เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1595

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1595

เปลวเพลิงในมือหายไป ควันดำที่มองเห็นได้ยากเคลื่อนไหวผ่านเส้นลมปราณของลู่ฝานเข้าไปในตันเถียนของเขา

รอยยิ้มบางๆ ปรากฏตรงมุมปาก ลู่ฝานถามในใจว่า “ไอ้เก้า เป็นไง ผนึกเสร็จหรือยัง!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรยิ้มแล้วตอบว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีปัญหา แค่มันเข้ามาในเจดีย์ของฉัน รับรองว่ามันไม่มีทางออกไปได้อีก อีกสักสองสามวันฉันก็กลั่นมันได้แล้ว”

รอยยิ้มบนหน้าลู่ฝานกว้างขึ้นอีก เขาไม่เผาฝันร้ายจนหายไปหมดหรอก

ปล่อยวิชาอาทิตย์ลุกโชนออกมา แค่ปิดหูปิดตาทุกคนเท่านั้น เขารู้ว่าต้องมีคนมองพวกเขาผ่านห้าธาตุสรวงสวรรค์อยู่ตลอด มีอะไรบดบังสายตาได้ดีกว่าเปลวไฟเต็มท้องฟ้าอีกล่ะ

เก็บฝันร้ายเข้ามาในตัว ลู่ฝานรู้สึกสบายไปทั้งตัว

ฝันร้ายนี้ไม่ใช่พวกของชั่วร้ายโหดเหี้ยมที่ผู้ฝึกชั่วร้ายสร้างออกมา

ออร่าปีศาจบนตัวไม่รุนแรง พลังสังหารก็อ่อนแอ เหมือนเคยผ่านการกลั่นมาแล้วหนึ่งครั้ง

แน่นอนว่าถ้าไม่เป็นแบบนี้ เขาจะจับฝันร้ายคงไม่ง่ายขนาดนั้น

ตอนลู่ฝานเรียนอยู่ที่ตระกูลหลู่ เคยอ่านหนังสือโบราณเกี่ยวกับผู้ฝึกชั่วร้าย ด้านในมีประโยคหนึ่งบรรยายความแข็งแกร่งของฝันร้ายของผู้ฝึกชั่วร้าย

“กลืนวิญญาณกินกระดูก ภายใต้เขตวิถี ต้องเป็นหมื่นคนถึงจะต้านทานได้”

ฝันร้ายตัวที่ลู่ฝานจับได้ คิดว่าอย่างมากคงต้านทานศัตรูได้เป็นพัน

เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อย เมื่อพลังของฝันร้ายหายไปในตัวเขา ทุกอย่างรอบตัวเริ่มเปลี่ยนแปลงบิดเบี้ยวอีกครั้ง

ลู่ฝานมองแสงสว่างนับไม่ถ้วนที่สว่างขึ้นจากพื้นด้านล่างเท้า ท้องฟ้ากับพื้นดินกลายเป็นแสงหลากสี จากนั้นฟ้าดินเคลื่อนไหว ภาพตรงหน้าเปลี่ยนแปลงไปร้อยแปดพันเก้า

เมื่อเท้าลู่ฝานเหยียบลงบนพื้นดินอีกครั้ง เขากับทุกคนรอบๆ กลับมาในหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์แล้ว

ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ลู่ฝานพบว่าเมื่อกี้ตัวเองอยู่ในแดนมายาแห่งจิตใจจริงๆ

ตัวเกร็งเล็กน้อย ลู่ฝานค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแล้วมองรอบๆ

คนอื่นยังหลับตาสนิท

แสงค่ายกลด้านล่างเท้าหายไปอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานเงยหน้ามองไปข้างหน้า เห็นผู้อาวุโสชุดดำมองลู่ฝานด้วยสายตาประหลาด

ลู่ฝานดูอารมณ์เขาไม่ออก เขาอยากอาละวาดหรืออยากหัวเราะกันแน่

ทันใดนั้นผู้อาวุโสชุดดำพูดว่า “แดนมายาเขตปีศาจในรอบแรกสิ้นสุดลงแล้ว อีกสามวันนักประลองที่ยังสามารถเข้าร่วมได้ รวมตัวกันด้านนอกหอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์”

พูดพลาง ผู้อาวุโสชุดดำสะบัดมือ แสงห้าธาตุรอบๆ หายไปทันที

พวกผู้ฝึกชี่ในประเทศตันเซิ่งได้แต่มองหน้ากันไปมา

นี่จบแล้วเหรอ ไหนตกลงกันว่าสามชั่วโมงไง

แต่สิ่งเดียวที่พวกเขาดูออกคือ เหมือนแดนมายาในการประลองที่ผู้อาวุโสชุดดำสร้างขึ้นโดนคนทำลายแล้ว

ผู้ฝึกชี่จำนวนไม่น้อยพากันสอบถาม

“ผู้อาวุโสชุดดำคนเมื่อกี้คือใครกันแน่ เขาทำให้ลู่ฝานกับคนอื่นเข้าไปในแดนมายาได้ยังไง”

“ลู่ฝานทำลายค่ายกลได้ยังไง ฝันร้ายคือหนึ่งในวิญญาณหลอนที่แข็งแกร่งสุดของผู้ฝึกชั่วร้ายไม่ใช่เหรอ เขาทำลายมันได้ยังไง”

หลังจากสอบถามอยู่รอบหนึ่ง พวกเขาสอบถามเรื่องราวอะไรบางอย่างได้

ยอดฝีมือที่แท้จริง คนมีความรู้ในประเทศตันเซิ่ง จำผู้อาวุโสชุดดำได้ พวกเขาพูดอย่างเฉยเมยเพียงประโยคเดียว แต่ทำให้พวกผู้ฝึกชี่ทั้งประเทศตันเซิ่งตกใจไม่หยุด

“ซินเซิ่ง! ผู้อาวุโสคนนั้นคือซินเซิ่งชุดดำในตำนาน ขุนพลังสุดเหนือฟ้าตัวจริง”

ข่าวแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว ชื่อของลู่ฝานก็โด่งดังตามไปด้วย

เด็กที่อย่างมากก็แค่เซียนบำเพ็ญชี่ ทำลายค่ายกลของขุนพลังสุดเหนือฟ้าในตำนาน ทำให้คนจินตนาการไม่ออกจริงๆ

มิน่าล่ะแดนมายานั่นถึงเหมือนจริงมาก ไม่เพียงแค่ตบตาลู่ฝานและคนอื่น ผู้ฝึกชี่ทั้งประเทศตันเซิ่ง 99 เปอร์เซ็นต์ดูไม่ออกว่านั่นคือแดนมายา