เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1686

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1686

“สวรรค์ชั้นแปดของประเทศตันเซิ่งอันยิ่งใหญ่ อริยปราชญ์ห้าคนของห้าตระกูลใหญ่ บวกกับเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่รวมตัวกัน คิดไม่ถึงว่าจะเฝ้าของสามอย่างไว้ไม่ได้!”

เสียงเหมือนสายฟ้าฟาด เต๋าอันยิ่งใหญ่รอบๆ แตกออก สะเทือนจนสัตว์อสูรที่เพิ่งลุกขึ้นมาไม่กล้าเข้ามา

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนสั่นไปทั้งตัว พวกเขาเหงื่อแตกเต็มหัว

เจอประมุขประเทศตันเซิ่งที่กำลังโกรธ ในใจพวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เพ่งมองไปด้านหน้า พวกเขาเห็นสภาพของศักดิ์สิทธิ์สามอย่างเหมือนกัน

ต้นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซ่อมแซมสวรรค์ ผลวิถียาอายุวัฒนะไม่เป็นอะไร ยังลอยอยู่ตรงนั้นเหมือนเดิม

มีเพียงหินอู๋หมิงที่หายไปแล้ว!

จินตนาการไม่ออกเลยว่าหินอู๋หมิงที่แม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งยังไม่เคยแตะต้อง ตอนนี้กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย!

ตอนนี้พวกเขาตกตะลึงจนไม่ทันสังเกตว่าร่างกายที่แท้จริงของประมุขประเทศตันเซิ่งเป็นแค่เด็ก พากันอึ้งอยู่ที่เดิม

ประมุขประเทศตันเซิ่งค่อยๆ หันมา มองสัตว์อสูรด้านหน้าอย่างอาฆาต

“ไม่ควรเก็บสัตว์อสูรสมควรตายอย่างพวกแกไว้แต่แรกเลย!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งยกมือขึ้น แสงปรากฏออกมา

ในสวรรค์ชั้นแปด พลังแห่งกฎอื่นๆ ถอยไปจนหมด มีเพียงเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งชีวิตที่เริ่มส่องแสงสว่าง

ลู่ฝานรู้สึกว่าร่างกายตัวเองสั่นเอง เหมือนหวาดกลัวพลังด้านนอกเป็นอย่างมาก

กัดฟันกรอด ลู่ฝานพยายามควบคุมกระบี่หนักไร้คมขุดทางใต้ดินต่อไป ดินด้านหลังพังลงมา แต่ตอนนี้ไม่มีสัตว์อสูรหรือคนสังเกตเลยสักคน

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อยู่ด้านหน้าแล้ว พุ่งออกไปก็ได้แล้ว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนอยู่ในตัว

ทว่าตอนนี้ลู่ฝานกลับหยุดลง รู้สึกว่าร่างกายตัวเองสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ พลังแห่งวิถีรอบๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “เป็นวิถีแห่งชีวิตเหมือนกัน ฉันอยากเห็นท่าไม้ตายของประมุขประเทศตันเซิ่ง!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรจะบ้าตายแล้ว เงาเจดีย์กระโดดไปมาอยู่บนไหล่ลู่ฝาน “ดูอะไรกันล่ะ ระวังดูจนตายนะ รีบหนีเร็ว!”

ขณะกำลังพูด ลู่ฝานรู้สึกว่าพื้นดินสั่นสะเทือนอย่างแรง

ด้านนอก เสียงประมุขประเทศตันเซิ่งดังขึ้นข้างหูเหมือนสายฟ้าฟาด

“คร่าชีวิต!”

วินาทีต่อมา ลู่ฝานรู้สึกเหมือนพลังทั้งร่างกายจะออกจากร่างกาย รวมถึงวิญญาณของเขาก็เกือบหลุดออกไปด้วย!

แสงสีเงินบางๆ ปล่อยออกมาจากตัวลู่ฝานเอง นี่คือวิถีแห่งชีวิตของเขา ดึงวิญญาณของเขากลับมา

นัยน์ตามีความหวาดกลัว ลู่ฝานรู้ว่าประมุขประเทศตันเซิ่งกำลังทำอะไร

เขากำลังดูดพลังชีวิตทั้งหมดออกไป

นี่คือการคร่าชีวิต นี่คือจุดน่ากลัวของวิถีแห่งชีวิต

ลู่ฝานกัดฟัน เด้งตัวขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งเข้าไปในประตูด้านนอก

วินาทีที่พุ่งออกไป ลู่ฝานเห็นฟ้าดินเป็นสีขาวทั้งแถบ สัตว์อสูรทั้งหมดล้มไปด้านหลัง ไร้พลังชีวิต แสงทั้งหมดทะลักเข้าไปในมือของประมุขประเทศตันเซิ่ง

เมื่อความอกสั่นขวัญแขวนผ่านไป ลู่ฝานรู้สึกว่าฟ้าดินหมุนเคว้ง เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขามาอยู่ที่สวรรค์ชั้นเจ็ดแล้ว

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรนับไม่ถ้วนล้มอยู่ที่ประตูทั้งสองด้าน ไม่รู้เป็นหรือตาย มีบางส่วนคำรามเฮือกสุดท้ายออกมา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสัตว์อสูรพวกนี้โดนประมุขประเทศตันเซิ่งซัดจนล้ม นอกเหนือจากนี้ลู่ฝานก็คิดถึงความเป็นไปได้อื่นไม่ได้แล้ว

แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ช่วยเปิดทางให้เขา

ลู่ฝานกลายเป็นลำแสงพุ่งไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

ในสวรรค์ชั้นแปด สัตว์อสูรทั้งหมดตายคามือประมุขประเทศตันเซิ่ง

สัตว์อสูรที่โดนดูดพลัง ตัวหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว กลายเป็นกองกระดูกสีขาวทันที

ผู้อาวุโสทั้งห้าคนก็ล้มอยู่บนพื้นเหมือนกัน แต่วิญญาณของพวกเขาไม่โดนประมุขประเทศตันเซิ่งทำลายล้าง

มวลแสงเล็กๆ ห้าดวงร่วงลงในมือประมุขประเทศตันเซิ่ง ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดเสียงเย็นชาว่า “เลิกต่อต้าน ให้ฉันเห็นทุกสิ่ง ไม่งั้นฉันจะทำลายมัน!”

แสงทั้งห้าริบหรี่ลง ประมุขประเทศตันเซิ่งสะบัดมือ ภาพนับไม่ถ้วนปรากฏในมวลแสง

วิธีดึงความทรงจำออกมาจากวิญญาณกลายเป็นม่านแสง คงบรรยายได้เพียงคำว่าเหนือธรรมชาติ

ภาพทั้งหมดกะพริบอย่างรวดเร็ว จู่ๆ ประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นอะไรบางอย่าง เขากดฝ่ามือลง ภาพหยุดลงที่ความทรงจำของผู้อาวุโสสุ่ยเหมี่ยว เป็นภาพที่ป้ายคำสั่งห้าธาตุในมือลู่ฝานระเบิดเสาแสงพอดี

ประมุขประเทศตันเซิ่งโมโหแล้ว เขากัดฟันพูดว่า “ลู่ฝาน เป็นนายจริงด้วย!” สะบัดมือโยนมวลแสงทั้งห้าทิ้ง

ทันใดนั้น ตัวของผู้อาวุโสทั้งห้าคนสั่นสะเทือน จากนั้นลุกขึ้นจากพื้นอย่างหวาดกลัวมาก

ส่งเสียงหึอย่างเย็นชาใส่ทั้งห้าคน เส้นไหมยืดยาวถูกปล่อยออกมาจากตัวประมุขประเทศตันเซิ่ง แผ่ขยายไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

การค้นหาของเขาเหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเป๊ะ แต่เห็นได้ชัดว่าแข็งแกร่งและน่ากลัวกว่า

ไม่นาน แสงสว่างไปทั่วสวรรค์ชั้นแปด อีกทั้งยังผ่านประตูไปยังสวรรค์ชั้นเจ็ดด้วย

ในสวรรค์ชั้นเจ็ด ลู่ฝานเหาะไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

เหมือนไอ้เก้าสัมผัสอะไรบางอย่างได้ มันพูดเสียงดังว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ มีพลังแข็งแกร่งตรวจสอบมาทางนี้ หนีเร็วกว่านี้หน่อย! พระเจ้า พลังนี้ใกล้ถึงระดับเทพสูงสุดแล้ว!”

ลู่ฝานกัดฟัน เร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง

เกาะมืดมิดหายไปจากด้านหลังเขาในพริบตา

ลู่ฝานเพ่งมองไปไกล ตะโกนในใจไม่หยุด “น้ำตกทะเลเมฆต้องเปิด น้ำตกทะเลเมฆต้องเปิด!”