เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1638
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1638
ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมือเบาๆ พลังมิติที่พลุ่งพล่านอยู่ด้านนอกเริ่มแยกตัวออก
ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นกำแพงใหญ่มหึมาปรากฏอยู่ด้านหลังพลังมิติ
บนกำแพงเต็มไปด้วยอักษรยันต์มากมาย ตราประทับชัดเจนด้านบน แสงหยินหยางกะพริบสว่างจ้า ปลาสีขาวดำลักษณะเหมือนหยินหยางเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง
พลังเฉียนคุน ค่ายกลเฉียนคุน มองไปทางไหนก็เห็นทั่วทุกที่ ล้วนเป็นอักษรยันต์ที่แข็งแกร่งมาก ลู่ฝานแค่ใช้ตามองก็รู้สึกใจสั่นแล้ว
พลังที่แฝงอยู่ในนั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ แค่เอาออกมาเพียงเล็กน้อย คงฆ่าเขาตายได้สบายๆ เลย
ตรงสุดสายตา ด้านบนสุดของกำแพง มีรอยร้าวที่เห็นได้อย่างชัดเจน เหมือนท้องฟ้าแยกออกเป็นสอง เผยให้เห็นอากาศเวิ้งว้างไม่มีที่สิ้นสุดด้านนอก
ลู่ฝานพึมพำว่า “แยกออกเหรอ อย่าบอกนะว่าเริ่มแยกออกตั้งแต่สวรรค์ชั้นเจ็ด”
ประมุขประเทศตันเซิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ยินดีด้วยที่นายดูความลับยิ่งใหญ่ของประเทศตันเซิ่งออก เจดีย์ยาที่เป็นรากฐานของประเทศตันเซิ่ง ไม่ได้เป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ตั้งแต่สวรรค์ชั้นเจ็ด เจดีย์ยาก็แยกออกเป็นสองส่วน เหลือเพียงส่วนเล็กๆ ที่ยังเชื่อมกันอยู่ แต่จากการคาดคะเนของฉัน ไม่ถึงร้อยปีต้องแยกออกจากกันโดยสมบูรณ์ เมื่อถึงตอนนั้นประเทศตันเซิ่งจะไม่มีสวรรค์ชั้นเจ็ดและแปดอีกแล้ว ก็เหมือนไม่มีสวรรค์ชั้นเก้านั่นแหละ!”
ลู่ฝานพูดอย่างตกตะลึงว่า “ไม่มีสวรรค์ชั้นเก้าเหรอ ไหนบอกว่าสวรรค์ชั้นเก้าเป็นทางไปหุ้นตุ้นไม่ใช่เหรอ”
ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะร่า “ก็แค่สิ่งที่คนโง่เห็นเท่านั้น ในใต้หล้านี้ยังไม่เจอใครหาทางเข้าที่ทำให้ทางไปหุ้นตุ้นมั่นคงได้เลย ถ้าประเทศตันเซิ่งมีทางเข้าแบบนั้นจริง ทางเข้าคงโดนผู้แข็งแกร่งจากต่างแดนเหยียบจนพังไปนานแล้ว”
ลู่ฝานพูดว่า “ดังนั้นจึงต้องปิดประเทศใช่ไหม”
รอยยิ้มของประมุขประเทศตันเซิ่งค่อยๆ หุบลง “ดูเหมือนนายสนใจหุ้นตุ้นมากเลยนะ นายลองถามผู้อาวุโสในสำนักดูสิ ฉันจำได้ว่าสำนักที่เคยเข้าออกหุ้นตุ้นได้ตามใจชอบคือสำนักจิ่วเซียวของพวกนาย”
ลู่ฝานตอบว่า “ยังไงก็สนใจสถานที่ที่ไม่เคยไปอยู่แล้ว”
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “ไม่หรอก นายไม่ใช่คนชอบเสี่ยง นายมีเป้าหมายชัดเจน และเป็นคนที่มุ่งไปยังเป้าหมายเดียว นายเป็นคนแบบเดียวกับฉัน!”
เมื่อพูดเช่นนี้ พลังมิติที่พลุ่งพล่านอยู่รอบๆ โจมตีเข้ามาอีกครั้ง บดบังการมองเห็นของทั้งสองคน
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน มิติที่พลุ่งพล่านอยู่รอบๆ หายไปในพริบตา
วินาทีต่อมาสิ่งที่ปรากฏในสายตาคือความเละเทะ
ใช่ เละเทะ โลกที่ปรากฏในสายตาคือเกาะที่ลอยอยู่กลางอากาศ
ภูเขา แม่น้ำ ป่าไม้ แยกออกนับไม่ถ้วน ที่ที่ลู่ฝานกับประมุขประเทศตันเซิ่งยืนอยู่คือเกาะร้างที่มีรัศมีวงกลมเพียงไม่กี่ลี้ มองแวบเดียวก็เห็นเขตแดนแล้ว
เกาะเหล่านี้มีทั้งเกาะเล็กเกาะใหญ่ มีทั้งมืดและสว่าง ประกายแสงมากมายปล่อยออกมาจากเกาะ สาดลงในอากาศเวิ้งว้าง
จู่ๆ มีเสียงคำรามดังออกมาจากเกาะ จากนั้นลู่ฝานเห็นกิ้งกือเก้าปีกบินขึ้นมาจากเกาะ ลำตัวของมันใหญ่มาก เสียงคำรามดังจนเกาะล่างเท้าลู่ฝานสั่นสะเทือน
ปีกทั้งเก้าปล่อยแสงเก้าสีออกมาพร้อมกัน รวมตัวเป็นมวลแสงนับพันระเบิดใส่เกาะแห่งหนึ่ง
แต่วินาทีต่อมา หนวดขนาดใหญ่อันหนึ่งโผล่ออกมาจากในเกาะ แทงทะลุลำตัวของกิ้งกือเก้าปีก หลังจากนั้นกิ้งกือเก้าปีกโดนกระชากเข้าไปในเกาะ เลือดสาดในอากาศเวิ้งว้าง
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างราบเรียบว่า “ราชากิ้งกือพันขาเจอเทพมังกรน้ำ ถือเป็นความซวยของมันแล้วล่ะ”
ลู่ฝานพูดว่า “พวกนี้เป็นสัตว์อสูรเหรอ”
ประมุขประเทศตันเซิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ เป็นสัตว์อสูรทั้งหมด พูดให้ถูกคือเป็นสัตว์อสูรโบราณ เดิมทีที่นี่ควรเป็นสถานที่ผนึกสัตว์อสูรของเจดีย์ยา แต่เมื่อสวรรค์ชั้นเจ็ดของเจดีย์ยาทรุดลงมา ดังนั้นค่ายกลผนึกของที่นี่จึงหายไปหมด สัตว์อสูรที่โดนปลดผนึกค่อยขยายพันธุ์เรื่อยๆ เวลาผ่านไปหลายปีก็อยู่ในสภาพนี้ สัตว์อสูรโบราณบางชนิด ฉันยังไม่กล้าสบประมาทเลย”
ลู่ฝานแอบกลืนน้ำลาย ดูเหมือนสวรรค์ชั้นเจ็ดเต็มไปด้วยอันตรายจริงๆ!
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “นายอยู่ที่นี่ได้สิบวัน เลือกของที่นายต้องการ เมื่อครบสิบวันให้กลับมาที่นี่ เอาพลังใส่เข้าไปในเกาะด้านล่างเท้า ฉันจะเปิดทางให้นายกลับมา”
ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจว่า “เลือกได้ตามใจชอบเลยเหรอ ไหนบอกว่าเอาได้แค่ต้นเดียวไง”
ประมุขประเทศตันเซิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “จากพละกำลังของนาย เอามาได้สักต้นก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ถ้านายเอาได้เยอะก็เอาไปสิ หวังว่านายจะไม่โดนสัตว์อสูรกินก็พอ จำไว้ว่าอย่าไปในเกาะมืดที่อยู่ลึกลงไป ที่นั่นไม่มีสมุนไพร มีแค่ประตูไปสวรรค์ชั้นแปดเท่านั้น รอบมีสัตว์อสูรที่ต้องการเข้าไปในสวรรค์ชั้นแปดเต็มไปหมด ถ้าไม่มีฉันนำทางให้ นายไปเองมีแต่ตายเท่านั้น”
ลู่ฝานพูดด้วยตาเป็นประกายทันที “แล้วฝ่าบาทพาฉันไปสวรรค์ชั้นแปดได้ไหม ฉันอยากเปิดหูเปิดตาสักหน่อย”
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “นายอยากไปสวรรค์ชั้นแปดเหรอ ที่นั่นมีของแค่สามอย่างเท่านั้น ฉันว่าไม่มีอะไรน่าสนใจเลย”
ลู่ฝานพูดว่า “ได้ยินว่าการต่อสู้ห้าปีครั้งที่แล้ว ฝ่าบาทให้สุ่ยหมิงคงทำความเข้าใจใต้ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ ฉันก็อยากลองดูเหมือนกัน”
จู่ๆ รอยยิ้มเต็มใบหน้าประมุขประเทศตันเซิ่ง เขามองตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายอยากไปเหรอ งั้นก็ฝ่าฟันไปเองสิ เมื่อกี้ฉันบอกแล้วว่าประตูอยู่ในเกาะมืดมิด ถ้าเก่งนายก็ไปเองสิ!”
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าประมุขประเทศตันเซิ่งจงใจแกล้งเขา
ประมุขประเทศตันเซิ่งเหวี่ยงมือเบาๆ ตัวเขาเริ่มโปร่งแสง
ลู่ฝานมองเขาแล้วถามทันที “ฝ่าบาท ตอนนั้นฝ่าบาทเป็นอะไรกับสำนักจิ่วเซียวกันแน่ ฝ่าบาทรู้จักเทพบู๊เสินเซียวไหม”
จู่ๆ มีแสงสว่างจ้าออกมาจากตาประมุขประเทศตันเซิ่ง แต่เขาไม่ตอบ หายตัวไปต่อหน้าต่อตาลู่ฝาน
ลู่ฝานถอนหายใจยาว นับวันเขายิ่งไม่เข้าใจว่าประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังคิดอะไรอยู่
เอาเถอะ ในเมื่อเขาไม่ยอมช่วย งั้นฉันไปเองก็ได้
ลู่ฝานเงยหน้าทอดมองไปไกล ค่อยๆ กำหมัดแน่น