เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1698
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1698
หลิงเหยามองคนพวกนี้แวบหนึ่ง จากนั้นพูดกับลู่ฝานเบาๆ ว่า “คนตระกูลสุ่ย ให้ฉันจัดการเอง!”
เมื่อพูดเช่นนี้ หลิงเหยารีบเอาป้ายคำสั่งตระกูลสุ่ยออกมาแล้วพูดเสียงดัง “สุ่ยโม่หราน ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยอยู่ที่นี่ ทุกคนรีบหลีกไปซะ!”
ผู้ฝึกชี่ที่นำมาก้าวออกมาช้าๆ แล้วพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยงั้นเหรอ มาด้านหน้าให้ฉันดูป้ายคำสั่งหน่อยได้ไหม”
หลิงเหยาพูดเสียงดัง “ได้สิ!”
พูดพลาง หลิงเหยาค่อยๆ บังคับเรือไปด้านหน้า
ลู่ฝานมองผู้ฝึกชี่พวกนี้ ประกายในแววตาดุดันขึ้นเรื่อยๆ
จู่ๆ ลู่ฝานหยุดเรือ จับหลิงเหยาเอาไว้แล้วพูดว่า “รีบหนีเร็ว นี่คือกับดัก!”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอามุกเวิ้งว้างกับมุกเทพมังกรทำลายล้างของตัวเองออกมา เงาเจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ปรากฏบนมือเขา
หลิงเหยาพูดอย่างตกใจ “กับดักเหรอ”
ลู่ฝานยังไม่ทันได้อธิบาย ผู้ฝึกชี่คนที่นำมาพูดเสียงดังว่า “สร้างค่ายกล สังหาร!”
ทันใดนั้น ในอากาศเวิ้งว้างเต็มไปด้วยแสง วิชาน่ากลัวระเบิดและรวมตัวเป็นกลุ่มก้อน พุ่งเข้ามาฆ่าลู่ฝาน
ลู่ฝานดึงหลิงเหยาไปด้านหลัง โยนมุกเวิ้งว้างออกไปแล้วใช้มือบีบวิชา
“จุติ!”
เมื่อพูดออกมา จู่ๆ ไฟลุกท่วมตัวผู้ฝึกชี่หลายสิบคน
วิชาออกมาตามคำพูด แค่คิดก็กลายเป็นไฟได้
ลู่ฝานสะบัดมือโจมตีมังกรเพลิงออกไปควบคู่กับมุกเวิ้งว้าง ปะทะกับมวลแสงอย่างแรง
ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้น ทั้งโลกเหลือเพียงแค่แสงสีขาวแสบตา
“วิชาสัตว์เทพปราบมาร เสือขาวจุติ!”
เสียงลู่ฝานดังขึ้นท่ามกลางแสง
เสียงเสือคำราม สะเทือนจนแสงแตกกระจาย ในเวลาเดียวกันก็พุ่งเข้าไปฆ่าผู้ฝึกชี่ด้านหน้า
เสือขาวนั่นดูมีพลานุภาพน่ากลัว พลังน่ากลัว วิชาสัตว์เทพปราบมารที่ลู่ฝานปล่อยออกมาวันนี้ไม่เหมือนปกติ มีเพียงลู่ฝานที่รู้สาเหตุ
วันนี้เขาเห็นแล้วว่าเสือขาวแท้จริงหน้าตาเป็นยังไง ดังนั้นตอนรวมวิชาสัตว์เทพปราบมาร สัญชาตญาณเขารวมมันให้เหมือนเสือขาวที่แท้จริง ผลปรากฏว่าพลานุภาพของวิชานี้เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ
นี่ถือว่าตระหนักรู้แล้วสินะ!
เสือขาวแข็งแกร่งโจมตีผู้ฝึกชี่สิบกว่าคนด้านหน้าจนกระเด็น ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าค่ายกลผนึกที่อยู่ข้างเรือเริ่มเคลื่อนไหว
ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ค่ายกลโดนทำลายแล้ว”
ลู่ฝานจับมือหลิงเหยาแล้วพูดว่า “ไป!”
วินาทีต่อมาค่ายกลข้างเรือพังทลาย กลายเป็นประกายแสง
เรือของพวกลู่ฝานหายไปอีกครั้ง และวินาทีที่พวกลู่ฝานออกไป พวกองครักษ์เทพจุติปรากฏตัวด้านหลังพวกเขา
มองสภาพน่าเวทนาของลูกหลานตระกูลสุ่ย องครักษ์เทพจุติขมวดคิ้วเบาๆ ไม่พูดอะไรสักคำ จากนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว
“เพล้ง!”
ในตำหนักใหญ่ที่เขตวิถีในเมฆ ผู้อาวุโสคนหนึ่งบีบมุกหยกในมือจนแตก ก่นด่าออกมาว่า “แค่นี้ยังรั้งลู่ฝานเอาไว้ไม่ได้ ผู้ดูแลอากาศเวิ้งว้างของตระกูลสุ่ยไม่ได้เรื่องจริงๆ!”
ประมุขประเทศตันเซิ่งสีหน้าไร้อารมณ์ มองแผนที่อากาศเวิ้งว้างในตำหนักอย่างเฉยเมย
ด้านบนแผนที่ จุดแสงสีขาวมากมายล้อมจุดแสงสีแดงตรงกลางเอาไว้หมดแล้ว
“เขาหนีไม่รอดหรอก!”
ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดอย่างราบเรียบ
ในอากาศเวิ้งว้าง
ลู่ฝานที่เพิ่งเคลื่อนตัวออกมา เวลายังไม่ถึงครึ่งก้านธูป มีผู้ฝึกชี่ปรากฏตัวด้านหน้าอีกแล้ว
คราวนี้ไม่ใช่ตระกูลสุ่ยแล้ว แต่เป็นผู้ฝึกชี่ของตระกูลถู่
ยังเป็นค่ายกลผนึกเหมือนเดิม ยังร่วมมือกันโจมตีเหมือนเดิม แต่เมื่อลูกหลานตระกูลถู่เห็นลู่ฝานก็ลงมือทันที ไม่ให้โอกาสลู่ฝานได้ตั้งตัวเลย
ลู่ฝานปล่อยวิชาออกมาอย่างต่อเนื่อง มังกรยักษ์เก้าสีโจมตีค่ายกล พาหลิงเหยาหนีออกมาอีกครั้ง
แต่หลังจากกะพริบหลายสิบครั้ง ผู้ฝึกชี่ตระกูลจินปรากฏตัวด้านหน้าอีกแล้ว
“ทุเรศ ทำไมถึงเยอะขึ้นเรื่อยๆ!”
ลู่ฝานกัดฟันพูด
ตั้งสติรวบรวมสมาธิ คราวนี้ลู่ฝานโยนมุกเทพมังกรทำลายล้างออกไป วิญญาณมังกรปรากฏออกมา มังกรเพลิงปรากฏ ทะเลเพลิงพิโรธสวรรค์ อาทิตย์ลุกโชนทำลายล้างโลก!
หนึ่งกระบวนท่ากำจัดผู้ฝึกชี่ตระกูลจิน ลู่ฝานรีบพาหลิงเหยาเปลี่ยนทิศทางไปด้านซ้าย จากนั้นหนีเอาชีวิตรอดต่อไป
เป็นอย่างนี้ติดต่อกันหลายสิบครั้ง
จนสุดท้ายลู่ฝานกะพริบเพียงแค่ครั้งเดียวก็โดนขวางไว้
กำจัดศัตรูต่อไป พุ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆ ลู่ฝานไม่รู้ว่าตัวเองเอาชนะลูกหลานห้าตระกูลใหญ่มากี่คนแล้ว
ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดของประเทศตันเซิ่งเห็นเหงื่อเม็ดเล็กซึมออกมาบนหน้าผากลู่ฝาน ลมหายใจก็เร็วกว่าปกติ
“เขาใกล้จะไม่ไหวแล้ว!”
“สูญเสียพลังไปแบบนี้ เซียนบำเพ็ญชี่ก็ไม่ไหวหรอก!”
“พลังชี่ของลู่ฝานใกล้หมดแล้ว!”
ทุกคนดูออกว่าลู่ฝานใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว
ลู่ฝานก็รู้สึกว่าตัวเองสูญเสียปราณชี่เร็วจนเกินไป
นับนิ้วคำนวณระยะทาง ลู่ฝานพูดว่า “หลิงเหยา อีกเดี๋ยวถ้าเราโดนขวางอีก ฉันจะอยู่ล่อพวกเขาไว้ ส่วนเธอหนีไปทางด้านขวา”
หลิงเหยากัดฟันพูดว่า “ลู่ฝาน ฉัน……”
ยังไม่ทันพูดจบ เรือหยุดลงอีกครั้ง
หลังจากนั้นลู่ฝานเห็นผู้ฝึกชี่สวมชุดคลุมยาวสีทองปรากฏตัวด้านหน้า
ลูกหลานตระกูลหั่ว!
ในเวลาเดียวกัน ผู้ฝึกชี่ปรากฏตัวด้านหลังเขาอีก ชุดคลุมยาวส่องแสงระยิบระยับ
เหมือนมิติรอบๆ ถูกแช่แข็งไว้ในวินาทีที่พวกเขาปรากฏตัวออกมา
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “นี่มันค่ายกลอะไร เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันต้องใช้เวลาทำลายค่ายกล!”
ผู้หญิงคนหนึ่งค่อยๆ เหาะออกมาจากกลุ่มลูกหลานตระกูลหั่ว
“เจอกันอีกแล้วนะลู่ฝาน!”
ลู่ฝานอ้าปากค้างมองคนคนนี้ จู่ๆ เขาหัวเราะออกมา
“ไม่เจอกันนานเลยนะคุณหั่วเทียนหรุ่ย!”