เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1752
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1752
คนชุดดำทั้งหมดพูดพร้อมกันว่า “ทุกอย่างอยู่ในกำมือของเทพปีศาจ!”
เมื่อสิ้นเสียง ออร่าปีศาจพุ่งขึ้นจากด้านล่างเท้าของพวกเขา จากนั้นเข้าไปในตัวพวกเขา
ผู้อาวุโสพยักหน้า นี่คือก้าวสำคัญของการเข้าสู่พื้นฐานของผู้ฝึกชั่วร้าย ทิ้งรากฐานเดิม เข้าสู่วิถีมาร ออร่าปีศาจแปดเปื้อนร่างกาย ตั้งแต่นี้ไปคือเผ่าแห่งความมืดมิด
ไม่มีใครกล้าต่อต้านออร่าปีศาจพวกนี้ อดทนปล่อยให้ออร่าปีศาจทำการเปลี่ยนแปลง
ผู้อาวุโสกวาดตามองในกลุ่มคน จู่ๆ เขาเห็นคนสองคนคุกเข่าอยู่ตรงนั้น นิ่งเป็นอย่างมาก ออร่าปีศาจรายล้อม ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“พวกนายมาข้างหน้า!”
คนชุดดำสองคนที่โดนชี้รีบเดินมาข้างหน้าแล้วคุกเข่าอีกครั้ง
ผู้อาวุโสมองออร่าปีศาจบนตัวพวกเขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพิ่งเข้าสู่พื้นฐาน หัวใจปีศาจก็มั่นคงขนาดนี้แล้ว ไม่เลวๆ”
เห็นว่าคนชุดดำทุกคนโดนออร่าปีศาจแปดเปื้อนพอประมาณแล้ว จู่ๆ ผู้อาวุโสหันหลังแล้วพูดเสียงดังว่า “เชิญผู้อาวุโสอู่ปรากฏตัว!”
พูดจบ ผู้อาวุโสหมอบลงบนพื้นทันที
ผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งเมืองคุกเข่าลงบนพื้น
จู่ๆ แสงหนึ่งร่วงลงจากฟ้า ส่องลงบนเก้าอี้กระดูกทันที
วินาทีต่อมาเงาคนงดงามปรากฏท่ามกลางแสง
ผ้าบางปิดบังใบหน้า ท่าทางสง่างาม ชุดคลุมดำยาวไม่สามารถบดบังความงามของเธอได้ ดวงตามีรอยยิ้ม เธอคืออู่คงหลิงที่ไม่ได้เจอกันนานมาก!
“คารวะผู้อาวุโสอู่!”
ผู้ฝึกชั่วร้ายทุกคนคุกเข่าลงพื้นแล้วพูดเสียงดัง
อู่คงหลิงกวาดตามองทุกคน หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ดีมาก ดูเหมือนวันนี้มีสายเลือดใหม่เข้ามาในสำนักวิญญาณม่วงไม่น้อยเลย พวกนายทำได้ดีมาก แค่พวกนายพยายามต่อไป ไม่แน่ผ่านไปสักระยะหนึ่ง อาจไปที่พักของท่านเทพปีศาจกับสำนักได้ก็ได้ มองดูใบหน้าท่านเทพด้วยความเคารพ”
ผู้อาวุโสตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโสอู่ที่เมตตา!”
อู่คงหลิงยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ต้องทำเช่นนี้อยู่แล้ว คนที่มาครั้งนี้เป็นคนเก่งที่เลือกมาจากที่ต่างๆ ใช่ไหม”
ผู้อาวุโสคุกเข่าลงพื้นแล้วพูดว่า “ใช่ พวกเขาเป็นคนที่ตั้งใจเป็นปีศาจ ตอนนี้แปดเปื้อนออร่าปีศาจแล้ว เข้าสู่สำนักวิญญาณม่วงของเราแล้ว”
อู่คงหลิงเดินช้าๆ ลงมาจากแท่นบูชา คนชุดดำสองสามคนแอบเงยหน้ามองอู่คงหลิง
โดนท่าทางแสนสง่างามของอู่คงหลิงสะกดใจทันที ไม่สามารถละสายตาออกมาได้
อู่คงหลิงมาถึงหน้าผู้อาวุโส โบกมือเบาๆ แล้วพูดว่า “ลุกขึ้นเถอะ!”
ผู้อาวุโสลุกขึ้นทันที ยืนด้านหลังอู่คงหลิงอย่างนอบน้อม
อู่คงหลิงมองคนชุดดำสองคนที่คุกเข่าอยู่ข้างหน้าแล้วพูดว่า “พวกนายสองคนดูพละกำลังไม่เลว หัวใจปีศาจแน่วแน่ ถอดหน้ากากปิดบังใบหน้าออก ให้ฉันเห็นใบหน้าที่แท้จริงหน่อย!”
คนชุดดำสองคนเงยหน้าขึ้น ค่อยๆ ถอดหน้ากากบนหน้าออก เป็นผู้ชายกับผู้หญิง
ผู้ชายใบหน้าซูบเล็กน้อย แววตาว่างเปล่า ดูแล้วเหมือนหุ่นเชิด
ผู้หญิงใบหน้าสะสวย แต่นัยน์ตาพราวไปด้วยเสน่ห์ อีกทั้งยังมีกลิ่นอายความตายรุนแรงทั้งตัว
อู่คงหลิงมองสองคนนี้แล้วพูดว่า “บอกชื่อมา”
“จางเยว่หาน จากเมืองลู่ของเขตตงหวา คารวะผู้อาวุโสอู่ นี่คือสามีฉัน ลู่หมิง ผู้เฝ้าเมืองลู่!”
เมื่ออู่คงหลิงได้ยินคำว่าเมืองลู่เขตตงหวา สีหน้าเธอชะงักไปเล็กน้อย
เธอมองจางเยว่หานอย่างละเอียด จากนั้นชี้ลู่หมิงแล้วพูดว่า “ทำไมสามีเธอถึงไร้ชีวิตชีวาขนาดนี้”
จางเยว่หานตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “เพราะเขาไม่เชื่อฟัง ฉันเลยทำให้เขาเป็นแบบนี้”
ผู้อาวุโสข้างอู่คงหลิงพูดขึ้นมาว่า “ผู้อาวุโส ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ ทำให้ตอนนี้เมืองลู่ตกอยู่ในมือเรา รวมถึงเมืองเล็กๆ บริเวณรอบๆ ด้วย เริ่มอำนวยความสะดวกให้เรา คนมีความสามารถแบบนี้ ต้องให้รางวัลอย่างงาม!”
นัยน์ตาอู่คงหลิงฉายประกายประหลาด แต่กลับยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ทำได้ไม่เลวจริงๆ ทำไมเธอถึงจะเข้าสู่วิถีมารล่ะ”
กลิ่นอายความตายและกลิ่นศพพุ่งขึ้นจากตัวจางเยว่หานทันที
ผู้ฝึกชั่วร้ายในเมืองจำนวนไม่น้อยพูดอย่างตกใจว่า “กลิ่นศพแข็งแกร่งมาก”
“ผู้อาวุโส เพราะฉันเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายอยู่แล้ว แต่แค่หาสำนักไม่ได้เท่านั้น”
อู่คงหลิงมองลู่หมิงที่นิ่งไม่ขยับ จู่ๆ เหมือนเธอคิดอะไรได้ แววตาวูบไหวแวบหนึ่ง
จากนั้นเธอสงบสติอารมณ์ตัวเอง ละสายตาออกมาแล้วพูดอย่างเฉยเมย “ดีมาก สำนักวิญญาณม่วงของเรา ต้องการคนแบบเธอนี่แหละ!”
พูดพลาง อู่คงหลิงยื่นมือออกมาลูบหัวจางเยว่หานเบาๆ
จางเยว่หานรีบคุกเข่าอย่างเลื่อมใสขึ้นอีก!
อู่คงหลิงโบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไปเถอะ ทำตามกฎของสำนัก แค่พวกนายมอบความจริงใจ สำนักรับรองว่าพวกนายจะปลอดภัย”
พูดจบ อู่คงหลิงหันหลังเดินกลับไปที่แท่นบูชา
ผู้อาวุโสข้างๆ ปรบมือเบาๆ ผู้ฝึกชั่วร้ายสวมผ้าคลุมที่อยู่รอบๆ เดินเข้ามาทันที แบ่งคนที่มาใหม่พวกนี้เป็นกลุ่ม แล้วพาออกไปตามลำดับ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือชีวิตใหม่ แต่ขณะนั้นจางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “เดี๋ยว ผู้อาวุโสอู่!”
อู่คงหลิงชะงักฝีเท้าแล้วค่อยๆ หันมา
ออร่าปีศาจสว่างขึ้นบนไม้เท้ากระดูกของผู้อาวุโส
“บังอาจ เธอกำลังรนหาที่ตาย!”
อู่คงหลิงยื่นมือไปห้ามผู้อาวุโส ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เธอมีอะไรอีก”
จางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสอู่ ฉันอยากเข้าสำนักของผู้อาวุโส เป็นสาวใช้ของผู้อาวุโส หวังว่าผู้อาวุโสจะรับฉันไว้!”
อู่คงหลิงหัวเราะ ผ้าปิดหน้าไม่สามารถบดบังรอยยิ้มนัยน์ตาอู่คงหลิงได้
“ทำไมเธอถึงอยากเข้าสำนักฉันล่ะ”
จางเยว่หานพูดเสียงดังว่า “ก่อนจะมาฉันได้ยินคนพูดว่าผู้อาวุโสอู่เป็นผู้หญิง แต่เลื่อนขั้นในสำนักวิญญาณม่วงเร็วที่สุด พละกำลังยกระดับขึ้นเร็วที่สุด เป็นราชินีปีศาจที่มีพรสวรรค์ที่สุด ฉันยอมมอบทุกอย่างให้ผู้อาวุโส เพื่อแลกกับพละกำลัง!”
จางเยว่หานพูดพลางเอามีดสั้นออกมา ปาดลงบนฝ่ามือตัวเองจนเลือดไหลออกมา
อู่คงหลิงมองการกระทำของเธอแล้วเงียบอยู่ครู่หนึ่ง
ในที่สุดอู่คงหลิงพูดว่า “จางเยว่หาน ถ้าอยู่กับฉัน ฉันกลัวว่าวันหนึ่งเธอจะเสียใจจนอยากฆ่าตัวตาย”
จางเยว่หานอ้าปากหวอ ไม่เข้าใจความหมายที่อู่คงหลิงพูด
อู่คงหลิงโบกมือให้เธอแล้วพูดว่า “ฉันรับเธอไว้แล้ว ตามฉันมาสิ!”