เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1732
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1732
ในหมู่บ้านปีศาจสาว ฟู่ชีและคนอื่นที่กำลังตามหาลู่ฝานไปทั่ว เห็นเงาดำลอยมาจากบนฟ้าไกลๆ
“นั่นคืออะไร”
ฟู่ชีเอ่ยถาม
เกิดเสียงดังพลั่ก เงาดำร่วงลงพื้น
พวกผู้หญิงรีบเข้าไปมุง จ้องศพสีดำขลับเขม็ง
ทันใดนั้น ฟู่ชีชี้ศพแล้วพูดอย่างตกใจ “อสูรเหวลึก!”
ผู้หญิงทุกคนตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี เป็นคนพื้นเมืองของเขตปีศาจ พวกเธอรู้ว่าอสูรเหวลึกตายในหมู่บ้านพวกเธอแสดงถึงอะไร!
นี่คือสัญญาณของการฆ่าล้างหมู่บ้าน ผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคนจะโกรธมาก ถ้าสัตว์เหวลึกของตัวเองตายอย่างอนาถ
อีกทั้งพวกเธอยังรู้ว่าอสูรเหวลึกเป็นสัตว์เลี้ยงในบริเวณนี้ของเทวทูตปีศาจ ปกติถ้าพวกเธอเจอยังต้องทำความเคารพและหลีกทางให้!
เสียงฟ้าผ่าดังสนั่น จู่ๆ ทั้งท้องฟ้ามืดลง
ทุกคนเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเมฆดำ รีบตะโกนพูดว่า “ท่านเงามืด เราไม่ได้ฆ่าอสูรเหวลึกของท่าน!”
“ท่านเงามืด นี่คือการโยนความผิดให้คนอื่น ท่านอย่าโมโหใส่พวกเรานะ!”
“ท่านเทวทูตปีศาจ นี่ไม่ใช่ความผิดของเรา!”
ฟู่ชีและคนอื่นตะโกนเสียงดัง
คุณย่าเฉียนกับหัวหน้ามาถึงอย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้น!”
หัวหน้าเพิ่งเอ่ยถาม จู่ๆ เงาคนลงมาจากฟ้าพร้อมควันดำ ร่วงลงมาตรงหน้าพวกเธอ
ใบหน้าแปลกประหลาด งูเขียวแลบลิ้นสองแฉก ชุดคลุมดำสะบัดเอง ถ้าไม่ใช่เงามืดแล้วจะเป็นใครได้อีก
นิ้วมือกรีดกราย เงามืดเดินมาข้างหน้าช้าๆ “พวกเธอกล้ามาก กล้าฆ่าอสูรเหวลึกของฉัน กี่ปีมาแล้ว ฉันเพิ่งเคยเจอหมู่บ้านที่กล้าดีแบบพวกเธอครั้งแรก!”
ฟู่ชีตกใจจนหน้าซีด พูดด้วยริมฝีปากสั่นเทาว่า “ท่านเงามืด เราไม่ได้ฆ่าอสูรเหวลึกจริงๆ เรา……”
เงามืดถลึงตา ฟู่ชีทรุดลงบนพื้นทันที ตัวเริ่มชักกระตุก
นัยน์ตาฉายแววประหลาด วิชาที่เงามืดใช้ตอนนี้คือวิชาชิงวิญญาณของจิตใจเต๋าสำนักมาร
“ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระของเธอ ฉันรู้แค่ว่าพวกทาสสมควรตายอย่างพวกเธอ กล้าฆ่าเจ้าเหวน้อยของฉัน”
เงามืดค่อยๆ ยื่นนิ้วออกมา ชี้ฟู่ชีและคนอื่น “พวกเธอต้องตายทุกคน พวกเธอต้องตายทั้งหมู่บ้าน!”
เมื่อพูดเช่นนี้ งูเขียวบนตัวเงามืดพุ่งออกไป วินาทีต่อมางูเขียวพุ่งสวนสายลมและขยายตัวใหญ่ขึ้น ในเวลาเดียวกันหัวงูแยกออกมาทีละหัว
หัวหน้าช็อกไปแล้ว มองงูเขียวที่ตัวใหญ่เหมือนภูเขา แล้วพึมพำว่า “งูยักษ์แปดหัว!”
เหมือนเงามืดบ้าไปแล้ว หัวเราะร่าแล้วพูดว่า “เจ้างูน้อยของฉัน ฆ่าเลย ฆ่าพวกเธอให้เกลี้ยง อย่าให้เหลือรอด ฉันจะเอาเลือดพวกเธอมาอาบ ฉันอยากเห็นที่นี่เต็มไปด้วยเลือด!”
งูยักษ์แปดหัวคำรามขึ้นฟ้า เกล็ดงูเริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เหมือนพลังฟ้าดินนับไม่ถ้วนกำลังรวมตัวอยู่บนตัวมัน
หัวหน้าทรุดลงพื้นแล้วพูดว่า “จบแล้ว จบสิ้นแล้ว”
คุณย่าเฉียนก้าวขึ้นมา ยื่นไม้เท้าเข้าไปหางูยักษ์แปดหัว
“เดรัจฉาน ถึงตายฉันก็จะทำลายแกให้ได้!”
แสงสว่างจ้าขึ้นบนตัวคุณย่าเฉียน
ขณะนั้นแสงกระบี่ลอยมาจากขอบฟ้า ฟันหัวงูขาดหนึ่งหัว
พลิกตัวลงบนพื้น ลู่ฝานเอากระบี่ชี้ไปที่งูยักษ์
“โชคดีที่มาทัน!”