เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1651

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1651

สายลมพัดเสื้อผ้า เสียงน้ำไหลดังสนั่น

จู่ๆ ลู่ฝานพูดอะไรไม่ออก

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนฝูงสัตว์อสูรมุงดูเยอะขนาดนี้ ดูสัตว์อสูรรูปร่างประหลาด พลานุภาพดุดันพวกนี้สิ ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่าจะพูดอะไรดี

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่หนีเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเห็นลู่ฝานยังนิ่งอยู่จึงเอ่ยเตือน

ลู่ฝานอยากหนี แต่ปัญหาคือหนีไปทางไหนล่ะ

ด้านหลังโดนปิดตายไปแล้ว บนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยสัตว์ปีก ส่วนล่างน้ำตกก็เต็มไปด้วยฝูงสัตว์อสูร

ลู่ฝานกัดฟันแล้วยกมือขึ้นเหวี่ยง

ปราณเกราะปรากฏออกมา ตัวเขาหายไปจากฟ้าดินทันที

เขาหมดหนทางแล้ว ทำได้แค่ลองดูว่ากระบวนท่านี้ยังใช้ได้อยู่ไหม!

เมื่อเห็นตัวของลู่ฝานหายไปจากที่เดิมในพริบตาเดียว สัตว์อสูรจำนวนไม่น้อยส่งเสียงตกใจออกมา

โฮก! โฮก!

ฝูงสัตว์อสูรที่รูปร่างแตกต่างกัน พละกำลังแข็งแกร่ง ถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ มองตรงจุดที่ลู่ฝานหายไป ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง

สัตว์อสูรที่บินวนเวียนอยู่บนฟ้าก็บินต่ำลงเล็กน้อย เหมือนอยากรู้ว่าลู่ฝานหายไปได้ยังไง

ลู่ฝานมองสัตว์อสูรพวกนี้อย่างตึงเครียด แอบขอให้พวกมันอย่าฉลาดมาก

นี่เป็นกระบวนท่าสุดท้ายที่เขาใช้ป้องกันชีวิต ถ้าไม่สำเร็จ ครั้งนี้เขาต้องอยู่ที่นี่แน่นอน

เงยหน้ามองฝูงสัตว์อสูรตรงหน้า ลู่ฝานไม่มีความคิดหนีเลยสักนิด

ดูนกแปลกๆ ที่บินอยู่บนฟ้าสิ ตัวเหมือนสายลม จะงอยปากเหมือนเมฆ ระหว่างที่สะบัดปีก มิติถึงกับบิดเบี้ยว

ทุกครั้งที่มันสะบัดปีก ตัวมันจะกะพริบหนึ่งครั้ง เมื่อลู่ฝานเห็นภาพนี้ก็รู้ว่านี่ต้องเป็นสัตว์อสูรที่มีความรู้ด้านมิติแน่นอน

ความเร็วแค่นี้ของเขา นกประหลาดตัวนี้คงตามเขาทันภายในพริบตาเดียว

อีกทั้งถ้าโดนฝูงสัตว์มากมายขนาดนี้ไล่ตาม เขาคงมีเพียงความตายเท่านั้น ครั้งนี้คงไม่มีสัตว์เทพหิมะอีกตัวมาช่วยเขาสู้แล้วล่ะ

เหมือนคำขอของลู่ฝานเป็นผล เหมือนสัตว์อสูรพวกนี้ไม่ค่อยฉลาดเท่าไร พวกมันไม่เข้ามาดูเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เอาแต่คำรามและร้องตะโกนอยู่ด้านข้าง

จู่ๆ มีสัตว์อสูรสองสามตัวถอยไปด้านข้าง ลู่ฝานเข้าใจว่าพวกมันจะไปกันแล้ว รู้สึกดีใจขึ้นมาในใจทันที

ทันใดนั้นลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรตัวหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังสุด

นี่เป็นสัตว์อสูรที่อัปลักษณ์มาก ตัวมันเหมือนกองเศษเนื้อ รูปร่างคล้ายดินโคลน ทั้งตัวเต็มไปด้วยดวงตา สูงประมาณ 90 กว่าเมตร

สูงกว่าลู่ฝานเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นสัตว์อสูรที่มีดวงตาเต็มตัว ในใจลู่ฝานเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนในใจว่า “อย่าบอกนะว่านี่คือเทพพันตา!”

ลู่ฝานตะโกนในใจ “ไอ้หมอนี่คงไม่มีวิธีทำลายกระบวนท่าของฉันใช่ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เทพพันตาในตำนานคือสัตว์อสูรที่สามารถมองเห็นวิถีนับหมื่นในฟ้าดิน!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเพิ่งพูดจบ เทพพันตาส่งเสียงคำรามดังอึกทึกขึ้นทันที

หลังจากนั้นดวงตาเป็นพันบนตัวมันสว่างขึ้นพร้อมกัน แสงสว่างพุ่งออกมาทันที

ลู่ฝานยังไม่ทันตั้งตัว เขารู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งพุ่งเข้ามาอย่างมืดฟ้ามัวดิน ทำลายปราณชี่บนตัวเขาทันที

อย่าว่าแต่ปราณเกราะเลย แม้แต่ลู่ฝานยังกระเด็นออกไป

อ๊าก!

เสียงตะโกนดังสนั่น ลู่ฝานหล่นลงไปในน้ำตก สายน้ำปะทะตัวเขา

ลู่ฝานพยายามบิดตัว เท้าเหยียบลงบนสายน้ำเพื่อไม่ให้โดนซัดจนกระเด็นลงพื้น

ด้านบนน้ำตก ฝูงสัตว์อสูรเดินมาริมหน้าผาแล้วก้มลงมอง