เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1681
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1681
สวรรค์ชั้นแปดเต็มไปด้วยความโกลาหล
ของศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นยังอยู่ปกติเหมือนเดิม
เต๋าอันยิ่งใหญ่กว้างไกล สัตว์อสูรคลาคล่ำ
สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปหาเต๋าอันยิ่งใหญ่ด้านหน้าของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามอย่าง เสียงร้องโอดครวญดังขึ้นไม่หยุด
ลู่ฝานที่กลายเป็นมังกรบินก็อยู่ในฝูงสัตว์อสูรด้วย
แต่เขาไม่ได้เบียดอยู่ด้านหน้าสุด กลับอยู่ตำแหน่งตรงกลาง
อานุภาพมังกรทรงพลังทั้งตัว แอบมีพลังแห่งโลกแฝงอยู่เล็กน้อย จู่ๆ สัตว์อสูรตัวอื่นออกห่างจากเขาโดยอัตโนมัติ
ในสถานการณ์คับขันแบบนี้ ไม่มีสัตว์อสูรตัวไหนอยากหาเรื่องเขาหรอก พากันพุ่งเข้าไปหาเต๋าอันยิ่งใหญ่ด้านหน้าของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามอย่างเหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ
ตอนนี้ลู่ฝานได้เห็นระดับความบ้าคลั่งของสัตว์อสูรแล้ว เรียกได้ว่าไม่กลัวตาย ต่อเนื่องไม่หยุด
ลู่ฝานเห็นตะขาบยักษ์หมื่นขาตัวหนึ่งพุ่งเข้าไปในเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่รวมตัวเป็นกลุ่มก้อน
เพียงพริบตาเดียว ตัวของตะขาบยักษ์หมื่นขาขาดครึ่ง แต่วินาทีต่อมาตัวมันก็งอกออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปอีก
สัตว์อสูรที่เป็นเหมือนมันมีเต็มไปหมด สัตว์อสูรที่ตามหลังมา เบียดเข้าไปในเต๋าอันยิ่งใหญ่อย่างบ้าคลั่ง แม้ตายก็ไม่เสียดาย!
แต่เหมือนการโจมตีของพวกมันเปลืองกำลังไปเปล่าๆ
เต๋าอันยิ่งใหญ่ด้านหน้าของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามอย่าง แข็งแกร่งมากจริงๆ ไม่เกรงกลัวสัตว์อสูรพวกนี้เลย
ปล่อยพลังอะไรออกมาก็โดนเต๋าอันยิ่งใหญ่ดูดไปจนหมด
นี่คือวิถีดั้งเดิมของฟ้าดิน หลังดูดพลังเข้าไป จะยกระดับขึ้น จนทำให้แสงสว่างบนของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามชิ้นสว่างจ้า
ลู่ฝานเห็นแล้วกระวนกระวายใจ พลังกฎเต๋าอันยิ่งใหญ่ดั้งเดิมเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้
สัตว์อสูรมากมายพุ่งเข้ามาอย่างไม่คิดชีวิตแบบนี้ ทำให้เขาก้าวไปด้านหน้าเพียงสองก้าวเท่านั้น ยังห่างอีก 6-7 ก้าวกว่าเขาจะสัมผัสต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ได้
แม้เป้าหมายของสัตว์อสูรพวกนี้คือผลวิถียาอายุวัฒนะ แต่แค่พวกมันทำลายเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่รวมตัวกันเหล่านี้ได้ ลู่ฝานก็จะพุ่งเข้าไปข้างหน้าต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ได้
แต่ตอนนี้สถานการณ์วุ่นวายกว่าที่เขาคิดไว้
ลู่ฝานแอบคาดเดาว่าเขาสร้างความเคลื่อนไหวใหญ่โตขนาดนี้ คิดว่าอีกไม่นานประเทศตันเซิ่งคงส่งคนมาตรวจดูแน่นอน
เมื่อถึงตอนนั้นเขาซวยแน่ๆ
ลู่ฝานรู้เป็นอย่างดี แม้สัตว์อสูรพวกนี้แข็งแกร่งมาก แต่ไม่มีทางสู้ผู้แข็งแกร่งมากมายของประเทศตันเซิ่งได้
ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น แค่ประมุขประเทศตันเซิ่งมาด้วยตัวเอง ชะตากรรมของสัตว์อสูรพวกนี้ก็คือโดนไล่กลับไปสวรรค์ชั้นเจ็ด
ลู่ฝานสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะคาดหวังกับพวกมันทั้งหมดคงไม่ได้ ไอ้เก้า จำไว้ว่าต้องปกป้องฉันให้ดี ฉันก็จะทุ่มสุดตัวเหมือนกัน!”
ลู่ฝานพูดพลางบินไปจนถึงด้านหน้าสุด!
สะบัดมือจับกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือ สัตว์อสูรทั้งหมดอึ้งไปทันที พวกมันมองมังกรบินขนาดใหญ่อย่างตกตะลึง เหวี่ยงกระบี่ยักษ์ฟาดฟันลงไปบนเต๋าอันยิ่งใหญ่อย่างแรง
“เปิดเขตวิถี! ใส่พลังแห่งโลกเข้าไป! สี่รอบ เมฆเฉียนคุน!”
กระบี่ฟันลงบนเต๋าอันยิ่งใหญ่ ลู่ฝานรู้สึกว่าต้านทานไม่ได้ พลังอันแข็งแกร่งพุ่งเข้ามาในตัวเขา
เต๋าอันยิ่งใหญ่ไร้รูปร่าง แต่กลับคร่าชีวิตคน
เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานโดนดีดออกมา ตัวหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ทั้งตัวเริ่มพังทลาย
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรร้องเสียงหลง เริ่มฟื้นฟูร่างกายของลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง
เลือดพุ่งขึ้นมาทั้งตัว ลู่ฝานกัดฟัน เมื่อกี้เขารู้สึกว่าพลังที่น่ากลัวที่สุดในโลกพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา
เขาไม่สามารถบรรยายพลังนี้ได้ ปราณชี่บนตัวกับเขตวิถีและพลังแห่งโลกที่ปล่อยออกมา พังทลายลงพร้อมกัน
ลู่ฝานกลายเป็นมังกรตัวเล็กร่วงลงบนพื้น เลือดไหลออกมาไม่หยุด