เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1642
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1642
เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เขาหิมะแห่งนี้ก็คือสัตว์อสูร!”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง มองเขาหิมะสูงใหญ่ลุกขึ้นมาพร้อมเสียงดังสนั่น
หินประหลาดดูขรุขระคือเกราะของมัน
ปากหินขนาดใหญ่เปิดกว้าง เงยหน้าขึ้นฟ้าส่งเสียงคำราม
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “เจ้านาย นี่คือสัตว์เทพหิมะ ถ้าโตเต็มวัยพละกำลังจะทัดเทียมกับอริยปราชญ์ หนีเร็ว เจ้านายสู้มันไม่ได้หรอก!”
ลู่ฝานถอยหลังไม่หยุด แต่ทว่าตอนนี้สัตว์เทพหิมะเหวี่ยงมือใส่ลู่ฝาน
พายุหิมะมากมายปะทะเข้าหน้า ความเย็นเข้ากระดูกทำให้ลู่ฝานขบฟัน นี่ไม่ใช่พายุหิมะธรรมดาแน่นอน เกล็ดหิมะแต่ละอันสามารถแช่แข็งอากาศเวิ้งว้างได้เลย
นี่คือวิถี! วิถีแห่งน้ำแข็งและหิมะ!
สัตว์อสูรที่ทำความเข้าใจวิถีแห่งน้ำแข็งและหิมะจนถ่องแท้ ลู่ฝานตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
หันหลังหนีอย่างไม่ลังเล
เดิมทีพละกำลังของสัตว์อสูรแข็งแกร่งกว่านักบู๊หรือผู้ฝึกชี่ระดับเดียวกันอยู่แล้ว ถ้ามันเป็นสัตว์อสูรธรรมดาที่ทัดเทียมกับเซียนบำเพ็ญชี่ ลู่ฝานอาจต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อจัดการกับมัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสัตว์อสูรที่ทำความเข้าใจวิถีแห่งน้ำแข็งและหิมะจนถ่องแท้แล้ว ถ้าสู้กับมัน ลู่ฝานไม่มีโอกาสชนะสักนิด
“ไอ้เก้า แกบอกว่าพละกำลังของมันทัดเทียมกับเซียนบำเพ็ญชี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ล่ะ!”
ลู่ฝานตะโกนเสียงดัง ไม่ว่าไอ้เก้าจะฟื้นฟูพลังกลับมาได้ขนาดไหน แต่พอมันเชื่อไม่ได้ก็เชื่อไม่ได้จริงๆ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างกระอักกระอ่วนเล็กน้อย “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ตอนตรวจสอบเมื่อกี้ มันต้องอยู่ในสภาวะพักตัวแน่ๆ กดพลังทั้งตัวให้ต่ำที่สุด ดังนั้นจึงดูไม่ค่อยแข็งแกร่ง ใครจะไปคิดว่ามันคือสัตว์เทพหิมะล่ะ!”
ลู่ฝานขี้เกียจพูดกับไอ้เก้าแล้ว เขาเร่งความเร็วเหาะออกไป
เหมือนสมองของสัตว์เทพหิมะตัวนี้ใช้การไม่ค่อยได้ เมื่อมันเห็นลู่ฝานเหาะหนี มันอึ้งอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเงยหน้าขึ้นฟ้าคำรามออกมาอีก
ทันใดนั้นมีเสียงคำรามดังทั่วทุกทิศทุกทาง
ดังขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้อย่างต่อเนื่อง
หลังจากนั้นลู่ฝานเห็นตรงสุดสายตา สัตว์อสูรบินขึ้นมาจากเกาะสิบกว่าเกาะรอบๆ
มีทั้งขนาดใหญ่เหมือนภูเขา มีทั้งตัวเหมือนมังกร แต่ละตัวมาพร้อมพลังแข็งแกร่ง พวกมันมองมาทางลู่ฝานด้วยสายตาดุดัน
ลู่ฝานอ้าปากค้าง มองสัตว์อสูรพวกนี้แล้วพูดว่า “สัตว์อสูรเก่งกาจทั้งนั้นเลย ไม่มีตัวไหนอ่อนแอเลย พระเจ้า พวกมันเห็นฉันแล้วเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ไม่ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนพวกมันได้ยินเสียงคำรามของสัตว์เทพหิมะ เลยโดนยั่วโมโหพร้อมกัน”
ลู่ฝานพูดอย่างประหลาดใจ “สัตว์เทพหิมะตะโกนอะไร แค่ประโยคเดียวก็ทำให้พวกมันโกรธได้เหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรชะงักไปแล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อกี้ฉันถามวิญญาณเทพมังกรทำลายล้างในเจดีย์ มันบอกว่าสัตว์เทพหิมะตะโกนว่ามีมนุษย์!”
ลู่ฝานมองไปไกลๆ อย่างตกตะลึง จู่ๆ เขาพูดอะไรไม่ออก
หลังจากนั้นสัตว์อสูรแข็งแกร่งที่อยู่สุดสายตาบินขึ้นมาพร้อมกัน พุ่งตรงเข้ามาทางลู่ฝานทันที
เสียงคำรามดังสนั่น ฟ้าดินเปลี่ยนสี
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดต่อ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ คราวนี้พวกมันตะโกนว่าฆ่ามนุษย์ให้หมด ฆ่ามนุษย์ให้ตาย ทำลายมนุษย์ต่ำต้อยไร้ยางอาย มนุษย์ขี้ขโมย!”
ลู่ฝานแผดเสียงออกมาว่า “แกไม่ต้องบอกฉันก็รู้ว่าพวกมันจะมาฆ่าฉัน รีบบอกมาเร็วๆ ว่าไปทางไหน สัตว์อสูรที่ไหนอ่อนแอที่สุด”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนพลังของสัตว์เทพหิมะอ่อนแอที่สุด”
ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “โอเค แกหุบปากได้แล้ว”
พูดพลางลู่ฝานเหาะขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ตัวกลายเป็นลำแสง หันหลังเหาะออกไป