เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1644
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1644
สีหน้าลู่ฝานตกใจเล็กน้อย เขาเคยได้ยินอสูรหินเหล็กกับอสูรหนามแหลม ไม่ใช่สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเท่าไร นักบู๊แดนปราณดินสามารถจัดการได้ แต่คิดไม่ถึงว่าสัตว์อสูรแบบนี้สามารถเติบโตได้ถึงขั้นนี้
ตัวของสัตว์เทพหิมะโดนอาวุธวิเศษนับไม่ถ้วนแทงทะลุภายในพริบตาเดียว แต่สัตว์เทพหิมะก็ยังตบลงบนตัวอสูรอาวุธวิเศษ
อสูรอาวุธวิเศษโดนตบจนรูปร่างเปลี่ยนไป แสงสีดำ ขาว เทาทำให้มันร้องโหยหวนออกมาดังสนั่น
เมื่อสัตว์อสูรตัวอื่นเห็นว่าพวกมันเอาจริงแล้ว ต่างพากันถอยหนีทันที พวกสัตว์อสูรที่ดูอ่อนแอหน่อยรีบหนีออกไปมองดูจากไกลๆ
โฮก! โฮก! โฮก!
สัตว์เทพหิมะกับอสูรอาวุธวิเศษ ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเลย พวกมันโจมตีใส่กันอีกครั้ง
การต่อสู้ของสัตว์อสูรป่าเถื่อนมากจริงๆ ไม่มีคำว่าทักษะเทคนิค สู้กันแบบเอาถึงชีวิต
เหมือนสัตว์เทพหิมะคำนึงถึงเรื่องที่ถ้าสู้กันแบบนี้ จะทำให้เกาะด้านล่างเท้าโดนโจมตีจนกระจุย ดังนั้นจึงตัดสินใจเด้งตัวขึ้นฟ้า ดึงอาวุธวิเศษทั้งหมดขึ้นมากลางอากาศ
ในเวลาเดียวกันอ้าปากโจมตีแสงสีขาวดำเป็นวงกลมใส่ตัวอสูรอาวุธวิเศษ ทันใดนั้นลู่ฝานเห็นหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏกลางฟ้าดิน
เงาของสัตว์เทพหิมะกับอสูรอาวุธวิเศษจมลงไปในหลุมดำแล้ว
เสียงต่อสู้ของอสูรขนาดใหญ่สองตัวดังออกมาจากหลุมดำอย่างต่อเนื่อง ลู่ฝานก็มองไม่ค่อยชัดว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
พลังที่สัตว์อสูรสองตัวนี้แสดงให้เห็น เก่งกาจกว่าเขาเยอะมากจริงๆ
ทันใดนั้นหลุมดำโดนแสงเก้าสีทำลาย เงาสัตว์อสูรสองตัวปรากฏให้เห็นอีกครั้ง
เห็นแขนหินขนาดใหญ่ทั้งสองข้างของสัตว์เทพหิมะบีบตัวอสูรอาวุธวิเศษเอาไว้แน่น
ใช้แรง ใช้แรงเพิ่มขึ้นอีก!
อสูรอาวุธวิเศษส่งเสียงร้องโอดครวญดังสนั่น ปล่อยแสงเก้าสีออกมาไม่หยุด แทงทะลุตัวของสัตว์เทพหิมะ แต่ไม่ได้ผลสักนิด
ทันใดนั้นสัตว์เทพหิมะคำรามออกมา อ้าปากหินขนาดใหญ่ของมันกัดลงบนตัวของอสูรอาวุธวิเศษ
แควก!
อสูรอาวุธวิเศษโดนกัดจนขาดเป็นสองท่อน สัตว์เทพหิมะเหวี่ยงมันลงบนเกาะ
เสียงดังสนั่น!
ตัวท่อนหนึ่งของอสูรอาวุธวิเศษกระแทกลงข้างหน้าลู่ฝาน อีกนิดเดียวลู่ฝานเกือบโดนตัวใหญ่ยักษ์ของอสูรอาวุธวิเศษกระแทกใส่แล้ว
สัตว์เทพหิมะส่งเสียงคำรามดังสนั่นออกมาอีกครั้ง ตอนนี้สัตว์อสูรตัวอื่นพากันถอยหนี ไม่กล้าไปหาเรื่องมันอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นโลกมนุษย์หรือโลกสัตว์อสูร ผู้เข้มแข็งที่สุดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด
สัตว์เทพหิมะพิสูจน์พละกำลังที่แข็งแกร่งของตัวเองแล้ว มีหรือที่สัตว์อสูรตัวอื่นจะกล้าเข้ามาหาเรื่องมัน
มองจนสัตว์อสูรตัวอื่นหายไปจนลับสายตา สัตว์เทพหิมะค่อยๆ ลงมาบนพื้น
ลู่ฝานเห็นควันสีเทาพุ่งออกมาจากตัวสัตว์เทพหิมะไม่หยุด
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรอธิบายว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นั่นคือเลือดของมัน อสูรหุ้นตุ้นบางส่วนก็เป็นแบบนี้แหละ!”
เหมือนสัตว์เทพหิมะได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน มันค่อยๆ หมอบลงบนพื้น แล้วกลายเป็นเขาหิมะอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันมันก็หลับตาลงช้าๆ
ลู่ฝานรออยู่นาน เมื่อแน่ใจแล้วว่าสัตว์เทพหิมะไม่ขยับอีกแล้ว จึงค่อยๆ ปัดปราณเกราะออกไปแล้วสูดหายใจลึก
เขาหลบอยู่ใต้ต้นไม้ยักษ์ มองสัตว์เทพหิมะปล่อยควันออกมา แล้วพูดเสียงเบาว่า “ถือว่ารอดมาได้ ต้องขอบใจสัตว์เทพหิมะที่สมองใช้การไม่ค่อยได้ตัวนี้จริงๆ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนีกันเถอะ ดูเหมือนอยู่ที่นี่นานไม่ได้แล้ว ถ้ามันฟื้นขึ้นมา เราโดนกระทืบแน่”
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ ฉันคิดว่าทั้งสวรรค์ชั้นเจ็ด ที่นี่อาจปลอดภัยที่สุด รอก่อนเถอะ!”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเดินมาข้างหน้าศพของอสูรอาวุธวิเศษ ยื่นมือไปเก็บกระบี่หักด้านล่างตัวของอสูรอาวุธวิเศษ
“กระบี่เล่มนี้แหลมคมมากเลย”
ลู่ฝานเอ่ยชมเบาๆ
เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏข้างตัวลู่ฝาน “หินเต่างูดำ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อสูรอาวุธวิเศษสร้างกระบี่เล่มนี้ออกมาเอง ใช้หินที่มันเคยกลืนกินเข้าไป”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “วัสดุดี วัสดุของอาวุธแต่ละชิ้นดีๆ ทั้งนั้น แกไม่รู้สึกเหรอว่าถ้าเอาอาวุธพวกนี้มาหลอมจะได้อาวุธวิเศษชิ้นหนึ่งเลยนะ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนเจ้านายได้ของดีอีกแล้ว”
ลู่ฝานเอายกกระบี่ขึ้นมาปักลงบนตัวอสูรอาวุธวิเศษ ใส่ปราณชี่ทั้งตัวเข้าไปในกระบี่ ลู่ฝานผ่าลำตัวของอสูรอาวุธวิเศษอย่างโหดเหี้ยม
ไอ้เวรอสูรอาวุธวิเศษ ถึงมันตายไปแล้วแต่ตัวก็ยังแข็งใช้ได้เลย ถ้าลู่ฝานไม่ใส่พลังแห่งโลกเข้าไป คงผ่ามันยากแน่ๆ
ลู่ฝานยื่นมือล้วงเข้าไปในตัวอสูรอาวุธวิเศษ เหมือนกำลังหาอะไรอยู่
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่หาอะไรอยู่เหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “แก้วหินสัตว์อสูร สัตว์อสูรแข็งแกร่งขนาดนี้ น่าจะมีแก้วหินนะ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่มัน”
จู่ๆ ลู่ฝานคลำอะไรบางอย่างได้ เขาล้วงมันออกมา
กระบี่ยาวสีเลือดปรากฏในสายตาลู่ฝาน เพิ่งเอาออกมาก็รวมพลังฟ้าดินเป็นไฟขึ้นมาเอง
“กระบี่ปีศาจไฟ!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดออกมาด้วยความตกใจ