เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1761
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1761
โครงกระดูกกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สหายลู่ฝาน พี่น้องเยอะก็แบบนี้แหละ”
ลู่ฝานส่ายหน้า ขี้เกียจพูดอะไรเยอะ เดินเข้ามาแล้วเอากระบี่หนักไร้คมชี้คนพวกนี้ “พวกนายฆ่านกเพลิงของฉัน ชดใช้ตอนนี้ยังทันนะ”
เสี่ยวลิ่วจื่อหัวเราะก่อนใครเพื่อน เอามือกุมท้องหัวเราะแล้วพูดว่า “โอ๊ย ไอ้เด็กนี่อวดดีจริงๆ นายคิดว่าทำเป็นตัวสูงเท่าผู้แข็งแกร่งระดับอริยปราชญ์แล้วจะหลอกเราได้เหรอ เราสืบมาหมดแล้ว ไอ้เด็กต่างถิ่น นายไม่ใช่คนประเทศฉิงเทียน ทำมาเป็นอวดดีต่อหน้าฉัน ไม่รู้จักคำว่าตายจริงๆ จัดการเขาทิ้งซะ!”
เสี่ยวลิ่วจื่อสะบัดมืออย่างขี้เกียจ
ชายกำยำสองคนด้านหลังพุ่งเข้าไปหาลู่ฝานกับโครงกระดูกทันที
พลังปราณพุ่งขึ้นมาบนตัวชายกำยำทั้งสองคน
คนหนึ่งพุ่งตรงไปหาโครงกระดูกโดยไม่มองลู่ฝานสักนิด ส่วนอีกคนง้างหมัดขึ้นมา เสียงระเบิดน่ากลัวสะเทือนจนต้นไม้ใหญ่รอบๆ ล้มลงทั้งหมด
พลังหมัดยังไม่ทันโจมตีเข้ามา ลู่ฝานก็สัมผัสถึงพลังยิ่งใหญ่เหมือนภูเขาโถมใส่หน้า
ลู่ฝานยื่นมือซ้ายออกมา
พลั่ก!
ลู่ฝานรับหมัดของชายร่างกายกำยำเอาไว้
ทันใดนั้นใบหน้าของชายร่างกายกำยำดูตกใจ
ชายร่างกายกำยำอีกคนที่อยู่ข้างๆ ยื่นมือไปจับโครงกระดูก
ลู่ฝานสะบัดกระบี่ แสงกระบี่ยังไม่ทันออกมา มีเพียงมิติที่เคลื่อนไหวไปมา
ทันใดนั้นชายร่างกายกำยำคนนี้กระเด็นถอยหลังออกไป บนตัวเต็มไปด้วยรอยกระบี่ เลือดไหลออกมาเต็มไปหมด
ลู่ฝานช้อนตามองชายร่างกายกำยำข้างหน้า ใช้แรงเบาๆ ที่ฝ่ามือ
ชายร่างกายกำยำร้องโหยหวนทันที กระดูกบนตัวส่งเสียงดังกรอบแกรบ
พูดตามตรง นักบู๊ของประเทศฉิงเทียนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง อย่างน้อยด้านพละกำลังก็สบประมาทไม่ได้จริงๆ
ไม่ได้ตัวใหญ่เปล่า นักบู๊แต่ละคนอาศัยพละกำลังเบิกภูเขาทำลายหินได้อย่างสบายๆ
บวกกับพลังปราณทั้งตัว ไม่ต้องพูดถึงระดับแดน แค่พละกำลังก็น่ากลัวแทบตายแล้ว
คนทั่วไปต้องเติมเต็มเส้นลมปราณทั้งตัวไม่รู้กี่รอบ ถึงจะมีความจุเท่าพลังปราณของชายร่างกายกำยำตัวสูงใหญ่ขนาดนี้
แต่นั่นหมายความว่าถ้าร่างกายพวกเขาไม่หดเล็กลง พลังปราณในร่างกายก็เต็มยากแล้วก็ไม่มีทางทะลักออกมา ระดับแดนก้าวหน้าขึ้นยากมาก
ส่วนลู่ฝานคือคนที่ผ่านการสะสมพลังแล้ว
คนที่อยู่ด้านหน้าเป็นแค่นักบู๊แดนปราณดิน จะสู้ลู่ฝานได้ยังไง
แค่สู้กันด้านพละกำลัง ลู่ฝานก็แข็งแกร่งกว่าเขาเยอะแล้ว
ท่าทางการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยพลังแห่งวิถี ไม่ใช่เล่นๆ เลย
วินาทีต่อมาเริ่มมีควันขาวลอยขึ้นจากตัวชายร่างกายกำยำ จากนั้นพ่นควันขาวออกจากปาก ล้มลงพื้นเสียงดังสนั่น
จัดการสองคนอย่างง่ายดาย ความแข็งแกร่งของลู่ฝานทำให้เสี่ยวลิ่วจื่อที่อยู่ไม่ไกลตกใจ!
มองลู่ฝานอย่างตกตะลึง เสี่ยวลิ่วจื่อพูดด้วยใบหน้าจริงจัง “เตี้ยนเซี่ยหนานกงสิง หาผู้ช่วยได้ไม่เลวจริงๆ!”
หนานกงสิงหันมามองลู่ฝาน “สหายลู่ฝาน ขอโทษด้วยนะ ทำให้นายลำบากอีกแล้ว!”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร คันไม้คันมือพอดี!”
ลู่ฝานเก็บกระบี่แล้วกำหมัด
เมื่อกี้เขาลองทดสอบดูว่านักบู๊ประเทศฉิงเทียนมีอะไรพิเศษบ้าง
พอได้ทดสอบดู ลู่ฝานพบว่านอกจากตัวใหญ่กว่านักบู๊แดนปราณดินทั่วไป พละกำลังเหนือกว่านิดหน่อย พลังปราณทรงพลังเล็กน้อย อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรต่างกันแล้ว
เมื่อกวาดตามอง เห็นได้ชัดว่าวิทยายุทธของคนพวกนี้ธรรมดามาก มีเพียงเสี่ยวลิ่วจื่อที่มีพลังแห่งวิถีอยู่บนตัวเล็กน้อย!
เจอคู่ต่อสู้แบบนี้ ถ้าใช้กระบี่อีก ดูเหมือนให้ความสำคัญกับพวกเขาเกินไป
เสี่ยวลิ่วจื่อชี้ลู่ฝานแล้วตะโกนว่า “เข้าไป เข้าไปฆ่าเขาให้ตาย!”