เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1627
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1627
มู่จึฉี จินอีหมิงและถู่ห่วงเห็นแล้วหางตากระตุก สีหน้าเปลี่ยนไป
ดูการต่อสู้ของสุ่ยหมิงคงกับลู่ฝาน จู่ๆ พวกเขารู้สึกว่าการที่พวกเขาแพ้ก็สมเหตุสมผลแล้ว พวกเขาสองคนร่วมมือกัน พวกเขาสามคนไม่สามารถสู้ได้เลย
สีหน้าผู้อาวุโสสามเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาพูดเสียงเบาว่า “พละกำลังของลู่ฝานเหนือกว่าที่ฉันจินตนาการไว้นิดหน่อย คนแบบนี้จะเกือบร่วงลงไปในอากาศเวิ้งว้างได้ยังไง”
เมื่อหั่วหลงชิ่งได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม เขาขมวดคิ้วพูดว่า “ผู้อาวุโสหมายความว่าลู่ฝานจงใจเหรอ”
ผู้อาวุโสสามส่ายหน้าพูด “ไม่รู้ สิ่งเดียวที่แน่ใจคือพวกนายสองคนแพ้ถือเป็นเรื่องปกติ!”
ในค่ายกลลู่ฝานกับสุ่ยหมิงคงสู้อย่างต่อเนื่องอีกสิบกว่ากระบวนท่า
ยิ่งสู้สุ่ยหมิงคงยิ่งตกใจ ยิ่งสู้ยิ่งตื่นเต้น เขาตะโกนพูดว่า “สะใจ คิดไม่ถึงว่าด้านวิชานายก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน ไม่มีวิชาของตระกูลหั่วสักวิชาเดียว แต่สู้กับฉันได้แบบสูสี!”
พูดพลาง ทั้งสองกดมือลงพร้อมกันจากระยะไกล
ทันใดนั้นมีหลุมอากาศน่ากลัวยุบลงไปตรงหน้าทั้งสองคน แม้แต่ค่ายกลด้านล่างเท้ายังส่งเสียงเหมือนต้านทานไม่ไหวออกมา
ลู่ฝานแบมือขวา มือซ้ายบีบวิชาอีกครั้ง
แสงเพลิงสะดุดตารวมตัวบนมือเขา
“งั้นนายลองดูวิชานี้ นี่คือวิชาของตระกูลหั่ว!”
ลู่ฝานพูดเสียงกังวาน เพลิงในมือถูกเขาสะบัดออกไป
สุ่ยหมิงคงไม่ขยับฝ่ามือ แววตาเย็นชาเล็กน้อย กำแพงน้ำด้านหน้าปล่อยน้ำออกมาปะทะกับเพลิง
แต่เรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว ไม่เพียงแต่สายน้ำไม่สามารถดับไฟได้เท่านั้น ยังติดอยู่กับไฟด้วย สายน้ำทั้งหมดกลับลุกโชนขึ้นมา
ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนในประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้แล้วถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง
สีหน้าสุ่ยหมิงคงเปลี่ยนไป ใช้นิ้วหนึ่งแตะลงข้างหน้า
ทันใดนั้นประกายน้ำสีขาวปรากฏออกมา แผ่เป็นระลอกคลื่นอยู่ด้านหน้าเขา
เมื่อเพลิงปะทะกับประกายน้ำสีขาว มีเสียงแสบแก้วหูดังขึ้นทันที
“อาทิตย์ลุกโชน!”
สุ่ยหมิงคงพูดด้วยรอยยิ้ม
ลู่ฝานมองสายน้ำสีขาวข้างหน้าสุ่ยหมิงคงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน “สายน้ำลืมเลือน!”
สุ่ยหมิงคงพูดอย่างประหลาดใจว่า “สายตาเฉียบแหลมจริง ถึงเป็นคนในตระกูลสุ่ย ก็มีแค่ไม่กี่คนที่สามารถพูดชื่อออกมาได้อย่างถูกต้อง”
ลู่ฝานเริ่มหวาดระแวงในใจ เขาเห็นสายน้ำลืมเลือนตอนศึกษาวิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้น เป็นสายน้ำขั้นสุดยอดชนิดหนึ่ง ถ้าแบ่งตามระดับของไฟสามระดับในวิชาอาทิตย์ลุกโชน งั้นสายน้ำลืมเลือนคงเป็นระดับสูงสุดในระดับน้ำสามระดับ
สูสีกับอาทิตย์ลุกโชนของเขา!
ทั้งสองคนจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ให้ความรู้สึกต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน
ตอนนี้สุ่ยหมิงคงลืมไปแล้วว่าลู่ฝานเป็นแค่ผู้ฝึกชี่ที่เพิ่งเข้าสู่ระดับเซียนบำเพ็ญชี่ เขาเห็นลู่ฝานเป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริงไปแล้ว
สุ่ยหมิงคงค่อยๆ เอาขวดทรงพลังของตัวเองออกมา
มุกเวิ้งว้างกับมุกเทพมังกรทำลายล้างที่ลอยอยู่ข้างตัวลู่ฝาน ร่วงลงมาในมือลู่ฝานเหมือนกัน
“ทะเลกว้างใหญ่แผ่ขยาย!”
สุ่ยหมิงคงตบลงบนขวดทรงพลัง ทันใดนั้นสายน้ำมากมายพุ่งออกมาจากขวดทรงพลัง!
เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานรู้สึกถึงประกายน้ำสีครามรอบตัว
เหมือนน้ำแต่ละหยดแฝงด้วยพลังที่สามารถกลืนกินคนได้!
“ผนึก!”
สุ่ยหมิงคงแผดเสียงออกมาอีกครั้ง สายน้ำกลายเป็นทอร์นาโดพัดลู่ฝานเข้ามาข้างใน
ทอร์นาโดขนาดใหญ่จนไม่สามารถหลบได้
ถ้าลู่ฝานสามารถใช้เคล็ดวิชาบู๊ต่อสู้ได้ในเวลานี้ เขาคงดึงกระบี่หนักไร้คมออกมาโดยตรงแล้วพุ่งออกจากทอร์นาโดนี้