เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1710

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1710

“วิชาซ่อนมารสิงร่าง!”

ผู้อาวุโสของตระกูลสุ่ยคนหนึ่งตะโกนอย่างตกใจ

ใครจะไปคิดว่าในประเทศตันเซิ่งอันยิ่งใหญ่ จะมีผู้ฝึกชั่วร้ายซ่อนอยู่เยอะขนาดนี้!

อีกทั้งฐานะของผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ไม่ธรรมดาด้วย อย่างน้อยก็อยู่ระดับหัวหน้าผู้ดูแลขึ้นไป

ผู้ฝึกชั่วร้ายสิบกว่าคนล้อมประมุขประเทศตันเซิ่งไว้ คนอื่นกำลังจะปล่อยพลังชี่ออกมา แต่วินาทีต่อมาอากาศเวิ้งว้างรอบตัวพวกเขาระเบิด

หุ่นเชิดโครงกระดูกตัวใหญ่เหมือนภูเขาปรากฏตัวในอากาศเวิ้งว้าง ร้องโหยหวนเหมือนวิญญาณเป็นหมื่นเป็นพัน สะเทือนจนคนจำนวนมากเลือดออกปากและจมูก

ด้านหลังหุ่นเชิดโครงกระดูกมีอัศวินชุดดำ 7-8 คน พาหนะของพวกเขาคือมังกรยักษ์เน่าเปื่อย ปีกมังกรมีแค่โครงกระดูก กวาดตามองด้วยดวงตาแดงก่ำ อากาศเวิ้งว้างปนเปื้อนไปด้วยสีแดงทันที

“หุ่นเชิดกองพล อัศวินมังกรดำ!”

ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนตะโกนอย่างตกใจ นี่คือทักษะของผู้ฝึกชั่วร้ายที่แท้จริง

ฝันร้ายกะพริบอยู่ท่ามกลางผู้ฝึกชี่ ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดพากันแตกตื่น

พวกเขาไม่รู้ว่าของพวกนี้มาจากไหน รู้แค่ว่าเมื่อพวกมันปรากฏออกมาก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว และผู้ฝึกชี่หนึ่งคนที่โดนพวกมันเข้าใกล้ ชีวิตตกอยู่ในอันตรายทันที

ประมุขประเทศตันเซิ่งกวาดตามอง แสยะยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “จิตใจเต๋าสำนักมารงั้นเหรอ”

ใบหน้ากะโหลกสีดำขลับทั้ง 13 อันปรากฏท่ามกลางพายุสีดำ พร้อมกับเสียงหัวเราะน่ากลัว พูดอย่างพร้อมเพรียงว่า “จิตใจเต๋าสำนักมารที่ 13 คารวะอริยบุคคลผู้เป็นอมตะ!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งพูดว่า “พวกนายซ่อนตัวในประเทศตันเซิ่งได้มิดชิดมาก แม้แต่ฉันยังไม่รู้เลย คิดไม่ถึงว่าพวกนายปะปนเข้ามาในองครักษ์เทพจุติ!”

ใบหน้ากะโหลกหัวเราะดังขึ้น หัวเราะพลางพูดว่า “อริยบุคคลผู้เป็นอมตะคิดว่าปิดประเทศแล้วจะขวางสำนักมารได้เหรอ คิดผิดมหันต์เลยล่ะ แต่เราไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้อริยบุคคลผู้เป็นอมตะเลย อย่างน้อยสองสามปีมานี้ เราอยู่ในประเทศตันเซิ่งอย่างเป็นระเบียบ และช่วยเหลือประเทศตันเซิ่งไม่น้อยด้วย อริยบุคคลผู้เป็นอมตะเห็นแก่คนที่ไม่มีความดีความชอบแต่ก็ทำงานหนักอย่างพวกเรา ปล่อยลู่ฝานมาให้เราได้ไหม ถ้าอริยบุคคลยอม เราจะไปรายงานเจ้าสำนัก ยินดีทำพันธสัญญาแห่งชีวิตและความตายกับประเทศตันเซิ่ง”

แสงบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งสว่างเหมือนอาทิตย์ร้อนแรง เขาพูดเสียงดังว่า “อย่างพวกนายเนี่ยนะ กล้าขัดขวางฉัน ไม่เจียมตัวจริงๆ!”

พูดพลาง แสงสีขาวบนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งระเบิดออก ทำลายพายุสีดำรอบๆ จนหมด

ทันใดนั้น ผู้ชายร่างกายเหมือนหมอก ใบหน้าเหมือนผี ดวงตาสีแดงก่ำทั้ง 13 คนหัวเราะเบาๆ แล้วมองประมุขประเทศตันเซิ่ง ด้านล่างเท้าของทุกคนมีกระแสลมสีดำแผ่ซ่านออกไปเป็นวงกว้าง ต้านทานพลังของประมุขประเทศตันเซิ่งไว้

เขตวิถี!

13 คนนี้ เป็นชายที่เหมือนคนก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับไม่ธรรมดา

ลู่ฝานหัวเราะในใจ “ฉันนี่เนื้อหอมจริงๆ ผู้ฝึกชั่วร้ายยังมาเลย”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนพวกเขาต้องการวิชาฝึกทั้งบู๊และชี่ของเจ้านายเหมือนกัน!”

ร่างของผู้ฝึกชั่วร้ายทั้ง 13 คน หายไปท่ามกลางภายใต้พลังของประมุขประเทศตันเซิ่ง

เมื่อปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง พวกเขามาอยู่ตรงหน้าประมุขประเทศตันเซิ่งแล้ว!

“ระเบิด!”

แผดเสียงออกมาเบาๆ

ผู้ฝึกชั่วร้ายคนหนึ่งตัวระเบิด พลังน่ากลัวระเบิดจนพลังชี่บนตัวประมุขประเทศตันเซิ่งเคลื่อนไหวอย่างแรง

ประมุขประเทศตันเซิ่งยกมือขึ้นมากดลงกลางอากาศ หดพลังของผู้ฝึกชั่วร้ายที่ระเบิดตัวเองจนเป็นกลุ่มก้อน ไม่ให้มันกระจายออกไป ไม่งั้นผู้ฝึกชี่ของห้าตระกูลใหญ่ที่อยู่ในนี้ต้องตายหมดแน่!

“ระเบิดอีก!”

ผู้ฝึกชั่วร้ายอีกคนระเบิดตัวเอง ก่อนพวกเขาตาย ใบหน้ายังมีรอยยิ้มเฉยเมย เหมือนการตายไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางแห่งความสุข

พวกเขาอ้าแขนทั้งสองข้าง สละชีพตัวเองด้วยความยินดียิ่ง!

สีหน้าประมุขประเทศตันเซิ่งเปลี่ยนไป ผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้บ้าไปแล้ว ไม่สนใจชีวิตเลย ไม่ว่าจะเป็นชีวิตคนอื่นหรือชีวิตตัวเอง

ประมุขประเทศตันเซิ่งห้ามไม่ให้คนนี้ระเบิดตัวเอง!

จากนั้นสะบัดมือ “คร่าชีวิต!”

ประมุขประเทศตันเซิ่งจะใช้พลังแห่งต้าเต๋า โจมตีผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ในทีเดียว

แต่ทว่าผู้ฝึกชั่วร้ายที่เหลือไม่ให้โอกาสประมุขประเทศตันเซิ่งทำเช่นนั้น พวกเขาระเบิดตัวเองพร้อมกัน!

“ความตายคือทุกอย่าง!”

เสียงดังขึ้นท่ามกลางระเบิด จมหายไปกับการระเบิด

คราวนี้แม้แต่ประมุขประเทศตันเซิ่งก็ไม่สามารถหยุดยั้งพลังน่ากลัวเอาไว้ได้ เขาโดนระเบิดจนกระเด็นออกไป

หลังจากนั้นพลังไม่ได้แผ่ขยายออกไป แต่รวมตัวเป็นประตูบานหนึ่ง

“ที่ 13 พวกนายทำได้ดีมาก!”

จู่ๆ เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นในประตู ฝันร้าย หุ่นเชิดและอัศวินมังกรดำที่อยู่รอบๆ แตกสลายไปท่ามกลางเสียงหัวเราะ

พวกผู้ฝึกชี่คุกเข่าลงบนพื้นอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้!

มือหนึ่งยื่นออกมาจากประตู คว้าตัวลู่ฝานไว้

ฝ่ามือเหมือนกรงเล็บสัตว์ ด้านบนเต็มไปด้วยอักษรยันต์ประหลาด ผิวสีเขียวเหมือนหินโดนอักษรยันต์แยกออก

เมื่อประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นมือนี้ สีหน้าดุดันทันที เขาตวาดออกมาว่า “ปีศาจมาร ฉันไม่ให้นายได้วิธีรวมชี่และบู๊เป็นหนึ่งหรอก!”

ไม้บรรทัดหยกปรากฏในมือประมุขประเทศตันเซิ่ง จากนั้นโยนไปทางลู่ฝานทันที

“เปลี่ยนแปลงฟ้าดิน!”