เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1643
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1643
เสียงคำรามด้านหลังดังสนั่น ลู่ฝานเหาะไปข้างหน้าสุดชีวิต
ตอนอยู่ประเทศอู่อาน สัตว์อสูรแข็งแกร่งที่สุดที่เขาเคยเจอคือมังกรโลหิตสามหัว ที่เจอตอนสอบผู้ตรวจการระดับกลาง
แม้เป็นสัตว์อสูรที่โดนผนึกเอาไว้ แต่ฝีมือของมังกรโลหิตสามหัว แข็งแกร่งจนน่ากลัวจริงๆ ลู่ฝานในตอนนี้ยังรู้สึกว่าไม่สามารถเอาชนะมันได้เลย
ส่วนสัตว์อสูรน่ากลัวที่อยู่ด้านหลังพวกนี้ พลังของแต่ละตัวไม่ด้อยไปกว่ามังกรโลหิตสามหัวเลย
ถ้าไม่หนีตอนนี้ จะรอถึงเมื่อไรล่ะ
ด้านหน้า ตัวของสัตว์เทพหิมะใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว
มันเห็นลู่ฝานยังกล้าหนีกลับมา มันยกแขนขึ้นสองข้าง พายุหิมะรุนแรงรวมตัวบนแขนของมัน
สายลมรุนแรงพัดจนมิติรอบตัวแตกกระจายอย่างต่อเนื่อง ความหนาวเย็นโจมตีเข้ามารอบๆ
ลู่ฝานเห็นภาพนี้ เขารีบกลั้นหายใจแล้วเอามุกเวิ้งว้างของตัวเองออกมา
ตูม!
แขนสองข้างของสัตว์เทพหิมะฟาดลงมา เกาะทั้งเกาะสั่นอย่างรุนแรง
ตัวของลู่ฝานจมหายไปในพายุหิมะ พวกสัตว์อสูรที่บินเข้ามาอย่างรวดเร็วหยุดลงกลางอากาศพร้อมกัน ปิดล้อมเกาะเอาไว้ สายตาจ้องเขม็ง
พายุหิมะหยุดลง ตัวของลู่ฝานหายไปแล้ว
โฮก!
สัตว์เทพหิมะเหวี่ยงแขนใหญ่ของตัวเองทั้งสองข้าง เหมือนกำลังพูดอะไรอย่างได้ใจ
สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงคำรามเบาๆ ออกมาไม่หยุด เหมือนกำลังพูดคุยกัน
ใต้ต้นไม้ยักษ์ในเกาะ ลู่ฝานกลั้นหายใจ กำมุกเวิ้งว้างเอาไว้ในมือแน่น
ตอนนี้มุกเวิ้งว้างกลายเป็นสีฟ้าแล้ว มันดูดพายุหิมะเข้ามาเยอะเกินไป ตอนนี้ไม่สามารถดูดอะไรได้อีกแล้ว
ปราณเกราะกางออก ฟ้าดินแยกออก ลู่ฝานหวังว่ากระบวนท่านี้จะตบตาสัตว์อสูรแข็งแกร่งเหล่านั้นได้
ในใจเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร สัตว์อสูรที่นี่แข็งแกร่งกว่ากุยวัวในอดีตเยอะมาก
ในใจเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ลู่ฝานใช้วิชาปรับลมหายใจ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในใจลู่ฝานไม่หยุด “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ สัตว์อสูรพวกนี้กำลังคุยกันว่าเจ้านายตายแล้วหรือยัง เหมือนสติปัญญาของสัตว์เทพหิมะไม่ค่อยดีเท่าไร มันคิดว่ากำจัดเจ้านายได้แล้ว มันกำลังบอกสัตว์อสูรตัวอื่นว่าตัวเองแข็งแกร่งขนาดไหน”
ลู่ฝานช้อนตาขึ้นมองสัตว์เทพหิมะขนาดใหญ่ตรงหน้า ตอนนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าสัตว์เทพหิมะจะเกลี้ยกล่อมพวกมันได้
จู่ๆ วัวเกราะเหล็กเขาเดียวที่อยู่ไม่ไกลส่งเสียงคำรามอย่างโมโหออกมา แสงเก้าสีบนตัวกลายเป็นสายฟ้า
สัตว์เทพหิมะรีบเหวี่ยงหมัดแสดงความน่าเกรงขามใส่วัวเกราะเหล็ก ลู่ฝานพูดในใจว่า “เกิดอะไรขึ้น สัตว์อสูรพวกนั้นเห็นเราแล้วเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดว่า “ไม่ใช่หรอกเจ้านาย วัวเขาเดียวตัวนั้นจะระเบิดเกาะนี้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต แต่สัตว์เทพหิมะไม่ยอม บอกว่าที่นี่คือรังของมัน ใครกล้าแตะต้อง มันจะสู้สุดชีวิต!”
หัวใจของลู่ฝานรัดตัวแน่นทันที
บนท้องฟ้า พวกวัวเกราะเหล็กเขาเดียวมองหน้าสัตว์เทพหิมะแล้ว
สัตว์อสูรตัวอื่นก็ส่งเสียงคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง จากนั้นปล่อยแสงออกมาทั้งตัว
สัตว์เทพหิมะโมโหทันที ตัวของมันขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง หญ้าสามใบบนหัวปล่อยแสงสีขาว ดำ เทาออกมา
ทันใดนั้นดวงตาของสัตว์เทพหิมะกลายเป็นสีแดงก่ำ ก้อนหิมะทุกตารางนิ้วบนตัวมีแสงสะดุดตา
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “สายเลือดหุ้นตุ้นโบราณ พระเจ้า ฉันไม่ได้เจอสัตว์อสูรที่มีสายเลือดของหุ้นตุ้นมานานแค่ไหนแล้วนะ ตอนนี้พละกำลังของสัตว์เทพหิมะแข็งแกร่งที่สุดแล้ว!”
ลู่ฝานถามในใจว่า “สายเลือดหุ้นตุ้นอะไรกัน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรอธิบายว่า “ก็บรรพบุรุษของมันเป็นสัตว์อสูรที่ออกมาจากหุ้นตุ้น สัตว์อสูรจากหุ้นตุ้นที่ออกมาภายนอกได้ ล้วนเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งอันดับต้นๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่เคยได้ยินเรื่องตัวอสูรเหนียนที่เคยทำลายประเทศนับไม่ถ้วนในอดีตหรือเปล่า”
ลู่ฝานอ้าปากค้างแล้วพูดว่า “อสูรเหนียน แกหมายถึงอสูรเหนียนในตำนานที่ออกมาทำร้ายคนตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีทุกปีน่ะเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ใช่ มันนั่นแหละ ตอนนั้นต้องสูญเสียขุนพลังสุดเหนือฟ้าสิบกว่าคนเพื่อฆ่ามัน ต่อมาจึงมีการฉลองปีใหม่ในหลายๆ ประเทศ ประเพณีของประเทศอู่อานก็วิวัฒนาการมาจากสิ่งนี้แหละ”
ลู่ฝานหนังตากระตุก สายเลือดสัตว์อสูรชั้นยอดที่สืบทอดเผ่าพันธุ์กันมา ต้องแข็งแกร่งจนน่ากลัวแน่ๆ
เป็นไปตามคาด พลังของสัตว์เทพหิมะแข็งแกร่งขึ้นทันที สัตว์อสูรสองสามตัวรอบๆ ถอยไปด้านหลัง เหมือนไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้อย่างไรอย่างนั้น
ทว่าตอนนี้วัวเกราะเหล็กเขาเดียวกลับฝืนลงมือ สายฟ้าเก้าสีผ่าลงบนเกาะทันที
แสงสายฟ้าน่ากลัวเหมือนเสาแสงเต็มฟ้า เหมือนพลานุภาพจะแทงทะลุทั้งเกาะ
สัตว์หิมะสวนด้วยฝ่ามือ ตบจนสายฟ้ากระจัดกระจาย
ในเวลาเดียวกัน สัตว์เทพหิมะพุ่งเข้าไปหาวัวเกราะเหล็กเขาเดียวพร้อมเสียงคำรามดังสนั่น
วัวเกราะเหล็กเขาเดียวตัวนั้นไม่เกรงกลัวสักนิด เกราะบนตัวเริ่มแผ่ออกเป็นวงกว้าง จากนั้นกลายเป็นอาวุธมากมายเต็มไปหมด
ดาบ ทวน กระบี่ ง้าว ขวาน ขวานวงพระจันทร์ ตะขอ สามง่าม มีครบทุกอย่าง
อาวุธแต่ละชิ้นมีแสงแวววาวของอาวุธวิเศษ แสงเก้าสีรวมตัวอยู่ด้านบน พลังฟ้าดินรวมตัวกันอย่างบ้าคลั่ง
“อสูรอาวุธวิเศษ!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวลู่ฝานอย่างตกใจ
ลู่ฝานถามว่า “อสูรอาวุธวิเศษคืออะไรอีก”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบตอบว่า “สัตว์อสูรที่กินพวกหินเหล็ก หินประหลาด โลหะและอาวุธเป็นอาหาร ถ้าอ่อนหน่อยจะเรียกว่าอสูรหินเหล็ก ถ้าเก่งหน่อยจะเรียกว่าอสูรหนามแหลม แข็งแกร่งที่สุดคืออสูรอาวุธวิเศษ! ดูอสูรอาวุธวิเศษตัวนี้สิ มันต้องกลืนอาวุธวิเศษร้อยอันเป็นอย่างน้อย ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ มันอยู่ในกองอาวุธวิเศษหรือไง”