เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1733
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1733
“ไอ้หนุ่มหน้าขาว ออกมาทำไม รีบถอยไปเร็ว!”
ฟู่สืออู่ที่อยู่ไม่ไกลตะโกนเสียงดัง
คุณย่าเฉียนเห็นลู่ฝานมา สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดกับลู่ฝานว่า “ลู่ฝาน นายสู้เขาไม่ได้ รีบหนีไป!”
ผู้หญิงรอบๆ หนีหัวซุกหัวซุน เสียงกรีดร้อง เสียงตะโกนปะปนกันมั่วไปหมด
ลู่ฝานพูดโดยไม่หันมามอง “คุณย่าเฉียนพาพวกเธอหนีไปก่อนเถอะ ที่นี่ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง!”
คุณย่าเฉียนพูดเสียงดังว่า “ถ้านายตาย ฉันจะพูดกับหลิงเหยายังไง!”
ปราณชี่บนตัวลู่ฝานพลุ่งพล่าน ร่างกายเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว แสงสีขาววนเวียนรอบตัวเขา
“ฉันไม่มีทางตาย!”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ
คุณย่าเฉียนมองแสงสีขาวที่เคลื่อนไหวบนตัวลู่ฝาน เธอเบิกตาโตแล้วพึมพำว่า “นี่คือพลังแห่งเต๋า ลู่ฝานนาย……”
คุณย่าเฉียนยังไม่ทันพูดจบ หางงูยักษ์แปดหัวฟาดมาข้างหน้าเธอ เกือบโดนเธอแล้ว
คุณย่าเฉียนรู้แล้วว่าลู่ฝานไม่ได้ใจร้อนบุ่มบ่าม แต่เขามีความสามารถจริงๆ เธอรีบดึงหัวหน้าขึ้นมา พาฟู่ชีและคนอื่นออกไปอย่างรวดเร็ว
ฟู่ชีเหวี่ยงออร่าปีศาจใส่ลู่ฝานไม่หยุด เหมือนจะควบคุมลู่ฝานให้กลับมา
คุณย่าเฉียนตบลงบนมือที่ฟู่ชีปล่อยออร่าปีศาจออกมา “เธอควบคุมเขาไม่ได้หรอก เขาไม่เคยเป็นทาสรับใช้ของเธอ!”
กลุ่มคนรอบๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ตัวลู่ฝานใหญ่เท่างูยักษ์แปดหัวแล้ว
ตอนนี้กระบี่หนักไร้คมในมือกลายเป็นกระบี่เปลวเพลิงแล้ว
เปลวเพลิงรวมตัวบนกระบี่ ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงเพราะมัน
ตอนนี้ลู่ฝานประสบความสำเร็จในการกลายร่างฟ้าดินอย่างแท้จริงแล้ว
ตัวเหมือนภูเขา กระบี่เหมือนรุ้ง ทุกย่างก้าวคือสายลมรุนแรง!
เงามืดมองลู่ฝานที่โผล่มาอย่างกะทันหัน เขาหัวเราะพรืดแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กป่าเถื่อนที่ไหนเนี่ย กล้าท้าประลองฉัน ไม่เจียมตัว!”
พลิกฝ่ามือ เงามืดกลายเป็นออร่าปีศาจเต็มท้องฟ้า ปกคลุมบนตัวงูยักษ์แปดหัว
ทันใดนั้น หัวงูที่โดนลู่ฝานฟันขาดงอกออกมาใหม่ บนตัวงูยักษ์แปดหัวเริ่มมีอักษรยันต์สีดำมากมายปรากฏออกมา ปกคลุมทั้งตัวงูยักษ์แปดหัวเหมือนเกราะ
เจ้าดำที่อยู่บนไหล่รีบกลายเป็นลำแสงเข้าไปในตัวลู่ฝาน
ทันใดนั้นบนตัวลู่ฝานก็เริ่มมีเกราะเกล็ดมังกร ลายมังกรสีดำเลื้อยอยู่บนเกราะ
“อสูรเข้าสิง!”
ลู่ฝานมองงูยักษ์แปดหัวด้านหน้า แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
เขาเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกว่ามีคนอื่นใช้อสูรเข้าสิงเหมือนกัน
แต่สิ่งที่แตกต่างกับเขาคือ ของเขาคืออสูรวิเศษสิงร่างคน แต่ของเงามืดคือคนสิงร่างอสูรวิเศษ
แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ หลังจากสิงร่าง พลานุภาพของทั้งสองฝ่ายเพิ่มขึ้นมหาศาล
งูยักษ์แปดหัวโจมตีใส่ลู่ฝานทันที หัวงูทั้งแปดหัวพ่นแสงออกมา
กลิ่นเลือด ออร่าปีศาจ กลิ่นศพ ทั้งสามรวมเป็นหนึ่ง
พลังปีศาจพิฆาต!
กระบี่เพลิงในมือลู่ฝานฟันออกไป!
พลังความเป็นความตายวนเวียน ครั้งที่ห้า พิฆาตนรก!
ฟ้าดินถึงกับสั่นสะเทือนทันที พลังฟ้าดินนับไม่ถ้วน ระเบิดรอบตัวงูยักษ์แปดหัว
พลังทั้งสองฝ่ายปะทะกัน ฟ้าถล่มดินทลาย ฝุ่นตลบอบอวล
มองจากไกลๆ เห็นแค่มวลแสงขนาดใหญ่สองมวลปะทะกัน จากนั้นฟ้าดินแยกออกเป็นสองฝั่ง
“เจ็บๆๆ ฉันหลบแล้วยังไม่ได้อีกเหรอ!”
โครงกระดูกยักษ์ที่เพิ่งวิ่งเข้ามาในหมู่บ้าน ยังไม่ทันเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ก็โดนพลังที่ลู่ฝานกับงูยักษ์แปดหัวปล่อยออกมาสะเทือนจนกระเด็นออกไปไกล
กระดูกบนตัวเกือบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ โครงกระดูกลุกขึ้นแล้ววิ่งไปด้านนอก
ขณะกำลังวิ่ง โครงกระดูกเห็นผู้หญิงที่กำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเหมือนกัน
จู่ๆ ฝีเท้าของโครงกระดูกชะงักไป
“สาวงาม สาวงามทั้งนั้นเลย!”
นัยน์ตาโบ๋ของโครงกระดูก มีเปลวไฟใสลุกโชนขึ้นมา เหมือนตอนนี้จิตวิญญาณเขาลุกโชนอย่างไรอย่างนั้น
ทางด้านนี้ ลู่ฝานกับงูยักษ์แปดหัวสู้กันหลายสิบกระบวนท่าแล้ว
ลู่ฝานเพิ่งเคยเห็นสัตว์อสูรใช้เคล็ดวิชาบู๊เป็นครั้งแรก หัวทั้งแปดหัวของงูยักษ์ตัวนี้ เหมือนอาวุธวิเศษแปดชิ้น ฟาดฟันโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
ได้ปะทะกันนิดหน่อยก็รู้ว่าการโจมตีของงูยักษ์แปดหัวมีระเบียบ มีพื้นฐานของเคล็ดวิชาบู๊
พุ่งขึ้นพุ่งลง ทักษะท่าไม้ตายกลไกในการยิง มันไม่เพียงแต่จะทำได้ อีกทั้งยังเชี่ยวชาญด้วย สูสีกับท่าไม้ตายกระบี่ของลู่ฝานเลย
ลู่ฝานคิดว่าการโจมตีด้วยกระบี่ในระยะประชิดของตัวเองแข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะพื้นฐานการโจมตีอย่างรวดเร็ว พื้นฐานของเขาแน่นมาก