เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1675
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1675
สวรรค์ชั้นแปด
ลู่ฝานเห็นหลิงเหยากับเจ้าดำเริ่มเคลื่อนไหว เขาค่อยๆ เก็บห้าธาตุสรวงสวรรค์
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ทางฝั่งหลิงเหยาน่าจะราบรื่นไปได้ด้วยดี มีการช่วยเหลือของเจ้าดำรวมถึงนักบู๊เป็นร้อยคน หลิงเหยาลักพาตัวหั่วหลงจู้ออกไปนอกอากาศเวิ้งว้างประเทศตันเซิ่ง น่าจะไม่มีปัญหาอะไร
ลู่ฝานยอมรับเลยว่าหลิงเหยาฉลาดและเก่งมาก
บางทีอาจเป็นเพราะติดตามข้างกายเขาตลอดเวลา หลิงเหยาจึงไม่ค่อยมีโอกาสแสดงให้เห็น ดังนั้นลู่ฝานจึงไม่รู้ว่าหลิงเหยามีความสามารถมาก
ลู่ฝานคิดไม่ถึงว่าจะอาศัยพลังของนักบู๊ตระกูลหั่วได้
ที่คิดไม่ถึงกว่านั้นคือ หาของที่เหมือนจวนอากาศธาตุ ซ่อนนักบู๊พวกนี้เอาไว้เหมือนหุ่นเชิด จากนั้นค่อยปล่อยออกมาสู้กับศัตรูในช่วงเวลาสำคัญ
ดูเหมือนระยะนี้หลิงเหยาไม่ได้เหนื่อยเปล่าแล้ว งั้นต่อไปคือหน้าที่เขาแล้วสินะ
กำจัดปัญหาที่อาจเกิดขึ้นภายหลังแล้ว ตอนนี้ลู่ฝานคิดเพียงว่าจะเอาน้ำยางต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์มายังไง
สูดหายใจลึก ลู่ฝานเดินกลับไปพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ลู่ฝานเห็นจากไกลๆ พวกผู้อาวุโสหั่วยู่เฉิน ผู้อาวุโสจินอี้ยังเล่นหมากรุกกันอยู่
สำหรับอริยปราชญ์ที่ไม่มีอะไรทำพวกนี้ สามารถเล่นหมากรุกได้หลายวัน หรือแม้กระทั่งหลายเดือน
ลู่ฝานมองกระดานหมากรุก สงสัยว่ากระดานหมากรุกอันนี้ใช่อันเดียวกับเมื่อสองวันก่อนหรือเปล่า
ลู่ฝานเดินมาข้างผู้อาวุโสแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส ฉันอยากออกจากสวรรค์ชั้นแปดแล้ว ผู้อาวุโสท่านไหนยินดีเปิดประตูให้ฉันบ้าง!”
ผู้อาวุโสทั้งห้าคนเงยหน้ามองลู่ฝานพร้อมกัน ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “จะไปแล้วเหรอ ไม่อยู่อีกสัก 2-3 วันล่ะ เพราะประมุขประเทศตันเซิ่งก็ไม่ได้เร่งให้นายกลับไป ถ้าฉันเป็นนายคงอยู่ที่นี่จนทะลุระดับอริยปราชญ์แล้วค่อยกลับไป”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สองสามวันนี้ได้อะไรที่สวรรค์ชั้นแปดเยอะมากแล้ว โลภมากไปไม่ดี ฉันรู้ตัวเองดี”
ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินส่ายหัวไปมาแล้วพูดว่า “ไม่เลว รู้จักบันยะบันยังถือเป็นเรื่องดี บางครั้งสภาพจิตใจดีแข็งแกร่งกว่าความสามารถในการทำความเข้าใจดี จินอี้ นายส่งเขาลงไปสิ อย่าให้เขาโดนสัตว์อสูรที่สวรรค์ชั้นเจ็ดกินนะ”
จินอี้พูดว่า “นายจะให้ฉันไปแล้วขโมยตัวหมากใช่ไหม”
ผู้อาวุโสหั่วยู่เฉินพูดว่า “ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ”
จู่ๆ ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวพูดขึ้นมาข้างๆ “ฉันส่งนายลงไปเอง”
ผู้อาวุโสคนอื่นมองผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวอย่างประหลาดใจ จากนั้นหัวเราะแล้วพยักหน้า
ลู่ฝานก็ตกใจเล็กน้อย เขาไม่คิดไม่ฝันว่าคนที่จะส่งเขาลงไปคือผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยว
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถพูดว่าไม่ได้ ทำได้แค่กัดฟันพูดว่า “งั้นขอบคุณผู้อาวุโสสุ่ยมาก”
พูดจบ ลู่ฝานเดินตามผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวไปข้างหน้า
ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวพูดว่า “ลู่ฝาน สองสามวันนี้นายทำความเข้าใจอะไรได้บ้าง”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “พูดไปก็ละอายใจ ไม่ได้อะไรเลย แค่รับรู้ถึงวิถีอื่นนิดหน่อย แค่นี้เท่านั้น”
ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวปรายตามองลู่ฝาน “บางครั้งถ่อมตัวเกินไปก็คือความหยิ่งยโส ช่างเถอะ ในเมื่อนายไม่อยากพูด ฉันก็ไม่ถามแล้ว”
ไม่นาน ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวเดินมาถึงตำแหน่งที่ลู่ฝานมาถึงในตอนแรก ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งรู้สึกว่าที่นี่คือจุดที่ไม่มีวิถีแห่งสวรรค์ในสวรรค์ชั้นแปด เหมือนมีอะไรบดบังไว้ แม้แต่วิถีรอบๆ ยังเข้ามายาก
ชะงักฝีเท้าลง ยื่นมือออกไปวาดด้านหน้า
วิถีด้านหน้าเริ่มรวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นลำแสง ประตูค่อยๆ ปรากฏออกมา!
ลู่ฝานเอาป้ายคำสั่งห้าธาตุออกมา “ต้องใช้ป้ายนี้ไหม”
ผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยวมองแวบหนึ่ง “ตอนขึ้นมาต้องใช้ แต่ตอนลงไปไม่ต้องใช้”