เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1689

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1689

ป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่ง หรือเรียกว่าป้ายประเทศตันเซิ่ง เป็นป้ายคำสั่งที่สามารถเดินทางในสวรรค์ชั้นหนึ่งถึงชั้นหกของประเทศตันเซิ่งได้

ป้ายคำสั่งห้าธาตุที่ลู่ฝานระเบิดทิ้งไป เป็นป้ายที่เดินทางในสวรรค์ชั้นหนึ่งถึงชั้นห้าเท่านั้น ดังนั้นป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่งอันนี้เป็นป้ายคำสั่งที่เหนือกว่าป้ายคำสั่งห้าธาตุหนึ่งขั้น

เพราะเป็นป้ายคำสั่งที่ประมุขประเทศตันเซิ่งมอบให้ด้วยตัวเอง แสดงถึงฐานะระดับประเทศ

ตามความคิดเดิมของลู่ฝาน หลังหนีออกมาจากสวรรค์ชั้นเจ็ด จะรีบออกจากเขตวิถีในเมฆกลับมายังสวรรค์ชั้นหก หลังจากนั้นเอาเรือที่ได้จากตระกูลหั่วเข้าไปในอากาศเวิ้งว้าง รวมตัวกับพวกหลิงเหยา ออกจากประเทศตันเซิ่งด้วยกัน

แผนนี้มีความเสี่ยงมาก

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องหนีออกจากสวรรค์ชั้นเจ็ด ซึ่งอันตรายเป็นอย่างมาก แค่หลังจากเข้าไปในอากาศเวิ้งว้างจากสวรรค์ชั้นหกจะเป็นยังไง เขาไม่รู้อะไรเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับดวงเท่านั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะด้านนอกสวรรค์ชั้นเจ็ดเต็มไปด้วยมิติบิดเบี้ยว พลังเต๋าอันยิ่งใหญ่ปกคลุมไปทั้งสวรรค์ชั้นแปด

อันที่จริงลู่ฝานกะจะเข้าไปในอากาศเวิ้งว้างจากสวรรค์ชั้นเจ็ดและสวรรค์ชั้นแปด

แต่เคราะห์ดีที่เขาไม่ทำแบบนี้ ป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งอยู่ในมือ เขาทำเรื่องต่างๆ ได้เยอะขึ้นแล้ว

ถ้าก่อนหน้านี้เขามีโอกาสหนีออกไปแค่ 10-20 เปอร์เซ็นต์ งั้นตอนนี้เขามีโอกาสหนีออกไป 40-50 เปอร์เซ็นต์แล้ว

คนคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิตจริงๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองดวงดีสุดๆ ไปเลย

ถ้าให้เขามาอีกครั้ง เขาอาจทำไม่ได้ก็ได้

โดยเฉพาะได้ป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งอันนี้มา บรรยายได้เพียงคำว่าไหวพริบเฉียบแหลม

ลู่ฝานนับถือวิธีปลิ้นปล้อนของตัวเองจริงๆ ดูเหมือนวิชาที่เจ๋งสุดบนโลกนี้ไม่ใช่คาถาระดับฟ้า แต่เป็นวิชาหน้าด้านและวิชาโกหกปลิ้นปล้อน

ลู่ฝานเหาะออกจากเขตวิถีในเมฆ พลางเปิดห้าธาตุสรวงสวรรค์

“หลิงเหยา! หลิงเหยาตอนนี้เธอเป็นไงบ้าง”

ลู่ฝานตะโกนเสียงดัง

เงาของหลิงเหยาปรากฏในห้าธาตุสรวงสวรรค์ทันที

เมื่อเห็นลู่ฝาน หลิงเหยาพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ลู่ฝาน ฉันไม่เป็นไร อีกไม่นานฉันจะออกจากประเทศตันเซิ่งแล้ว นายเป็นยังไงบ้าง!”

ลู่ฝานพูดว่า “ทุกอย่างราบรื่นดี ราบรื่นมาก หลังจากเธอออกจากประเทศตันเซิ่ง รีบแยกจากพวกหั่วหลงจู้ ให้หุ่นเชิดพาตัวไป พยายามยื้อเวลา เธอพาหั่วเยี่ยนไปด้วยหรือเปล่า”

หลิงเหยายิ้มแล้วพูดว่า “พามาด้วยสิ ตอนนายให้เขามา ฉันเตรียมเอาเขาเป็นตัวประกันแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “ดีมาก ให้หุ่นเชิดโยนเขาไปซะ จากนั้นถือป้ายคำสั่งตระกูลสุ่ย อ้อมไปทางเขตอากาศเวิ้งว้างของตระกูลสุ่ย”

หลิงเหยาพยักหน้าพูดว่า “เข้าใจแล้ว เข้าใจตั้งแต่นายให้ป้ายคำสั่งฉันแล้ว ให้พวกเขาเข้าใจว่าพวกเราหนีไปแล้ว แต่อันที่จริงเราไปให้ตระกูลสุ่ยที่ไม่รู้เรื่องอะไรช่วย จากนั้นออกไปอย่างสง่าผ่าเผย ให้ตระกูลหั่วหาไปเถอะ!”

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แบบนี้แหละ ตอนนี้ฉันจะไปสวรรค์ชั้นห้า ถ้าฉันเดาไม่ผิด เข้าไปในอากาศเวิ้งว้างจากสวรรค์ชั้นห้า น่าจะไปเขตอากาศเวิ้งว้างของตระกูลสุ่ย เราไปเจอกันที่นั่น!”

หลิงเหยาพูดว่า “วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน”

ขณะกำลังพูด จู่ๆ ลู่ฝานได้ยินเสียงมังกรคำรามของเจ้าดำข้างๆ หลิงเหยา

หลิงเหยารีบหันไปมองไกลๆ แล้วพูดอย่างตกใจว่า “แย่แล้ว คนตระกูลหั่วตามมาแล้ว ลู่ฝาน นายรีบมาเร็วๆ นะ!”

“หลิงเหยา หลิงเหยา!”

ลู่ฝานตะโกนเสียงดัง ห้าธาตุสรวงสวรรค์หายไปทันที

ลู่ฝานขมวดคิ้ว ตอนนี้ลู่ฝานทำได้เพียงเชื่อหลิงเหยา

ให้ตายเถอะ คิดไม่ถึงว่าตระกูลหั่วจะเร็วขนาดนี้! อย่าบอกนะว่าหลิงเหยาเผยพิรุธตรงไหน

ลู่ฝานสะบัดหัวสะบัดความคิดเหล่านี้ทิ้ง แววตาแน่วแน่ เร่งความเร็วขึ้นอีก