เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1741

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1741

ทะเลโลหิตพลุ่งพล่าน เคลื่อนไหวไม่หยุด

ศพมากมายลอยอยู่ในทะเลโลหิต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นโผล่ออกมาในทะเลโลหิตอย่างต่อเนื่อง

กลิ่นเลือดและกลิ่นอายความแค้นรวมตัวกัน แค่มองดูก็ทำให้คนหายใจไม่ออกแล้ว

ตอนลู่ฝานกับโครงกระดูกมาถึงด้านหน้ามวลแสงสีเลือด พวกเขาเห็นภาพอย่างที่กล่าวมา

เมื่อมองไปในเมืองหินขนาดใหญ่ด้านนอกทะเลโลหิต เห็นคนร่างกายเปลือยเปล่าโดนฆ่าเหมือนสัตว์ จากนั้นโยนเข้าไปในทะเลโลหิต

ที่นี่แสดงให้เห็นถึงความโหดเหี้ยมของเขตปีศาจอย่างชัดเจน

ลู่ฝานเห็นแล้วแอบกัดฟัน แต่ก็สะกดกลั้นความอาฆาตรุนแรงในใจไว้

โครงกระดูกพูดด้านหลังเขาว่า “ต้องมีสักวันที่ฉันจะฆ่าผู้ฝึกชั่วร้ายในใต้หล้าให้เกลี้ยง!”

ลู่ฝานหันมามองโครงกระดูกแล้วพยักหน้าพูดว่า “ต้องมีวันนั้นแน่นอน”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอาตราประทับโลหิตออกมา

จู่ๆ เห็นด้วยตาเปล่าว่าในทะเลโลหิตเริ่มหมุนเป็นน้ำวน แสงของตราประทับโลหิตร่วงลงบนจุดที่หมุนเหมือนน้ำวน ปรากฏเป็นหลุมใสขนาดใหญ่ออกมาทันที

ลู่ฝานพาโครงกระดูกเหาะเข้าไป เมื่อลงมาบนพื้น สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือสิ่งก่อสร้างที่ทำจากหิน

มองดูรอบๆ บ้านเรือนที่นี่เหมือนเขี้ยวเล็บของสัตว์ป่า มีแสงเย็นยะเยือกกะพริบอยู่ มีขอบและมุมที่แหลมคม

กลุ่มผู้ฝึกชั่วร้ายในชุดคลุมดำที่อยู่รอบๆ หันมามองลู่ฝาน

ลู่ฝานเพิ่งเห็นว่าพวกเขาใส่ชุดคลุมสีดำเข้ารูป มีแค่เขาคนเดียวที่ใส่ชุดคลุมยาวของผู้ฝึกชี่ที่ใส่ออกมาจากประเทศตันเซิ่ง

ลู่ฝานไม่ได้สนใจพวกเขา เดินตรงไปด้านหน้าทันที

เห็นกระแสลมสีดำลอยไปลอยมาบนท้องฟ้าตลอดเวลา

เดินได้เพียงไม่กี่ก้าว ลู่ฝานเห็นผู้ชายไม่สวมเสื้อผ้า บนหัวมีเขาแหลมคม ใส่หน้ากากเงินไว้บนหน้าเดินสวนมา

จู่ๆ เขาคว้าตัวผู้ฝึกชั่วร้ายที่เดินผ่านเขาแล้วตวาดว่า “คนโง่ไม่รู้กฎเกณฑ์ ใครให้นายเอากลิ่นศพเน่าเข้ามา นายจะให้ท่านธิดาเทพแห่งไฟตายเพราะกลิ่นเหรอ”

พูดพลาง ผู้ชายเอากำปั้นขนาดใหญ่ชกใส่ตัวผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้น

ทันใดนั้นควันสีดำออกมาจากตัวผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้น เขาคิดจะขัดขืน แต่วินาทีต่อมาก็โดนหมัดต่อยจนทะลุ ทรุดลงพื้นเหมือนโคลน

ผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ หัวเราะร่าทันที เหมือนผู้ฝึกชั่วร้ายที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นตลกมากอย่างไรอย่างนั้น

ผู้ชายถีบผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้นจนกระเด็น ถีบแรงจนทำให้เขากระเด็นเข้าไปในทะเลโลหิตทันที

ลู่ฝานมองชายคนนี้แล้วขมวดคิ้วเบาๆ

“พละกำลังแดนปราณฟ้าชั้นสุดยอด ร่างอมตะ”

โครงกระดูกพูดเบาๆ ด้านหลังลู่ฝาน

แน่นอนว่าลู่ฝานก็ดูออก เขาแอบกำมือเบาๆ

เดินตามผู้ฝึกชั่วร้ายรอบๆ เข้าไปข้างใน ไม่นานลู่ฝานมาถึงหน้าผู้ชายคนนั้น

ชายสวมหน้ากากเงินเห็นลู่ฝานทันที เขาเดินมาข้างหน้าแล้วยื่นมือเข้ามาจับลู่ฝาน

“คนโง่อีกแล้ว นายไม่มีเสื้อผ้าแล้วหรือไง”

ลู่ฝานมองการกระทำของผู้ชายแล้วเคลื่อนตัวหลบการจับของชายคนนั้น

การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมาก ในสายตาคนอื่น เขาหลบไปด้านข้างเหมือนวาร์ปอย่างไรอย่างนั้น

ผู้ชายหน้ากากเงินอึ้งเล็กน้อย หันมามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายกล้าหลบอีกเหรอ!”

ออร่าปีศาจรุนแรงปล่อยออกมาจากตัวผู้ชายหน้ากากเงินทันที

กล้ามเนื้อทั้งตัวกลายเป็นเกราะปีศาจสีดำแวววาว ออร่าปีศาจน่ากลัวรวมตัวบนร่างกายเขาจนเป็นรูปเสือ เป็นปีศาจเสือยามค่ำคืน เงาขนาดใหญ่เหมือนภูเขามืดฟ้ามัวดิน มิติรอบๆ เริ่มแตกร้าว

ลู่ฝานถือกระบี่หนักไร้คมไว้ในมือแน่น คิดไม่ถึงว่าพอเข้ามาก็เจอเรื่องแบบนี้แล้ว