เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 170

ลู่ฝานแปรเปลี่ยนปราณชี่เป็นพลังปราณ พลังปราณอันรุนแรง 20 เท่าปกคลุมทั้งแขน ดันจินเฟยหยู่ออกไปหลายก้าว

ลู่ฝานมองเขา แล้วพูดว่า “ข้อแรก นายไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งอะไรทั้งนั้น ข้อสอง ถ้านายต้องการขอร้องให้คนช่วยจริงๆ นายจะไม่ใช้น้ำเสียงนี้คุยกับฉัน อย่างที่ศิษย์พี่ฉันบอก ตอนนี้จะไปไหนก็ไป อยากได้เคล็ดวิชาบู๊ ก็ไปเอามาเอง!”

พูดจบ ลู่ฝานทิ้งเคล็ดวิชาบู๊ระดับทิพย์ขั้นกลางในมือ เฟิ่งหวากำลังจะบอกให้ลู่ฝานเอาเคล็ดวิชาบู๊เล่มนี้ให้เธอ แต่ลู่ฝานกลับไม่ให้โอกาสเธอได้พูดเลย

ตอนทิ้งเคล็ดวิชาบู๊ อากาศบริเวณรอบๆ มีเปลวไฟสีดำรวมตัวกันปกคลุมเคล็ดวิชาบู๊เอาไว้

ต่อมา เกิดเป็นลูกไฟทุคติลูกใหม่ ลอยขึ้นไป

จินเฟยหยู่พูดกับลู่ฝานอย่างเย็นชา “นายจะต้องเสียใจ”

เฟิ่งหวาสะบัดแขนเสื้อเดินออกไปที่ชั้นสี่ เธอมีเวลาไม่มากแล้ว ในเมื่อไม่สามารถเอาเคล็ดวิชาบู๊ในชั้นห้าได้ คงทำได้แค่กลับไปเอาเคล็ดวิชาบู๊ ที่ชั้นสี่

จินเฟยหยู่ไม่พอใจที่ต้องไปแบบนี้ ยังยืนคิดหาหนทาง อยู่ที่เดิม

ลู่ฝานกับหานเฟิงขี้เกียจสนใจพวกเขา ทันใดนั้น ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นไป ครั้งนี้ลู่ฝานโจมตีทั้งสองมือ จับเปลวไฟสองดวงเอาไว้

เอาเคล็ดวิชาบู๊ออกมา เหมือนกับเมื่อครู่ หานเฟิงรีบเข้ามาใกล้ มองดูอย่างละเอียด

“เคล็ดวิชาบู๊ระดับทิพย์ขั้นกลางทั้งสองเล่มอีกแล้ว ให้ตายเถอะ เคล็ดวิชาบู๊ระดับทิพย์ขั้นสูง ไปไหนหมดเนี่ย”

ลู่ฝานส่ายหน้า โยนเคล็ดวิชาบู๊ทิ้งไป และหาต่อไป

หลังเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป จู่ๆ ลู่ฝานเห็นลูกไฟดวงหนึ่งเคลื่อนไหวเร็วกว่าดวงอื่น

ฝ่าเท้าเหยียบลงกลางอากาศ ลู่ฝานใช้วิชาของผู้ฝึกชี่ออกมาเล็กน้อย ใช้พลังลมปกคลุมลูกไฟเอาไว้ จากนั้นคว้าลูกไฟมาไว้ในมือ

ลู่ฝานเอาเคล็ดวิชาบู๊ในลูกไฟออกมาด้วยความคาดหวัง เขาไม่ดูแม้แต่ปก พลิกไปหน้าสุดท้ายทันที ลายสามแถบปรากฏอยู่ในสายตา

“ฮ่าๆ ระดับทิพย์ขั้นสูงเล่มแรก”

หานเฟิงยื่นหน้าเข้ามา แววตาเป็นประกายลุกโชน

ลู่ฝานจึงดูหน้าปก มีตัวอักษรขนาดใหญ่ “วิชาฝึกร่างหยางแท้”

เขาขมวดคิ้วเบาๆ นี่เหมือนวิชาฝึกร่าง วิชาฝึกร่างกายขั้นทิพย์เล่มหนึ่งสำหรับลู่ฝานมีประโยชน์ไม่ค่อยมากเท่าไร

กายทองไฟอาบของเขาก็เป็นเคล็ดวิชาระดับทิพย์เหมือนกัน แม้ระดับต่ำหน่อย แต่ก็พอใช้ได้แล้ว บวกกับผิวหนังเผ่ามังกร รวมไปถึงเกราะ เขามีวิธีป้องกันตัวมากมาย ให้เสียเวลาฝึกวิชาฝึกร่างกายอีก จะเสียเวลา

ลู่ฝานอยากได้วิชาหมัดดีๆ สักเล่ม มีวิชาเทพไร้ขีดจำกัดเป็นพื้นฐาน ถ้าได้วิชาหมัดระดับทิพย์ขั้นสูงสักเล่มมาฝึกฝนและประสานกัน ระดับความเฉียบขาดของการโจมตีของเขาต้องเพิ่มขึ้นสูงแน่นอน

ศิษย์พี่หานเฟิงเอาเคล็ดวิชาบู๊ ไปพลิกดูอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นหนึ่งประโยคในนั้น “ผู้ฝึกวิชาฝึกร่างหยางแท้ เลือดลมสูบฉีด เพิ่มความแข็งแกร่งของความเป็นชายหยาง สู้ผู้หญิงเป็นร้อยคน สมรรถภาพก็ไม่ลดลง”

ศิษย์พี่หานเฟิงรีบพูดตัดสินใจ “ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันต้องการเล่มนี้ เยี่ยม เล่มนี้แหละ ฮ่าๆ”

ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงน้ำลายใกล้ไหลออกมาแล้ว รีบเอาหนังสือยัดเข้าไปในเป้ากางเกง ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะอย่างมีความสุข

ลู่ฝานสงสัยว่าศิษย์พี่หานเฟิงเอาสิ่งอากาศธาตุที่ใส่ของได้ ใส่ลงไปในเป้ากางเกงหรือเปล่า ไม่งั้นทำไมเขาใส่ของไปในนั้นเยอะแยะ แต่จากภายนอก ดูไม่ออกเลยสักนิด

เขาสะบัดหัว เอาความคิดบ้าบอออกไป

ลู่ฝานหันไปมองขั้นบันไดหินด้านหน้า แล้วเดินไป

หานเฟิงตะโกนว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายคงไม่ได้จะไปชั้นหกใช่ไหม”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ในเมื่อยังมีเวลาทำไมถึงไม่ไปดูล่ะ ศิษย์พี่หานเฟิง รอผมที่นี่แป๊บนึง”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานขึ้นไปบนบันได เสียงลมพัดอันบ้าคลั่งทำให้แขนเสื้อลู่ฝานปลิวจนเกิดเสียงดังพึ่บพั่บ เกือบพัดลู่ฝานปลิวกลับมา

จินเฟยหยู่ที่อยู่ข้างๆ ตะโกนว่า “นายบุกไปชั้นหกไม่ได้หรอก ลู่ฝานแห่งคณะหนึ่งเดียว”

จินเฟยหยู่พูดเน้นคำว่าคณะหนึ่งเดียว

ลู่ฝานมองเขาแวบหนึ่ง หัวเราะเบาๆ แล้วเดินขึ้นไปอย่างแน่วแน่