เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 163

เสียงเหมือนเหล็กกล้า มีพลังอย่างรุนแรง

ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ของตัวเองออกมา ปราณชี่พลุ่งพล่านเหมือนเปลวไฟ พลังฟ้าดินรอบๆ เริ่มปั่นป่วน พละกำลังแดนปราณในชั้นเจ็ด กลับปล่อยพลานุภาพเหมือนแดนปราณนอก

หุ่นทองสำริดทั้งสองตัวที่ยืนอยู่หน้าหอคอยขาว เหมือนสัมผัสอะไรได้ หันไปมองรอบๆ ทันที

จ้าวคั่วสัมผัสได้ถึงพลานุภาพกดดันจากลู่ฝาน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“มาสู้กัน!”

ลู่ฝานปักกระบี่ลงไปบนพื้น เสียงดังปึง ปราณชี่อันแข็งแกร่งทำให้บนพื้นที่กระบี่หนักปักลงไปแตกร้าว จนเป็นรูกลม

จ้าวคั่วยังไม่ทันพูดอะไร จ้าวหลิงที่อยู่ข้างๆ ตะโกนขึ้นว่า

“พี่ จัดการเขา คนของคณะหนึ่งเดียวล้วนเป็นขยะ เขาสู้พี่ไม่ได้ จัดการเขาเลย”

เสียงตะโกนของจ้าวหลิง ทำให้จ้าวคั่วขมวดคิ้ว

ขยะงั้นเหรอ

เมื่อกี้คนที่ชื่อหานเฟิงเกือบเอาชีวิตเขาเลยนะ!

จ้าวคั่วไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่ความยโสของเขา ทำให้เขาก้าวออกมา

หมัดกับฝ่ามือปะทะกัน พลังปราณบนตัวจ้าวคั่วพุ่งสูงขึ้นอีก ปราณสีขาวปกคลุมร่างกาย จ้าวคั่วเผยพลานุภาพของตัวเองเช่นกัน

พลานุภาพของทั้งสองคน ปะทะกันกลางอากาศ จู่ๆ ตัวของจ้าวคั่วโงนเงน

เป็นไปไม่ได้! พลานุภาพของอีกฝ่าย กดดันเขาได้

วินาทีต่อมา พลานุภาพของจ้าวคั่วโดนทำลายไปทั้งหมด พลานุภาพของลู่ฝานพุ่งเข้ามาเหมือนสายลมอันบ้าคลั่ง

ลู่ฝานที่กำลังโกรธ ไม่เหมือนลู่ฝานตอนปกติที่รู้ว่าต้องออมมือ เขาเปลี่ยนปราณชี่ของตัวเอง เป็นพลังปราณ 20 เท่า

แม้ภายนอกดูไม่แตกต่าง แต่ในความเป็นจริง ลู่ฝานกระตุ้นพลังฟ้าดินบริเวณรอบๆ ที่สามารถกระตุ้นได้ ให้กลายเป็นพลานุภาพ

แม้จ้าวคั่วเป็นนักบู๊แดนปราณนอก แต่ไม่สามารถเอาชนะพลานุภาพของลู่ฝานได้

พลานุภาพอันแข็งแกร่งกดดันบนตัวจ้าวคั่ว สำหรับนักบู๊ พลานุภาพคือเคล็ดวิชาบู๊ที่สามารถข่มขวัญคู่ต่อสู้ได้ ถ้าพลานุภาพโดนกดไว้ จะโดนบังคับให้ลงมือ หรือไม่ก็โดนยับยั้งพละกำลังไว้

จ้าวคั่วเพิ่งเคยโดนคนที่แดนต่ำกว่าตัวเอง ใช้พลานุภาพกดดันไว้

จ้าวคั่วแผดเสียงออกมา ในตามีเส้นเลือดซัดหมัดออกมาโจมตี

หมัดนี้แฝงด้วยคลื่นพลังปราณ พลังที่ออกไปเหมือนคลื่นน้ำแผ่ออกไปด้านหน้า

หมัดยังไม่ทันถึง พลังโจมตีลงบนตัวลู่ฝานแล้ว

ลู่ฝานพลิกมือ ฟันกระบี่ลงไป จัดการนักบู๊พลังบริสุทธิ์แบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นกระบวนท่าหรือวิชากระบี่ ล้วนเป็นสิ่งไร้สาระ สิ่งที่ต้องทำเพียงอย่างเดียวคือ ใช้พลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า ใช้วิธีที่ดุดันกว่า โจมตีกลับไป

กระบี่มังกรเหิน!

ลู่ฝานใช้กระบวนท่ากระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง อย่างไม่เกรงใจสักนิด

พลังปราณ 20 เท่า แฝงไปด้วยการทะลุทะลวงบนกระบี่ พุ่งออกไปฆ่าทันที

กระบี่กับหมัดปะทะกัน เท้าของลู่ฝานเหยียบจนพื้นเป็นรอยยุบ ลึกลงไป

จ้าวคั่วเห็นพลังปราณของตัวเอง ถูกทำลายลงทีละนิด หมัดโดนพลังอันบ้าคลั่งทำลายจนผิวหนังแตก ความเจ็บปวดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้ จ้าวคั่วระเบิดพลังออกมา เสียงเสือคำรามดังขึ้น กล้ามเนื้อของจ้าวคั่วใหญ่ขึ้น

แรงเสือเทพ!

ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงพลังที่ส่งมาจากตัวกระบี่ เขาแผดเสียงออกมาเช่นกัน มีเปลวเพลิงพุ่งขึ้นมาบนตัว กายทองไฟอาบ!

ตู้ม!

พื้นใต้เท้าทั้งสองคนแตกละเอียด บนตัวลู่ฝานมีเกราะส่องแสงขึ้นเลือนราง แต่ส่องแสงเพียงครู่เดียวเท่านั้น

ทันใดนั้น จ้าวคั่วโดนฟัน แขนทั้งแขนโดนพลังอันแข็งแกร่งของกระบี่หนัก ทำให้กระดูกเคลื่อน

จ้าวคั่วถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้ามีความตกตะลึง

พลังน่ากลัวขนาดนี้ อีกฝ่ายเป็นแค่นักบู๊แดนปราณในจริงเหรอ จ้าวคั่วสงสัยมากว่าลู่ฝานใช่คนของคณะหนึ่งเดียวหรือเปล่า พลังน่ากลัวขนาดนี้ บวกกับเปลวไฟร้อนระอุบนตัวลู่ฝาน เขาไม่ใช่นักเรียนของคณะกำแหงจริงๆ เหรอ

จ้าวคั่วบิดแขนตัวเองอย่างแรง กระดูกที่เคลื่อนออกมากลับเข้าไปยังตำแหน่งเดิม แต่หมัดที่โดนไฟเผาจนเกรียม ตอนนี้ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

ลู่ฝานเดินเข้ามา ใช้กระบี่ฟันลงมาอีกครั้ง

กระบี่อัคคี!

กระบี่หนักสะบัดออกไป พร้อมเปลวเพลิงเป็นแถบ

จ้าวคั่วเคลื่อนไหวภายในขอบเขตเล็กๆ หลบกระบี่หนักของลู่ฝาน ขณะเดียวกัน ก็ปล่อยหมัดออกมาโจมตีด้วย

แขนทั้งแขนกลายเป็นสีดำ พลังหมัดของจ้าวคั่วไม่ธรรมดา

แต่ลู่ฝานไม่มีท่าทีจะหลบ ยอมให้จ้าวคั่วซัดหมัดมาหาเขา

เกิดเสียงดังพลั่ก ตัวลู่ฝานเซเล็กน้อย แต่ก็แค่เท่านั้น

ลู่ฝานคว้าแขนจ้าวคั่วเอาไว้ แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา ทำให้จ้าวคั่วหรี่ตาลง

จากนั้นพลังอันน่ากลัว ส่งผ่านมือลู่ฝาน เข้าไปในแขนของเขา และพุ่งไปบนหัว

พลังวิญญาณ จู่โจมวิญญาณ!

ลู่ฝานใช้พลังวิญญาณของเพลงเต๋าหนึ่งเดียว จ้าวคั่วที่ไม่ได้ตั้งตัว โดนโจมตีเต็มๆ ยืนช็อกอยู่ที่เดิม พลังปราณบนตัวเขาไม่สามารถต้านทานพลังวิญญาณอันน่ากลัวได้แม้แต่น้อย เมื่อโดนพลังวิญญาณโจมตีสมอง จ้าวคั่วจะสูญเสียพลังป้องกัน

ลู่ฝานจับแขนจ้าวคั่ว ยกเขาขึ้นมาเหมือนท่อนไม้

ร่างที่เหมือนเนินเขาเล็กๆ ของจ้าวคั่ว โดนลู่ฝานกระแทกลงบนพื้นข้างๆ อย่างแรง เสียงกระแทกดังสนั่น จนเศษหินแตกกระจายไปทั่ว

หนึ่งที สองที สิบที

ลู่ฝานกระแทกจ้าวคั่วไปมาอย่างแรง ครั้งสุดท้าย เขาขว้างจ้าวคั่วไปกลางอากาศ

จากนั้นลู่ฝานเด้งตัวขึ้นไป พลังฟ้าดินอันรุนแรงรวมตัวเข้ามาในตัวลู่ฝานอย่างต่อเนื่อง จากนั้นโดนลู่ฝานแปรเปลี่ยนเป็นพลังปราณอันแข็งแกร่ง

ลู่ฝานที่ดุดัน เริ่มตระหนักได้ มีภาพที่เขาเห็นตอนทำความเข้าใจกระบี่หนักไม่คม ผุดขึ้นมาในหัว

การฟาดฟันอันดุดัน!