู่ฝานทันที

พลั่ก! พลั่ก!

เสียงกระดูกหักดังขึ้นชัดเจน แต่ลู่ฝานยังยืนตัวตรงอยู่

เสียงหักดังขึ้น ท่อนไม้หักเป็นหลายท่อน

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม “แดนมายาแบบนี้ ไม่มีผลอะไรกับฉันเลย”

โม่หยุนเฟยยิ้มแล้วพูดว่า “แดนมายาเหรอ นายเพ้อมากเกินไปหรือเปล่า แยกความจริงกับภาพลวงตาไม่ออกแล้วเหรอ เป็นขอทานแล้วอย่าเอาแต่นอนเกียจคร้าน คุกเข่าให้ฉันเร็ว!”

แผดเสียงดุดัน โม่หยุนเฟยถีบท้องลู่ฝานอีก

แต่ลู่ฝานไม่ขยับสักนิด ส่วนโม่หยุนเฟยกระเด็นออกไป

โม่หยุนเฟยลุกขึ้นอย่างน่าเวทนา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

ขณะนั้นลู่ฝานยกมือขึ้น ในฝ่ามือเขามีแสงของปราณชี่

“ความจริงกับภาพลวงตางั้นเหรอ นายนั่นแหละคือภาพลวงตา!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานกระทืบเท้าบนพื้นอย่างแรง ทันใดนั้นโลกถล่ม ฟ้าดินเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่

ปล่อยแสงออกมาบนตัว ลู่ฝานที่อยู่ในแดนมายาเขตปีศาจ ยื่นมือออกมาคว้ากลางอากาศ

ภาพลวงตาโดนเขากระชากออกมา!

มันเป็นกระแสลมไร้รูปร่างส่องแสงสว่าง

ประกายนัยน์ตาลู่ฝานสว่างขึ้นอีกครั้ง เลือดบนตัวฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

มือกำกระแสลม ลู่ฝานพูดเสียงกังวานว่า “แค่ฝันร้ายกระจอกๆ กล้าเหิมเกริมต่อหน้าฉัน”

ฝันร้ายคิดจะเปลี่ยนแปลงรูปร่าง ทว่าค่ายกลเป็นสิบปรากฏบนมือลู่ฝาน ทั้งแดนมายาเขตปีศาจเต็มไปด้วยสายลมแรงและเมฆ

ค่ายกลผนึกมันเอาไว้

เมื่อเห็นภาพนี้ คนมากมายในประเทศตันเซิ่งถึงกับช็อก

ถึงลู่ฝานเคยทำให้พวกเขาตกใจมาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้หัวใจของพวกเขาบีบรัดตัวอย่างอดไม่ได้ ปล่อยค่ายกลเป็นสิบในพริบตาเดียว อีกทั้งยังผนึกฝันร้ายได้ด้วย

ลู่ฝานยังใช่คนไหม

เจ้าบ้านของห้าตระกูลใหญ่เห็นแล้วช็อกเหมือนกัน ฝีมือแบบนี้แม้แต่พวกเขายังทำยากเลย

ผู้อาวุโสสี่ของตระกูลสุ่ยพูดว่า “ไอ้เด็กคนนี้ต้องมีเครื่องรางแข็งแกร่งซ่อนอยู่แน่ๆ!”

พวกผู้อาวุโสมองไปทางผู้อาวุโสสามของตระกูลหั่วพร้อมกัน

ผู้อาวุโสสามขมวดคิ้วพูดว่า “ไม่ต้องมามองฉัน ตระกูลหั่วไม่ได้ให้เขา ไอ้เด็กนี่มีความลึกลับเต็มไปหมด!”

ในแดนมายาเขตปีศาจ ฝันร้ายพูดเสียงแหลม “เป็นไปไม่ได้ ในใจนายไม่มีความเกรงกลัวเลย ไม่โดนแดนมายาของฉันหลอกลวง ในใต้หล้านี้ไม่มีคนแบบนี้!”

ลู่ฝานมองกระแสลมในมือแล้วพูดอย่างเฉยเมย “เพราะแดนมายาของนายแย่เกินไป ฉันจะบอกให้นะ ถึงฉันโดนไล่ออกจากตระกูล ฉันก็ไม่ละทิ้งการไล่ตามเป้าหมายของตัวเอง นายจับจุดอ่อนฉันผิดตั้งแต่แรก นายคิดว่าฉันกลัวภาพเหล่านี้ที่สุดเหรอ ฉันจะบอกให้นะว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันโกรธ ไม่ได้ทำให้ฉันกลัว!”

พูดจบ เปลวเพลิงลุกโชนขึ้นบนฝ่ามือของลู่ฝาน

วิถีธาตุไฟ วิชาอาทิตย์ลุกโชน ทำลาย!

ทันใดนั้นเปลวเพลิงลุกโชน ฝันร้ายในมือหายไปทันที

ในหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ผู้อาวุโสชุดดำหางตากระตุก จู่ๆ เขาก่นด่าว่า “ไอ้เด็กเวรนี่ คิดไม่ถึงว่าจะทำลายฝันร้ายของฉัน!”