เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1664
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1664
ลู่ฝานอึ้งอยู่ที่เดิม อ้าปากค้างมองแหวนตัวเอง
แกอีกแล้ว ทำไมเป็นแกอีกแล้ว!
ลู่ฝานหมดคำจะพูดจริงๆ กว่าจะรู้แจ้งได้สักครั้ง ตอนกำลังจะได้สิ่งดีๆ ไอ้แหวนเวรนี่ออกมาทำลายอีกแล้ว
ที่ตีนเขา ผู้อาวุโสห้าคนที่กำลังดูอย่างตั้งใจเห็นรอบตัวลู่ฝานมีหลุมดำปรากฏออกมา
พวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้เพียงว่าพลังที่ปล่อยออกมาจากตัวลู่ฝาน ทำให้พวกเขาแอบตกใจ!
“นั่นคืออะไร”
ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินพูดอย่างตกใจ
ผู้อาวุโสคนอื่นไม่ตอบ เพราะพวกเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรบนตัวลู่ฝาน
ไม่นาน แสงหายไป ทุกอย่างกลับเป็นปกติ
ลู่ฝานยืนมองแหวนตัวเองอยู่ที่เดิม ใบหน้ากำลังกระตุก
ไอ้แหวนเวรนี่ ลู่ฝานอยากขว้างมันทิ้งจริงๆ
ขณะนั้นเจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมา มันพูดเสียงสั่นว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ปล่อยพลังแบบนี้ออกมาอีกแล้ว ฉันตกใจเกือบตาย!”
ลู่ฝานพูดว่า “ไอ้พลังเวรนี่ขัดขวางการทะลุระดับของฉัน!”
พูดพลาง ลู่ฝานลองรวมพลังธาตุไฟเข้ามาในตัวอีกครั้ง
จู่ๆ ลู่ฝานพบว่าตอนนี้วิถีแห่งไฟว่านอนสอนง่ายมาก แค่เขาใช้ความคิด ทั้งโลกก็กลายเป็นเปลวเพลิงได้
ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองมีการพัฒนาด้านวิถีแห่งไฟเป็นอย่างมาก เหมือนเขาเปลี่ยนจากการใช้พลังธาตุไฟมาเป็นการควบคุมพลังธาตุไฟแล้ว
แต่วิถีแห่งธาตุไฟรอบๆ ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมเข้ามาในตัวเขา เหมือนร่างกายเขามีม่านกั้นขึ้นมาเองหนึ่งชั้น ขัดขวางไม่ให้วิถีแห่งธาตุไฟรุกล้ำเข้ามา
ลู่ฝานไม่รู้ว่านี่คือเรื่องดีหรือไม่ดีกันแน่ เพราะร่างกายอมตะของเขา หรือร่างแห่งวิถีก็ล้มเหลวไปแล้ว
สิ่งที่เหลืออยู่เพียงอย่างเดียวคือความเข้าใจที่เขามีต่อฟ้าดิน
เขาเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับวิถีแห่งฟ้าดินแล้ว รู้ว่าจิตใจตัวเองคือวิถีแห่งสวรรค์ มองเห็นวิถีมากมายที่อยู่ในสวรรค์ชั้นแปด
เมื่อเงยหน้ามองอีกครั้ง ด้านหน้ามีประตูทองสัมฤทธิ์หรือประตูไม้ที่ไหนกันล่ะ
มีเพียงวิถีที่บิดเบี้ยวซ้อนทับกัน และข้างใน มีของสามอย่างลอยอยู่ในนั้นอย่างเงียบ ๆ
อันที่จริงอยู่ห่างจากเขาเพียงสิบก้าวเท่านั้น!
ลู่ฝานก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าว จู่ๆ ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงทันที
ที่ตีนเขา เมื่อผู้อาวุโสทั้งห้าคนเห็นลู่ฝานขยับ ดวงตาพวกเขาส่องประกายทันที
“เข้าไปแล้ว!”
ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินพูดเสียงดัง
ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวกัดฟันอย่างตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้ เขาแค่ทำความเข้าใจวิถีธาตุไฟธรรมดาๆ เท่านั้น จะก้าวออกไปได้ยังไง”
ทั้งห้าคนเหาะขึ้นไปพร้อมกัน มาถึงด้านหลังลู่ฝานอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานเดินต่อไปข้างหน้าเหมือนไม่เห็นพวกเขาอย่างไรอย่างนั้น
หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว
เดินเพียงแค่สามก้าว ลู่ฝานรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองกำลังจะพังทลาย
วิถีแห่งฟ้าดินรวมตัวเป็นกลุ่มก้อนต่อหน้าเขา วิถีน่ากลัวมากมายซ้อนทับกัน ขัดขวางการเดินของเขา
แต่ตอนนี้ลู่ฝานเห็นรูปร่างของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามชิ้นอย่างชัดเจนแล้ว
โดยเฉพาะต้นไม้สีขาวตรงกลาง กิ่งก้านสาขาของมันส่งผลกระทบมาถึงวิถีทางนี้
ใบไม้แต่ละใบคือการควบแน่นของกฎของฟ้าดิน
นี่มันต้นไม้ที่ไหนกันล่ะ นี่มันจิตวิญญาณแห่งฟ้าดินที่ฟูมฟักด้วยวิถีนับไม่ถ้วน!
ทุกครั้งที่มันขยับเบาๆ สามารถทำให้วิถีมากมายแผ่ออกเป็นวงกว้าง
มืดฟ้ามัวดิน พลุ่งพล่านไปสุดขอบฟ้า
มันคือต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์!