เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1657
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1657
สวรรค์ชั้นแปด วิวทิวทัศน์งดงาม
ประตูบานหนึ่งปรากฏกลางท้องฟ้า จากนั้นใครคนหนึ่งถูกเหวี่ยงออกมาจากประตู กระแทกลงบนพื้นอย่างแรง
พลั่ก!
พื้นถูกกระแทกจนเป็นหลุมลึก รอยร้าวแผ่เป็นวงกว้างเหมือนใยแมงมุม
ลู่ฝานจับเอวตัวเองแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขากัดฟันพูดว่า “เอวอันบอบบางน่าสงสารของฉัน วิถีแห่งมิติผนึกกำลังได้ด้วย อัศจรรย์สุดๆ ไปเลย!”
ลู่ฝานเงยหน้ามองประตูบนท้องฟ้าค่อยๆ หายไปแล้วยิ้มบางๆ
ไม่ว่ายังไงเขาก็มาถึงสวรรค์ชั้นแปดแล้ว
หันไปมองรอบๆ เหมือนที่นี่ไม่ต่างอะไรกับข้างนอก
ฟ้าครามเมฆขาว อาทิตย์ส่องแสง ธรรมชาติงดงาม
ไม่รู้ดีกว่าตั้งเท่าไรเมื่อเทียบกับสวรรค์ชั้นเจ็ดที่มีแต่เกาะลอยฟ้ากับสัตว์อสูร
ลู่ฝานตะโกนเบาๆ ว่า “ผู้อาวุโส ผู้อาวุโสยังอยู่ไหม”
หันไปมองรอบๆ ลู่ฝานไม่เห็นเงาใครสักคน
ทิ้งเขาไว้ในสวรรค์ชั้นแปดแล้วไม่สนใจอีกแล้ว
ในใจลู่ฝานมีความสงสัย จู่ๆ มีเสียงดังขึ้นบนท้องฟ้าไกลๆ
“ลู่ฝาน มาทางนี้!”
เสียงดังก้องบนท้องฟ้า ลู่ฝานฟังออกว่านี่คือเสียงของผู้อาวุโสตระกูลหั่วคนนั้น
ลู่ฝานรีบเดินไปทางที่เสียงดังขึ้น ป่าด้านหน้าปรากฏเป็นทางเดินเล็กๆ ยาวเข้าไปในป่าลึก
ลู่ฝานไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเดินตรงไปข้างหน้าทันที
ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่คือสวรรค์ชั้นแปดของประเทศตันเซิ่งเหรอ สถานที่เก็บของศักดิ์สิทธิ์ในตำนานทั้งสามชิ้น!”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “แกรู้จักของศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นของประเทศตันเซิ่งเหมือนกันเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉันนี่น่าอายจริงๆ อันที่จริงฉันรู้จักแค่ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ อีกสองอย่างฉันก็ไม่รู้ว่าคืออะไรเหมือนกัน เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ต้องพาฉันไปเปิดหูเปิดตาด้วยนะ!”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพยักหน้า ตอนนี้ลู่ฝานรู้สึกว่ามีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ในเข็มขัดตัวเอง
ล้วงมือเข้าไปคลำดู ลู่ฝานดึงเจ้าหินน้อยออกมา
ไอ้หมอนี่ขยับอีกแล้ว เจ้าหินน้อยกระโดดขึ้นมาบนไหล่ลู่ฝาน จากนั้นก็วิ่งไปมาไม่หยุด ดูตื่นเต้นจนผิดปกติ
ตอนนี้หญ้าสามใบบนหัวมันปล่อยแสงออกมา
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “ไอ้หมอนี่เป็นอะไร บ้าไปแล้วเหรอ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ไม่น่าจะบ้านะ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ที่นี่ต้องมีของที่สำคัญกับมันมากแน่ๆ มันถึงเป็นแบบนี้”
ลู่ฝานจับเจ้าหินน้อยเอาไว้ มองอย่างละเอียดแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ที่นี่น่าจะมีของที่สำคัญกับสัตว์อสูรทั้งหมดมาก ไม่งั้นพวกสัตว์อสูรที่สวรรค์ชั้นเจ็ดจะรวมตัวอยู่หน้าประตูทำไมล่ะ!”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ใช่ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่มองได้ทะลุปรุโปร่งจริงๆ”
เดินต่อไปข้างหน้า ลู่ฝานมองต้นไม้สองข้างทาง เดินพลางพูดว่า “พลังฟ้าดินที่นี่ไม่ค่อยอุดมสมบูรณ์เท่าไร ต้นไม้ก็ธรรมดามาก ดูไม่ออกจริงๆ ว่าที่นี่คือสวรรค์ชั้นแปดที่ลึกลับสุดของประเทศตันเซิ่ง!”
ขณะกำลังพูด จู่ๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหู
“ความเรียบง่ายคือแก่นแท้ ความธรรมดาคือสัจธรรม ไอ้หนุ่ม แค่นี้นายยังไม่เข้าใจ ยังอ่อนมากจริงๆ!”
ลู่ฝานชะงักฝีเท้าลงทันที มองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ
ทันใดนั้น ต้นไม้ข้างหน้าแยกออกเป็นสองด้านอย่างรวดเร็ว เหมือนต้นไม้พวกนี้มีชีวิตเหมือนคน ยกรากของตัวเองเพื่อหลีกทางให้
ทันใดนั้น ด้านหน้าไม่ไกลมีหมู่บ้านเล็กๆ ปรากฏในสายตา